💓 បណ្តូលស្នេហ៍ បណ្តូលចិត្ត 💓

ភាគទី១០៖ជុងហ្គុក អូនស្រលាញ់បង (១៨+)

    យប់ម៉ោង ៦:២៣ នាទី
    អាហារជួបជុំគ្រួសារដ៏រីករាយនាពេលល្ងាចត្រូវបានបង្កើតឡើងសារជាថ្មី ដោយសារតែល្ងាចនេះ ជុងហ្គុក វិលត្រលប់មកពីធ្វើការវិញ ចាប់តាំងតែពីក្បាលព្រលប់លឿនជាងរៀងរាល់ថ្ងៃដែលតែងតែមកដល់ផ្ទះយូរៗសឹងតែយប់ជ្រៅមិនដែលអខាន។ ពេលកំពុងស្រុះស្រូបអាហារជុំគ្នាដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ដែលបានប្រព្រឹត្តទៅដោយភាពរីករាយ សូរសំឡេងជជែកវែកញែកបន្លឺឡើងទ្រហឹងអឺងកងមិនស្ងាត់ផ្ទះ។ ទស្សនីយ៍ភាពទាំងអស់នេះឆ្លុះបញ្ចាំងឱ្យយើងមើលឃើញពីស្នាមញញិមបង្កប់ទៅដោយភាពអ៊ូអរ ការសើចសប្បាយ និងសេចក្តីសោមន្សរីករាយពីការជួបជុំយ៉ាងកក់ក្តៅ។
    «ហូបបាយឱ្យបានច្រើនៗទៅកូន!» លោក ដេស៊ុក ចាប់ម្ហូបដួសដាក់ចូលចានឱ្យកូនប្រុសពៅមើលទៅគាត់ចាត់ទុក ថេយ៉ុង ប្រៀបដូចជាកូនក្មេងនៅតូចៗពុំដែលផ្លាស់ប្តូរ គាត់ស្រលាញ់ ថេយ៉ុង ស្មើនឹងកែវភ្នែកមើលថែចិញ្ចឹមបីបាច់កូនភ្ងាប្រៀបដូចជាពេជ្រចរណៃសម្លឹងមើលកូនបើទោះបីជាកូនអាចមានគ្រួសារហើយក៏គាត់នៅតែបារម្ភជានិច្ច។
    «ថេយ៉ុង ញ៉ាំទឹកក្រូចទេ?» ថេរីន ធ្វើជាងាកទៅកេះដៃប្អូនប្រុសសួរនាំ។
    «ញ៉ាំ!» ថេយ៉ុង តបរួចទទួលយកទឹកក្រូចច្របាច់ស្រស់ៗពីដៃរបស់ ថេរីន មកក្រេបផឹក ថែមទាំងផឹកអស់កន្លះកែវផងទៀត។
    «ស្អែកនេះនៅឯមូលដ្ឋានមានការឈប់សម្រាក ខ្ញុំទំនេរពីការងារដែរ ចាំខ្ញុំទៅជួយការងារប៉ាក្មេកនៅឯរោងពុម្ពដើម្បីរៀបចំការសែតនិងទស្សនាវដ្តីខ្លះៗ!» លោក ដេស៊ុក ស្តាប់ឮហើយបានបង្ហាញស្នាមញញិមសន្សឹមៗក្រឡេកទៅនិយាយជាមួយនឹង ជុងហ្គុក ត្រលប់វិញ។
    «មិនអីទេកូន មានពេលវេលាគួរតែនៅជាមួយប្រពន្ធឱ្យបានច្រើនៗទៅ ការងារនៅឯរោងពុម្ពមានក្មេងក្មាងចាំជួយការងារប៉ាបានច្រើនយ៉ាងណាស់កុំបារម្ភអី!»
