The User | COMPLETED

Chapter 17: For Justice

Elora's POV

𝚆𝚑𝚊𝚝 𝚓𝚞𝚜𝚝𝚒𝚌𝚎 𝚛𝚎𝚊𝚕𝚕𝚢 𝚖𝚎𝚊𝚗𝚜 𝚝𝚘 𝚞𝚜?|

Iyon ang tanong na hanggang ngayon ay wala parin akong nahanap na sagot. A question still bothering me after my best friend disappeared in thin air. Sa isang iglap, para siyang bula na naglaho at walang nakakaalam kung nasaan siya mapahanggang ngayon. Kahit ako ay walang alam.

Her body didn't found yet. No one traces point where she is. No one knows if she still breathing or not. They said, she was runaway just like the bastard told the police. Someone says they seen her somewhere and some of them told she got a family.

There's a different stories where she is.

But I have one thing to know about her.

Someone killed her and buried her body in the ground. And I know who did such a horrible crime to her.

His ex-boyfriend, Mark Vincent Peréz.

Hindi ako naniniwala na wala siyang alam sa pagkawala ni Jolly. Alam kung may tinatago ito at ayaw lang sabihin sa publiko ang ginawa niya sa kaibigan ko.

Mas kilala ko si Jolly sa kanya. I know her very well at hindi niya ugaling tumakas, maglaho na parang bula na hindi pinapaalam sa akin. Something terrible happened. I knew it.

And I do everything to get the justice for her.

"Salamat, ija." Nakangiting sabi ng landlady habang inabot ko sa kanya ang pauna kung renta dito sa apartment.

"Walang anuman po,"

"Masaya ako na may mag-uupa dito. Balita ko ay naaksidente ang dating nangungupahan dito. Lumipat na siya kahapon sa Laguna. Medyo komplikado kasi ang sitwasyon niya. Nabali ang kanyang paa kaya kailangan i-opera. Ang weird nga 'e, may tumulak raw sa kanya gayong pagkakaalam ko ay mabait na batang 'yon," salaysay nito na nababahala.

Lihim naman akong napalunok.

Napahinga ako ng malalim, "Ah, gano'n po ba..."

Sunod-sunod itong napatango. "Sana mapagaling 'yon. O, siya kailangan na kitang iwanan dito. Magsabi kalang sa akin kung may kailangan ka ha? Ando'n naman ang kwarto ko sa ibaba, sa kanan." Aniya, hindi ako sumagot at tanging tango lang ang ginawa ko bago ito umalis.

Napahigit ako ng hininga saka sinulyapan ang kabilang pinto na nasa tabi ko.

Sa isang iglap, natagpuan ko na lamang ang sarili na nagpupuyos ng galit habang nakatikom ang mga kamao ko sa sobrang galit na namumuo sa dibdib ko.

Hindi ako tutulungan ng mga pulis. Mas naniniwala sila sa lalaking 'yon kaysa sa akin. Pwes, ipapakita ko sa kanila na mali ang pinagkatiwalaan nila. He killed her and I need to gather some evidence to prove it.

But many days passed bigo akong makahanap ng ebedensya. Nagdaan ang ilang araw at dalawang buwan na hindi ko pinaglagpas naminanmanan ang bawat kinikilos ng hayop na 'to.

Napatawa ako sa isip. Magaling siyang magtago ng kalat. Marunong siyang magpanggap na inosente sa kabila ng kanyang halimaw na itsura.

That's how a murderer made.

Alam kung lalabas din ang katotohanan. Pero ang tanong, kailan pa? Tatlong taon? Susunod na buwan? Wala. Kung wala akong gagawin walang mangyayari. I need to do something.

Ginawa ko na ang lahat pero wala paring lead kung nasaan si Jolly. Kahit ang bangkay lamang niya ang gusto kung makita pero bigo ako.

"Oh, Vince! You're really so sweet. Thank you!" Narinig ko ang boses ng babae sa kabilang pader. "Buti ka pa, may gift sa akin. Itong si Deane, wala!"