Chasing Heartless Billionaire

Chapter 23

“alright, kung wala ka ng ibang sasabihin makakaalis kana.” asik ko ng hindi na siya nagsalita.

Tatalikuran ko na sana siya ng hawakan nito ang braso ko.

“wait”

“Keius kung sa tingin mo mamatay tao ako then wala na tayong pag-uusapan pa‚ i will file for an annulment.” i said emotion less

Hinila ko ang kamay ko na hawak niya kaso mas lalo nitong hinigpitan ang pagkahawak dito.

He smirked.

“After what you've done Ms. Winslet? you can't escape from me.”

“Gawin mo lahat ng gusto mo sa'kin sa hawlang ito‚ i will accept it besides it's all my fault kung bakit umabot tayo sa sitwasyon ito. At para lang alam mo hindi ako natatakot sa kaya mong gawin‚ now bitawan mo ang kamay ko!” bulyaw ko dito.

Tumawa ito ng mahina “hindi mo alam kung ano ang kaya kong gawin.”

“I don't care”

Sinubukan ko ulit bawiin ang kamay ko sa kanya ngunit sa pangalawang beses ay nabigo ako.

“Mom treated you as her daughter not expecting that you will be the one who will cut her life.” mahinahon nito sabi.

“I didn’t kill her—

“Liar! I really can’t believe I married and fall inlove for such a liar and murderer like you! You are disgusting”

“what? You have fallen for me? well‚ i can't feel it. Isa pa‚ para alam mo foolish and dumb people like you is revolting! nagsisisi ako na minahal kita higit pa sa buhay ko and I should have not married you! You never loved me Keius Stanillian. Now let go of my hand.”

“You don’t know how difficult this situation is for me.” binitawan nito ang kamay ko. “I used to believe you‚ I asked someone to investigate your case and it ends up that you're indeed the killer of my mother.” nakita ko ang pagkuyom ng kanyang mga kamao.

“Yes‚ I admitted kababaeng kong tao ay gago ako pero ang pumatay? hindi ko iyon magagawa at ang patayin ang taong nagparamdam sa'kin ng totoong pagmamahal ng isang ina, minsan nag-alaga sa'kin at yung taong may pake sa'kin ay para ko naring pinatay ang sarili ko.”  pinunasan ko ang luhang tumulo sa mga mata ko.

“Kung hindi mo ako kayang paniwalaan then I don't need you here.”

I left him speechless.

I was broken mentality and physically,  parang hindi kona kayang mabuhay sa gantong sitwasyon.

I used to be strong back then pero ang pagkawala ni Mommy Avi ay parang nawalan na ako ng ganang lumaban para sa buhay ko.

Para saan pa para lumaban? Wala ng nagmamahal sa'kin. What is the purpose of my existence? Nabuhay nalang ba ako para maghirap? Para maghabol ng tao upang mahalin din ako?

I'm tired and drained.

Pagod na pagod na ako.

Gusto ko lang naman na mahalin din ako ng mga taong mahal ko.

Gusto ko lang naman maranasan yung katulad ng pagmamahal at pagaalaga ni tita Sophia kay Phia.

Bakit pati ito ipagkakait sa'kin ng mundo?

What's wrong with me? Ang sama ko ba talagang tao para hindi mahalin? Or kailangan ko ba talagang maghirap at maghabol para lang makaramdam ng kahit konting pagmamahal?

“huy! tulala ka?” Tinapik ng Ale ang braso ko. “sino ba yong poging lalake na dumalaw sayo ha?” tanong nito.

"wala"