    «ខ្ញុំឆ្អែតហើយ!» ថេយ៉ុង រុញចានទុក ព្រមទាំងបង្ហាញទឹកមុខមិនសូវស្រួលខ្លួនឡើងឫកពារបស់គេឆក់ទាញស្មារតីរបស់ឪពុកឱ្យចាប់គិតបារម្ភពីគេយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
    «កើតអី្វដែរទេកូន? បែកញើសថ្ងាសខ្លាំងម្ល៉េះអ្ហះ?» អ្នកជាឪពុករហ័សរហួនសួរនាំដោយឃើញកូនប្រុសខ្លួនមានអាការមិនសូវជាស្រួលអ្វីប៉ុន្មាន។
    ថេយ៉ុង គ្រវីក្បាលជំនួសដោយការឆ្លើយតបរូតរះក្រោកឡើងទាំងការពិសាអាហារពេលល្ងាច នៅមិនទាន់បានបញ្ចប់នៅឡើយ រួចក៏ម្នីម្មារត់ឡើងទៅខាងលើបន្ទប់បាត់ស្រមោលឈឹង។ ឥឡូវនេះការពិសាអាហារពេលល្ងាចបានបញ្ចប់ទៅជាស្ថាបពរហើយ គ្រប់គ្នាក៏បានបំបែកផ្លូវគ្នាទៅរកការងារបន្ទាប់ធ្វើរៀងៗខ្លួន។ បន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការងារនៅឯជាន់ខាងក្រោមចប់រួចរាល់ ជុងហ្គុក ក៏បានឡើងទៅសម្រាកខាងក្នុងបន្ទប់នៅឯជាន់ខាងលើ។
    ក្រាក!!!
    «អូនមិនទាន់ចូលគេងទេអ្ហេស?» ថេយ៉ុង ងក់ក្បាលតិចៗសម្លឹងមើលមុខស្វាមីតាមដោយខ្សែភ្នែកចម្លែកណាស់។ នៅលើថ្ងាសរាងតូចបែកញើសជ្រាំពពិច បបូរមាត់របស់គេវិញ ចាប់ផ្តើមស្លេកក្រៀមស្ងួត កែវភ្នែកបែរប្រែជាក្រហមខុសប្លែកពីប៉ុន្មាននាទីមុន ប្លែករហូតដល់រាងក្រាស់អាចចាប់សង្កេតដឹងពីស្ថានភាពរាងតូចបានភ្លាមៗ។
    «អូនមិនស្រួលខ្លួនទេមែនទេ?» ជុងហ្គុក ដើរចូលមករួចទម្លាក់បង្គុយចុះ ចាប់ក្រសោបផ្ទៃមុខតូចច្រឡឹងអង្អែលថ្នមៗកម្លាំង។
    «...» ថេយ៉ុង ស្ងាត់ស្ងៀមមិនមាត់ក រួចលើកដៃម្ខាងក្តោបលើប្រអប់ដៃស្វាមីវិញ។
    «យប់នេះអូនបែកញើសខ្លាំងប្លែកណាស់!» មែនហើយគឺបែកញើសខ្លាំងរហូតទាល់តែជោកដើមទ្រូង អារម្មណ៍របស់គេក្តៅក្រហាយរោលរាលចម្លែក អារម្មណ៍ដែលគេមិនធ្លាប់បានស្គាល់ មិនធ្លាប់បានឆ្លងកាត់ធ្វើឱ្យគេពិបាកនឹងបរិយាយចេញមកណាស់។
    «ពួកយើងជាប្តីប្រពន្ធនិងគ្នា ហេតុអ្វីក៏មិនព្រមក្រេបទឹកឃ្មុំ?» សុខៗ ថេយ៉ុង ស្រាប់តែលើកស្នើគំនិតទាំងនេះឡើងមកដោយគ្មានហេតុផលបង្អុលបង្ហាញ គេអាចនឹងមានអារម្មណ៍ចង់ស្គាល់រសជាតិស្នេហារ៉ូមមែនទិកដែលប្តីប្រពន្ធទូទៅបានធ្វើគ្រប់គ្នាដូច្នេះគេគួរតែទទួលបានអារម្មណ៍ទាំងនេះដែរ។
