Kaderim Peşimde (devam ediyor)

Kum saati hediyem. Bölüm 88

***

Mahir saatlerdir annesini görmek için dagbaşı evinin dış kapısında beklemekteydi nihayet kapı yüzüne açıldı.Hiç umudu yoktu adamın ama yine de vaz geçmemişti, kapıdan girdi.

arabasın bile dış kapının önünde durdurmuş eve dogru adımladı ve karşısına çıkan Haruna bi selam dedi.

Hoş geldin Mahir beyim buyur hanımım sizi bekliyor.Sesizce odaya giriş yapan Mahir kabahatının utancından mum gibi erimişti nasılsın ana dedi, 

Hoş geldin Mahir diye kadının dilinden ismini duyunca adam önce kövrelmişti, dolu dolu gözlerle elini öpe bilirmiyim ana, çok özledim de,.

Ahhbe Mahir niye gözlerin doluyor?,  sen böyle kime çektin acaba,. dedi ve eş zamanlı elini oğluna uzatmıştı Mahir kadının önünde diz çökerek eline sarılıp öptü.yetmedi kadının koltukta oturup salladıgı tek bacagına sarıldı.Dizlerine ayaglına sayısız öpücükler kondururken de Gülendam asla mani olmamış oğlunun sakinleşmesini beklemişti.

Mahir annesinin huyunu çok iyi biliyordu ve onun birinin aglamasına hele bu bi erkekse asla tahmülü yoktu ki sesizce yaşlarını içne akıtarak, anne dedi özür dilerim çok özür dilerim.Ben sana iyi bir evlat olmadım.Tek evlat da degil diye dizlerinin üzerinde çocuk gibi oturup kafasın da önüne dikmişti ben galiba hiç bi baba da olmadım, eşde olamadım, kısası kimse olmadım.Hani demiştin yaa hamileyken attan düşmüşsün, keşke dedim hiç dogmasaymışım.

Gülendam bir bacagın kaldırıp koltuga kolymuş, öbründe salamış vaziyette oturmuştu, elindeki nargıleyi yanında bulunan  komedinin üzerine buraktı.Ve içine dolan garip bi merhamet duygusuyla ilk kez Mahire acıyarak, buna sen karar veremezsin Mahir dedi.

İnan bu zehirzıkım dünyaya geliş biletimi benden isteseydiler seve seve verirdim ama gördüyün gibi kimseye sormuyorlar.Hadi kalk yanıma otur dedi ve gözlerini uzaklara dikip, eminim sende benim oğlum olmaktan hiç bir zaman mutlu olmadın dedi.

Yok ana  yok deme öyle şeyler diye adam kanefede yanına oturmanın mutluluguyla, ben sadece sana uyum salaıyamadım ana.Nasıl derler Yahya gibi, abim Yusuf gibi gözükara degil korkak oldum.Ve şimdi düşünüyorum da ne kadar ahmakmışım, ne kadar korkamışım ki bu kadar yaşamaya hevesli olarak annemi yanlız burakmışım.Gerçi bu ikisine de tam olarak karar veremedim ama,.

Konuşması ilgissini çekmişti, kadın neye karar veremedin? diye sordu.

Şu iki şeye ana, acaba diyorum ben korkaklıgım sebinden mi böyle biri oldum çıktım,. yoksa hayatı çok mu seviyorum?

Boş ver Mahir geçmişle kafanı yorma artık hiç bişeyi degiştiremezsin.

Biliyorum ana ama inan bana bişeyelr oldu ve sürekli sana  yaptıgım şerefsizliyi düşünüp duruyrum.Sende bana en güzelinden bi cezada vermedin ki için sogusun.

Sen kendi cezanı kendin kesmişsin Mahir insanın vicdanın uyanmasından ve ona işkence etmesinden agır bi ceza tanıyormusun?

Yok ana tanımıyorum ve galiba bu acı beni her gün biraz sana yaklışatırıyor.Eger izin verirsen burda kalıp sana hizmet etmek isterim ana.Kadının şaşkın bakışlarına da hemen yeminlere başlamıştı, inan bana dedi hiç bu kadar samimi, hiç bu kadar yanında olmayı arzu ettiyim başka biz zaman dilimi yok ana, izin ver kalayım.

Gülendam  dudagına kolan  acı bi tebesümü geri gönderip, olmaz Mahir dedi olmaz.

Ama neden ana? 

Olmaz çünki ailen var, evlatların var, sen onlara lazımsan.Senin yerin olların yani.

Yok ana ben her tedbirimi aldım da geldim.Kızımı evlendirdim, annesiyle oturacak.Hapside olan oğlum da iki sene sonra serbest.Oda çıkınca annesine bakar.