💓 បណ្តូលស្នេហ៍ បណ្តូលចិត្ត 💓

ភាគទី៣១៖អូនពូកែណាស់

    ប៊ូសាន..
    រថយន្តយោធាបានបរមកឈប់នៅជំរុំកងទ័ពពិសេស ដែលមានកងទ័ពកូរ៉េខាងត្បូងនៅយាមកាមជាច្រើនដែលអាចផ្តល់សុវត្ថិភាពឱ្យពួកគេបានទុកចិត្តបានយ៉ាងធូរស្បើយចិត្ត។ មីនជុង ជួយគ្រាហ៍ ថេរីន មកដល់ជំរុំសម្រាកខណៈគ្រូពេទ្យទាហានក៏បានចាប់ផ្តើមព្យាបាលនិងវះយកគ្រាប់កាំភ្លើងចេញឱ្យនាង។
    «ថេរីន ទ្រាំបន្តិចទៅកូន!» ថេរីន ដកដង្ហើមវែងៗផ្តេកខ្លួនលើគ្រែទាំងដំណក់ញើសហូរស្រក់តក់ៗជោកថ្ងាស។ គ្រូពេទ្យចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ឧបករណ៍បរិក្ខារយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នរួចក៏ចាប់ផ្តើមវះកាត់យកគ្រាប់កាំភ្លើងឱ្យនាងចេញដោយជំនាញដ៏ឥតខ្ចោះរបស់គេ។ 
    «ថេរីន..» លោកស្រី ថេរីណា ឈរមើលមើលសភាពរបស់កូនស្រីច្បងទាំងអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់បារម្ភពីនាងក្នុងនាមជាម្តាយម្នាក់ គ្រូពេទ្យវះសាច់នាងស្រស់ៗនៅចំពោះកែវភ្នែករបស់គាត់ទាំងគូហើយស្រាប់តែនាងស្រែកយំយ៉ាងរហាមតាមការឈឺចាប់ពីមុខផ្លែកាំបិតដែលបានផ្តល់ឱ្យយ៉ាងមុតស្រួចចុកចាប់រកទីបំផុត។ នៅពេលគ្រូពេទ្យបានវះចាប់យកគ្រាប់កាំភ្លើងចេញបានសម្រេច លទ្ធផលជោគជ័យភ្លាមឈាមក៏ហូរច្រោះចេញមកស្ទើរតែខ្សោះអស់ពីរាងកាយ ទើបបានជាគ្រូពេទ្យរហ័សបិទមុខរបួសនឹងបានរុំរបួសឱ្យនាងតាមក្រោយ។
     ថេរីន បានសម្រាក ខណៈ មីនជុង ក៏បានលើកអាហារខ្លះៗ មកជូនស្ត្រីចំណាស់ព្រមទាំងក្មេងតូចផងដែរ។
    «អរគុណច្រើនណាស់ក្មួយប្រុស!»
    «មិនអីទេ អ្នកមីងពិសាអាហាររួចឆាប់ចូលសម្រាកចុះ!» មីនជុង ញញិមក្រឡេកបែរទៅសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខតូចច្រម៉ក់ៗរបស់ ចេយ៉ុង មុននឹងបន្ទន់ជង្គង់ចុះហើយបានលើកនំប៉័ងនិងទឹកដោះគោស្រស់ដែល ចេយ៉ុង ចង់ញ៉ាំយកមកឱ្យក្មេងច្រម៉ក់។
    «នំនិងទឹកដោះគោដែល ចេយ៉ុង បានស្នើសុំពីពូ!»
    «អរគុណច្រើនណាស់លោកពូ!» ចេយ៉ុង ញញិមយ៉ាងស្រស់បស់ទទួលយកទឹកដោះគោនឹងនំប៉័ងពីដៃរបស់ មីនជុង មកញ៉ាំយ៉ាងសប្បាយចិត្តគេឃ្លានណាស់ តែគេមិនហ៊ានសុំច្រើនទេ ព្រោះដឹងថាមានបញ្ហាកង្វះចំណីអាហារ ខណៈអ្នកដទៃឯទៀតក៏ត្រូវការចំណីអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់បរិភោគបំពេញតម្រូវការរបស់ក្រពះដែរ។
    «ពូកែណាស់ ចេយ៉ុង!» មីនជុង លើកដៃអង្អែលលើក្បាលអាច្រម៉ក់ ចេយ៉ុង ថ្នមៗព្រមទាំងងាកទៅសម្លឹងមើលផ្ទៃមុខលោកស្រី ថេរីណា ដែលពោរពេញទៅដោយដំណក់សំណើមទឹកភ្នែកសថ្លាព្រមទាំងនៅកៀកក្បែរមើលថែទាំ ថេរីន ជាប់លាប់មិនចាកចេញទៅណាគាត់ញញិមយ៉ាងស្រាលមកកាន់ មីនជុង ដែលតែងតែជួយមើលថែក្រុមគ្រួសារគាត់រហូតមក ខណៈអ្នកកំលោះយើងក៏ផ្តល់ស្នាមញញិមមួយដ៏កក់ក្តៅទៅកាន់គាត់ម្តងវិញបន្ទាប់មកក៏ចាកចេញទៅមើលការខុសត្រូវនៅឯខាងក្រៅជុំរំបន្ថែម។
    ចេយ៉ុង ញ៉ាំនំប៉័ងនឹងទឹកដោះគោបានពីរបីម៉ាត់រួចក៏ទុកចំណែកខ្លះសម្រាប់ញ៉ាំនៅពេលក្រោយ។ គេដើរសន្សឹមៗចូលទៅឈរសម្លឹងមើល ថេរីន ដែលគេងលុងលក់រម្ងាប់ការឈឺចាប់មុនពេលចាប់ទាញភួយដែលគ្របលើខ្លួនប្រាណនាងទាញមកខាងលើបន្តិចទើបសម្លឹងមើលទៅកាន់ទឹកមុខលោកស្រី ថេរីណា។
    «លោកយាយឆាប់សម្រាន្តទៅ ចៅនៅក្បែរៗនេះទេណាលោកយាយ! លោកយាយសម្រាកយកកម្លាំងចុះណាឆាប់មានកម្លាំង!» ទឹកភ្នែកដូនចាស់រមៀលស្រក់ហូរច្រោកៗគាត់លូកដៃទៅចាប់ទាញ ចេយ៉ុង មកក្បែរមុនពេលឱនថើបថ្ងាសអាល្អិតតូចមួយដង្ហើមយ៉ាងវែង។
    «យាយស្រលាញ់ ចេយ៉ុង ខ្លាំងណាស់!»
    «ចេយ៉ុង ក៏ស្រលាញ់លោកយាយដូចគ្នាដែរ!» ចេយ៉ុង លើកដៃអង្អែលលើខ្នងគាត់ថ្នមៗ ប្រាប់ឱ្យគាត់សម្រាកហើយគេក៏គេងនៅក្បែរនេះជិតៗនឹងគាត់ដែរ។