    «ថេយ៍!» ជុងហ្គុក ហៅកំលោះតូចព្រមទាំងបង្ហាញនូវទឹកមុខមិនយល់ពីបំណងរបស់ភរិយា។
    «អូនគ្រាន់តែចង់ធ្វើជាប្រពន្ធរបស់បងឱ្យមានភាពពេញលេញជាងនេះបន្ថែមតែប៉ុណ្ណោះ!» ថេយ៉ុង លើកម្រាមដៃទាំងគូប៉ះលើស្មារីកមាឌក្រអាញ រួចទាញមកជិតដើម្បីផ្អឹបបបូរមាត់គ្របដណ្តប់លើបបូរមាត់ស្វាមី។
    ជុងហ្គុក មិនបានបដិសេច សន្សឹមថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ភរិយាដើម្បីក្រេបចម្រាញ់យកភាពផ្អែនល្ហែមស្រទន់ពីក្នុងបបូរមាត់កំលោះតូច លើកដៃម្ខាងចាប់ក្តោបលើកញ្ចឹងករាងតូចពីខាងក្រោយ ហើយក៏ផ្តួលឱ្យប្រពន្ធគេងទម្រេតខ្នងតូចស្រឡូនស្រឡៅទៅលើពូកដ៏ទន់ល្មើយ។
    «អ្ហឹមៗ..អ្ហឹម!!» ថេយ៉ុង លែងមានអារម្មណ៍ថប់ដង្ហើមទៀតហើយ ព្រោះហាក់ដូចជារៀងថ្នឹកក្នុងការថើបផ្តោះផ្តងជាមួយនឹងស្វាមីជក់ចិត្តណាស់។
    «លោកប្តី!» កែវភ្នែកខ្មៅនិលទាំងគូបើកព្រឹមៗសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខសង្ហាចាក់រណ្តំជ្រាបចូលប្រព័ន្ធប្រសាទរបស់ខ្លួន អារម្មណ៍របស់គេប្រែជាលែងមានភាពនឹងនរទៀតហើយ គេចាប់ផ្តើមបាត់បង់ម្ចាស់ការនិងស្វាមីរបស់ខ្លួនឯង ទាល់តែលូកដៃដ៏រពឹសចូលទៅចាប់ខ្ញាំដោះអាវស្វាមីរហូតទាល់តែជ្រុះរតាត់រតាយធ្លាក់ពេញខាងលើឥដ្ឋ។
    ជុងហ្គុក បង្ហាញដងខ្លួនមាំមួនសង្ហាល្អឥតខ្ចោះ ខ្លួនប្រាណដ៏ម៉ដ្ឋរលោង គ្របដណ្តប់ទៅដោយស្មាបើកធំ និងសាច់ដុំក្បាលពោះកង់ៗ គួរឱ្យក្នាញ់ អាចឱ្យរាងតូចទទួលស្គាល់ដោយស្វ័យប្រវត្តិថានាយពិតជាសង្ហាណាស់ ខ្លួនពិតជាមានសំណាងដែលទទួលបានស្វាមីដ៏ល្អបែបនេះ។ រាងកាយមាំក្រាស់ជាទីប្រាថ្នាបានត្រដាងក្រសោបលើកាយតូចដោយសេចក្តីលែងយោគយល់ ប្រអប់ដៃមាំព័ទ្ធទៅដោយសរសៃរវាម ចាប់ទាញខ្ញាំស៊យលាត់អាវក្រណាត់ប្រពន្ធឡើងរួចបោចបោះចោលទម្លាក់ទៅលើឥដ្ឋជាថ្មី។
    «ប្រសិនបើអូនខ្មាសអៀន បិទភ្នែករបស់អូនទៅ!»
