Seversen Islık Çal / texting

41

Eda Soy;

Sizi hiç yanlış kararlar, dünyanın en mutlu insanı gibi hissettirdi mi ?

Hani böyle nasıl anlatsam...

Biri var sizi anlık dünyadan soyutluyor, sesler kesiliyor, yoldan geçen insanlar duruyor, rüzgar esmeyi bırakıyor ya sanki dünya duruyor ama sizin bakışlarınız kenetlenmiş birbirine bakıyor.

Yanlış zamanlama doğru insan ?
Yanlış karar doğru insan ?
Doğru seçim Yanlış seçim?

F) hepsi.

Aşık mı olmuştum? hadi ama o kadar durup durup cidden Buğra'ya Aşık olmamıştım dimi ?

Sadece bir iki kere yalnız kalmıştık son yalnız kalışımız zaten dizilerden bir kare gibiydi ne diye öptüysem...

Siz olayın sonrasını bilmiyorsunuz gerçi çok bir şey de olmadı, o şarkıyı bitirir bitirmez bir sürü alkış ıslık kulağımda uğuldama gibi gelirken ben arkamı dönüp resmen kaçmıştım, ve o günden sonra onla karşılaşmamak için yatağımdan bile çıkmamıştım.

Kalbimle aklım çelişiyordu ben aşık oluyordum. Olmamalıydım ama kalbim lal olmayı seçmiş gibi gözüküyordu dinlemiyordu beni.

Bir kaç kere Buğra'nın WhatsApp profiline girsem de her seferinde cevrimici yazıyor oluşunu gördüm sonrası ise yazmadan sildiği mesajlarda kaldı aklım benimde ondan farkım yoktu.

Odamın kapalı kapısı tıklandığında Güneş'in sesini duydum, sonrasında ise açılan kapıda omuzlarına düşmüş sarı saçlarıyla ışıl ışıl parlayan mavi gözleriyle bana bakıyordu.

Tebessüm ettiğimde yatağımda yana kayıp ona yer açtım.

Ona karşı kendimi suçlu hissediyordum ki suçlu muydum ? aşk suç muydu ?

of sevmek suç olmamalıydı.

"Eda, ben bilmeden yanlış bir şey mi yaptım?"

Yanıma yatıp kafasını omuzuma koyan Güneş ile derince bir nefes alarak "hayır" diye mırıldandım.

"Ama ben bilerek yanlış bir şey yaptım"

Cümlemi bitirdiğimde o kafasını kaldırıp bana bakarken dolu olan gözlerimi ellerime çevirdim.

Neden hep kendimi kötü hissettiğimde ellerimle oynuyordum ki ?

"Güneş"

Diyip sustuğumda yatakta oturur pozisyona geçerek bağdaş kurdum, sırtımı duvara yaslayarak ona döndüğümde meraklı mavileriyle karşılaştım.

"Biri var, bir gülüyor bildiğin her şeyi unutuyorsun, insan olmayabilir mi diye düşünüyorsun bir insan böyle kusursuz gülemez çünkü"

Aklıma şarkı söylediği anlar gelirken tebessüm ettim.

"Sanki dudaklarında ki gülüş zehirledi beni"

Güneş elimi avuc iclerine aldığında ona döndüm gülümseyerek beni izliyordu.

"Kim çalmış benim güzeller güzeli bebeğimin kalbini ?"

Kafamı geriye atarak gülümsemeye çalıştım,  gözlerimden yaşlar akarken omuzlarımı silktim.

"öyle işte kanka yanlış biriyle doğru hikaye"

Gözlerimde ki yaşları elimin tersiyle silerek Güneş güldüğünde önüme düşen saçları kulağımın arkasına yerleştirdi.

"Eda bak, insan bazen kafasında kurduğu hayale göre yaşamak istiyor, ben kafamda Buğra ile bir hayal kurmuştum çünkü bana o zamana kadar o halimle bile iyi davranan yanımda duran tek insandı bende ne bileyim o ilgi hoşuma gitti galiba o zamanlar sevgi aşk sandığım bir yalana düştüm çünkü aklımla inat etmiştim oldurucam da oldurucam demistim sonra olaylar oldugunda ben çok üzüldüm evet ama şey kafasında değildim ya aşık olduğum insan bana bunları nasıl yaptı değildim çünkü aslında onun aşk olmadığını o zamanlar bende biliyordum asıl üzüldüğüm kısım, Buğra benim yakın arkadaşımdı tek yakın erkek arkadaşımdı hiç mi tanıyamamışım oldu"

Güneş'in yüzünde ki gülümsemeyle merakla onu dinliyordum.

"Sonra zaman geçti ben o hastalığın sebebiyetini hep onu tuttum oydu da zaten ama ben içten içe onu da özlüyordum, Buğra benim yeri geldiğinde abim oluyordu bazen küçücük bir kardeşim bazen arkadaşım evet biz bi yol denemiştik ama bazen yanlış kararlar çok daha yanlış sonuçlar doğurabiliyormuş, hem arkadaşımı kaybetmiştim hem sağlığımı hem de kendime kızıyordum çünkü o yolu denemek isteyen bendim."

Kuruyan dudaklarımı ıslatarak kafamı omuzuma yatırdım.

"Sen Buğra'yı sevmedin mi ?"

Güneş kafasını olumsuz anlamda salladı.

"Ben Buğra'yı çok sevdim, Buğra'yı hâlâ çok seviyorum ama o sevginin konumu hiç bir zaman aşk olmadı Buğra benim yakın arkadaşımdı ve hâlâ öyle, evet ona çok kızgındım içten içe çok kırgındım ama emin ol o gün aşağıda anlattıkları olmasa Buğra öyle bir şey yapmazdı, benim yanımda en azından sen vardın, Oğuz vardı ama o tüm olanları tek başına yaşamış tek başına atlatmaya çalışmış, bazen affedersin ,sebebi yoktur"

Güneş susarak eli boynunda ki kolyeye gittiğinde yüzünde ki sırıtış büyüdü.

"Sonra biri çıktı karşıma bana yaralarımı saracağını söylediğinde gülüp geçmiştim inanmak istememiştim ama sonra bir şey oldu bir gece ona aşık olduğuma inanmak istemediğimi düşündüm, nereden nereye dedim ama o öyle bi adamdı ki onun yanındayken kendimi bir müziğin içinde neşeli notlar gibi hissetmeye başlamıştım"

Güneş'e gülümsediğimde o ayağa kalkıp kapıya doğru giderken konuştu.

"Uzun lafın kısası, kendini hiç bir şeyin suçlusu hissetme, senin öyle bir adama aşık olman beni daha mutlu eder ve seni de öyle bir adam küllerinden yeniden doğmana yardımcı olur?"

Güneş kapıyı açarken arkasından konuştum.

"O yani Buğra olduğunu nereden anladın ?"

Bana dönüp göz kırptığında,

"İkiniz de ortada Leyla gibisiniz ve en önemlisi ikinizi de çok iyi tanıyorum maalesef"

....