    «អូនមិនអាចបញ្ឈប់ខ្សែភ្នែកខ្លួនឯងមិនឱ្យសម្លឹងមើលឃើញខ្លួនប្រាណដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់បងបានទេ!» ថេយ៉ុង ស៊កម្រាមដៃរបស់ខ្លួនលូកចូលមកក្នុងចង្កេះខោក្រណាត់ សន្សឹមចាប់សម្រាតវាចុះ បង្ហាញនូវដងខ្លួនសិចស៊ីទាក់ទាញ រាងកាយរបស់គេស្ទើរតែធ្វើឱ្យកែវភ្នែករបស់ ជុងហ្គុក ទាំងគូឆេះឆួល ក្បាលពោះរាបស្មើគ្មានខ្លាញ់ ត្រគាកមូលណែនក្លំ ស្មាតូចស្រឡូន ចុងដើមទ្រូងតូចច្រម៉ក់ ច្រមិចៗគួរឱ្យចង់ចាប់គ្រញិចខាំបឺតជញ្ជក់ ភ្លៅតូច សម្បុរពណ៌ទឹកឃ្មុំ ក្លិនក្រអូបជំនួយដោយសារទឹកអ៊ប់ ដែលស្វាមីបានជាវជូននោះ រឹតតែធ្វើឱ្យលោកអនុសនីយ៍ឯកអន្ទះអន្ទែនរហូតដល់នៅលែងស្ងប់អារម្មណ៍ព្រមទាំងចលនា។
    «បងទ្រាំលែងបានហើយ ថេយ៍!» ជុងហ្គុក ប្រែលែងមានសតិសម្បជញ្ញៈ មុនពេលចាប់សម្រាតខោរបស់ខ្លួនចុះ បង្ហាញភាពមហិមារដែលអាចធ្វើឱ្យ ថេយ៉ុង យល់ដឹងអំពីសភាពខឹងសម្បាររបស់វា ប៉ុន្តែបែរជាសម្លឹងមើលវាទាំងកែវភ្នែកត្រជាក់ស្រេងទាំងសង។ នាយឱនឈ្ងោកមុខសង្គ្រប់ចូលទៅចាប់ថើបញក់ញីខ្លួនប្រាណននលគកគ្មានអ្វីបិទបាំងដៃក្រាស់ស្ទាបរាវអង្អែលសាច់ខ្លួនរលើបរលោងដោយចិត្តគ្រឺតក្នាញ់ អណ្តាតសើមលិឍរលាស់លើគល់កស្រឡូនស្អាតទាំងឆ្វេងនិងស្តាំ រួចក៏បានខាំដៅស្នាមជាអភ័យឯកសិទ្ធរបស់ខ្លួន។
    «អ្ហា សឺត..» ថេយ៉ុង ថ្ងួចថ្ងូរបញ្ចេញខ្យល់សឺតស៊កតាមជើងធ្មេញ កាលបើអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលដុតបញ្ឆេះឆួលឡើងឱ្យជើងទាំងគូរបស់ខ្លួនញែកកន្ធែកចេញដាច់ពីគ្នាបន្តិច បើកផ្លូវឱ្យដងខ្លួនរាងក្រាស់ចូលទៅរកប្រឡោះតូចមួយនោះរួច។
    ជុងហ្គុក សម្រូតបបូរមាត់មកថើបគ្រញិចលើក្បាលពោះរាបស្មើ សន្សឹមបង្អូសចុះមករហូតដល់គល់ភ្លៅស្រឡូន។
    «ប្រពន្ធសំឡាញ់?» នាយហៅ ថេយ៉ុង ក្នុងចិត្តរៀងស្ទាក់ស្ទើរ។
    «បងអាចប៉ះពាល់វាបាន!» ថេយ៉ុង អនុញ្ញាតទាំងខាំបបូរមាត់ខ្លួនឯងស្ទើរតែរលាត់ដាចសាច់។
    «ហ្អឹម!»
    «អ្ហាស..» ថេយ៉ុង ខ្ញាំកម្រាលពូកស្ទើរតែមិនទាន់ កាលបើភាពប៉ះពាល់ទាំងនោះធ្វើឱ្យខ្លួនស្រេវរងាររមួលពេញក្នុងពោះ។ កម្សួលក្តៅភាយចាក់ស្រោចលើក្បាលពោះដែលមានចលនាផើតផតទៅតាមចង្វាក់ ប៉ះទង្គិចបបូរមាត់រប៉ិលរប៉ូចកំហូចដែលកំពុងតែប៉ះពាល់ត្រង់នោះជាច្រើនលើកច្រើនសារ។
    «អូនត្រៀមខ្លួនរួចហើយមែនទេ?» នាយក្រោកបង្ហាញភាពតក់ក្រហល់មុនពេលចាប់កន្ធែកគល់ភ្លៅរាងតូចចេញបន្តិច ហើយចាប់រុញចង្កេះតូចទៅកៀកជិត។
    «វាជាលើកដំបូងរបស់អូន បងគួរតែយល់..» អ្នកកំលោះដឹងពីតួនាទីរបស់ខ្លួនឯងច្បាស់ណាស់ មុនពេលដកបង្ហាញកូនដបតូចមួយចេញមក ដែលដបនោះគេហៅថាដបប្រេងក្រអូប។
    «អ៊ឹម!» ថេយ៉ុង គ្រហឹមកាលបើត្រូវស្វាមីប្រើម្រាមដៃអង្អែលញីញក់ឈ្លីភាពទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួនដោយបៀកលាបប្រេងក្រអូបនៅត្រង់ចំណុចតឹងណែន។
    «បងសុំអនុញ្ញាត..» ជុងហ្គុក ទម្លាក់កូនដបនោះទៅម្ខាងនៃដងខ្លួនស្រឡូន រួចឱនសម្លឹងមើលផ្នែកខាងក្រោម មុនពេលស៊កទម្លុះអាវុធសាច់ដឹងរឹងកញ្ជ្រឹសរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងភាពទន់ល្មើយ មិនទាន់បានចូលទៅយ៉ាងជ្រៅផង រាងតូចបែរជាបានសំដែងទឹកមុខឈឺចាប់បង្ហាញឡើងដោយមានដំណក់ទឹកសថ្លាយង់ហូរចុះមករមៀលតក់ៗកាត់តាមកន្ទុយភ្នែកដែលហែកញែកឱ្យបេះដូងស្វាមីហាក់បីទទួលបានការអាណិតអាសូរជាពន់ពេកចំពោះភរិយា។
    «អូនពិបាកទ្រាំណាស់ឬ?» ឃើញភរិយាទួញយំសោកគេបែរជាខ្វះភាពក្លាហានទៅវិញភ្លាមៗ។
    «មិនអីទេ អូនអាចទ្រាំបាន!» ថេយ៉ុង មិនបានសម្រេចចិត្តបដិសេចឡើយផ្ទុយទៅវិញគេបែរជាសុំឱ្យមានការចូលមកជាបន្តបន្ទាប់ទៀត។
    ជុងហ្គុក ដឹងថាប្រពន្ធជាទីស្រលាញ់របស់ខ្លួនមានការឈឺចាប់ណាស់ ប៉ុន្តែគេអាចធ្វើវាទៅបានក៏ដោយសារតែការសំណូមពរពីភរិយា។ នាយស៊កវាចូលរហូតដល់បានសម្រេច លោហិតដំបូងនៃការកាត់ផ្តាច់ភាពបរិសុទ្ធរបស់រាងតូចក៏ត្រូវបាននាយទម្លុះវាចូលទៅបានដោយលទ្ធផលជោគជ័យ។
    «អឹស..» ថេយ៉ុង ប្រវេប្រវាឱបលើស្មាមាំបិទភ្នែក ស្របពេលដែលត្រគាកស្វាមីបានលុកលុយវាយប្រហារត្រង់តំបន់សម្ងាត់របស់ខ្លួនយឺតៗបន្ទាប់មកក៏លឿនទៅៗនិងបានធ្វើឱ្យសំឡេងសាច់ប៉ះសាច់ កាន់តែរន្ទឺលាន់បោកខ្ទប់ប្រណាំងនិងចង្វាក់បោលបុកសម្រុកខ្លាំងៗពីការគ្រវីគ្រលែងចង្កេះរបស់រាងក្រាស់។
    «អ្ហាស..អ្ហា..លោកប្តី!» សំឡេងស្រួយស្រែសឧទានឡើងជាចង្វាក់ញាប់ញ័ររអឹក កែវភ្នែកពណ៌ខ្មៅស្រាប់តែបើកសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខមាំផ្សើមជោកទៅដោយដំណក់ញើសអង្រួនញាក់ញ័រលើរាងកាយខ្លួនទាំងសំឡេងថ្ងួចថ្ងូរក្នុងបំពង់កលាន់ឮសូរគ្រលរៗស្អករងំ។
    «អឹស..ប្រពន្ធសំឡាញ់ចិត្ត បងស្រលាញ់អូន បណ្តូលចិត្ត!» ជុងហ្គុក ឱនទៅថើបមាត់ ថេយ៍ រួចលើកដៃក្តោបកាន់ត្រគាករាងតូចដោយហត្ថាម្ខាង មុននឹងសម្រុកខ្លាំងៗដល់ចំណុចកំពូល ថេយ៉ុង ក៏ស្រវាបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ស្វាមីវិញខ្លាំងៗ បញ្ជាដោយម្រាមដៃខ្ញាំខ្វាចកោសខ្នងក្រាស់ទាល់តែរលាត់ដាច់សាចហូរឈាម។
    «ជុងហ្គុក អូនស្រលាញ់បង..» ថេយ៉ុង វង្វេងវង្វាន់ស្មារតីរហូតដល់និយាយពាក្យទាំងនេះចេញមក ជុងហ្គុក បន្តចង្វាក់លឿនទៅៗមុននឹងលើកបង្វិលរាងតូចឱ្យអង្គុយច្រកគៀវពីលើភ្លៅខ្លួន។
    «ប្រពន្ធសំឡាញ់ខ្លួនប្រាណរបស់អូនអស្ចារ្យណាស់!»
    «អ្ហាស..អ្ហា..» ថេយ៉ុង ងើយក្បាលដាក់ដៃឱបរឹតស្មា ជុងហ្គុក យ៉ាងណែនអស់មួយទំហឹងនៅពេលដែលប្តីចូលទៅយ៉ាងជ្រៅហើយបុកទន្ទ្រានចលនាកាន់តែញាប់ឡើងៗធ្វើឱ្យប្រពន្ធសុខស្រួលរហូតដល់ឱនឈ្ងោកចុះមកម្តងទៀត រួចខាំគ្រញិចទងត្រចៀកនាយកំលោះថ្នមៗ។
    «អឹស..លោកប្តី..លោកប្តី..របស់អូន!»
    «អ្ហាស..ថេយ៍!» អ្នកទាំងពីរញោចអាការកន្ត្រាក់រៀងខ្លួនខ្ជាក់សំណើមស្នេហ៍ខាប់អន្ធិលក៏បានស្រោចបញ្ចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយនៃរាងតូចជាលើកដំបូងបង្អស់។    
    «សឺត..» ថេយ៉ុង សសៀរថើបលើថ្ពាល់ ជុងហ្គុក មួយខ្សឺត រួចប្តូរមកទម្លាក់ថ្ងាសផ្អឹបលើថ្ងាសរបស់ស្វាមី។
    «កម្រើកវានៅក្នុងខ្លួនរបស់អូនម្តងទៀតបានទេ?»
    «បានតើស សឺត..» នាយងក់ក្បាលថើបមាត់ញ័រតតាត់មួយដង្ហើម មុននឹងលើកឱ្យភរិយាបែរខ្នងឱនលុតជង្គង់លើពូក បន្ទាប់មកនាយក៏ជាអ្នកផ្តល់សេចក្តីសុខឱ្យរាងតូចពីផ្នែកខាងក្រោយ។ ភាពរឹងមាំស្រាប់តែស៊កចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរាងតូចសារជាថ្មី ប្រអប់ដៃពោពេញទៅដោយកម្លាំងចាប់ក្តោបលើត្រគាកមូលណែនក្លំចង្វាក់ស្នេហ៍ក៏ចាប់ផ្តើមបុកទន្រ្ទានរុញបញ្ចូលញាប់ទៅៗ រាងកាយអាក្រាតទាំងពីរនាក់រលាក់អុកអង្រួនរំកិលទៅមកៗកាន់តែញាប់ស្អេករកថាមិនត្រូវ។
    យុទ្ធនាការក្តៅសាច់បានបន្តទៅមុខឥតថមថយពីមួយចង្វាក់ទៅមួយចង្វាក់ទៀត កាន់តែញាប់ឡើងៗរកថាមិនត្រូវ។ សំឡេងថ្ងួចថ្ងូរបន្លឺអមត្រសងនិងចង្វាក់ស្នេហាដ៏ផ្អែមល្ហែមព្រឺព្រួចក៏បានបន្តទៅមុខរឿយៗរហូតដល់អ្នកទាំងពីរអស់កម្លាំងនិងថាមពលរៀងៗខ្លួន។
    ម៉ោង ១២:០០ រំលងអាធាត្រ
    «សឺត!!!» រាងក្រាស់ថើបបំបោសអង្អែលលើថ្ពាល់ទន់រលោងម៉ដ្ឋខៃមួយខ្សឺតវែង នៅពេលដែលភ្លើងស្នេហារោលរាលត្រូវបានពន្លត់ទៅ អ្នកទាំងពីរបានគេងឱបគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ។
    «ខ្ទេចថ្ពាល់អូនអស់ហើយ!» ថេយ៉ុង សើចលើកដៃច្រានផ្ទៃមុខ ជុងហ្គុក រុញចេញបន្តិច។
   «បងថើបថ្នមៗ ថើបមិនឱ្យខូចថ្ពាល់របស់អូនទេ!» អ្នកកំលោះញញិមយ៉ាងកំហូចរួចឱនថើបគ្រញិចលើគល់កឱ្យរាងតូចរសើបកាច់កកាច់ស្រង់យ៉ាងកក្អឹក។
   «ហិហិ រសើបណាស់ ជុងហ្គុក!»
   «រសើបអីបងថើបថ្នមៗទេតើស!»
   «ថ្នមៗអី? បងថើបគ្រញិចអូនខ្លាំងៗណាស់!» ជុងហ្គុក នៅស្ងៀមបន្តិច សម្លឹងមើលភរិយាចិត្តរឹងដែលធ្លាប់តែមាត់រឹងរូសមិនចង់ឱ្យគេនិយាយផ្អែមល្ហែម កំណាញ់ខ្លួន ចិត្តកាចឆ្នាស់ឆ្នើមមានះ ធ្វើឱ្យនាយមានអារម្មណ៍តូចចិត្តម្តងៗ តែមើលទៅពេលនេះចុះឱបនាយយ៉ាងណែនស្អិត ហៅនាយថាបង ហៅថាលោកប្តី និយាយអូនៗ ពេញៗបបូរមាត់ឱ្យផ្អែមរលួយ តែរឹតតែគួរឱ្យស្រឡាញ់ គួរឱ្យស្រឡាញ់រហូតដល់ធ្វើឱ្យបេះដូងនាយកាន់តែស្រលាញ់ប្រពន្ធវ័យក្មេងម្នាក់នេះខ្លាំងលើសដើម។
   «អូនងងុយគេងហើយ!» ថេយ៉ុង ទន់ត្របក់ភ្នែកល្អូក រួចក៏ចាប់ផ្តើមបិទនេត្រាទាំងគូសន្សឹមៗ ជុងហ្គុក លួចញញិមបន្តិច ហើយឱនថើបលើថ្ងាសស្រឡូនមួយដង្ហើមដោយមិនភ្លេចអង្អែលសក់ក្បាលទន់រលាស់រលោងបំពេរឱ្យរាងតូចគេងលុងលក់យ៉ាងស្កប់ស្កល់ចិត្ត។

    ព្រឹកម៉ោង ៧:០០ នាទី..
    សំនៀងចង្វាក់សូរតន្ត្រីបានចាក់ប្រគំឡើងតាមរយៈឧបករណ៍វិទ្យុដោយការប្រកូកប្រកាសនៃការគោរពភ្លេងជាតិ។ បន្ទាប់ពីភ្លេងជាតិបានចាក់បន្លឺប្រព្រឹត្តទៅដោយរលូនបញ្ចប់ហើយ។ នាពេលព្រឹកនេះក៏ឮសូរដំណឹងមកថាមានអ្នកកាសែតបារាំងក៏ត្រូវបានអញ្ជើញឱ្យមកពិសាអាហារពេលព្រឹកជាមួយនឹងលោកប្រុសធំដែរ ខណៈកូនស្រីច្បងនិងលោកស្រីធំព្រមទាំងម៉ែដោះក៏រូតរះនាំគ្នាចម្អិនម្ហូបអាហារត្រៀមរង់ចាំទទួលរួចជាស្រេចផងដែរ។
    «មើលទៅកាន់កូនប្រុសរបស់ម៉ាក់នោះចុះ ចេះល្អូកល្អឺននិងគ្នាណាស់ណាហើយតើស!» ថេរីន និយាយបណ្តើរជួយលាងសាច់ឱ្យម្តាយបន្ថែម ខណៈលោកស្រី ថេរីណា ឯណេះឈរលួចញញិមញញែមសម្លឹងមើលឃើញកូនប្រុសខ្លួនអង្គុយឱ្យចំណីត្រី មានកូនប្រសារប្រុសនៅអង្គុយទ្រកូនគាត់ពីក្រោម ប្រឡែងសើចកក្អឹកដូចកាលពី ថេយ៉ុង នៅក្មេងតូចល្ហក់អ៊ីចឹង។
    «It contains important information!»
    «Thank you sir!»
    អ្នកកាសែតបារាំងបានដើរចេញទៅដោយមិនបាននៅបន្តពិសាអាហារពេលព្រឹកនោះទេ ខណៈលោកស្រី ថេរីណា និង ម៉ែដោះបានត្រឹមតែសំដែងទឹកមុខងឿងឆ្ងល់។
    «មានរឿងអ្វីទៅបង?» ស្ត្រីចំណាស់ស្ទុះស្ទាទៅសួរខ្សឹបខ្សៀវស្វាមីភ្លែតនៅពេលដែលរថយន្តអ្នកកាសែតបារាំងនោះបានបរចាកចេញទៅបាត់។
    «មិនអីទេអូន គ្រាន់តែមន្ទីសារព័ត៌មានមានការងារសំខាន់ត្រូវធ្វើ ទើបគេប្រញាប់ប្រញាល់ចាកចេញទៅ!» លោកស្រី ថេរីណា លែងនឹកឆ្ងល់សួរនាំបន្ទាប់មកក៏ហៅកូនៗមកដើម្បីហូបអាហារពេលព្រឹកជុំគ្នា។