Porcia Era
I honestly don't know kung anong magiging reaksyon ni Kaede at Datrius kapag nalaman kung anong meron kami ni Chrisen. I mean, kahit naman ako kung may anak ako at malaman kong may relasyon ito sa matalik kong kaibigan na may seventeen years age gap. Hindi ko alam anong magiging reaksyon ko.
It would be a big joke!
But Chrisen, simula noong pangalawang makita ko ito sa seventh birthday nito. I know there's something in her eyes that captivated me. And she had grown loving me. I mean kung sa iba, napakadelusyonal but Chrisen have a pure heart.
She's really naughty at sobrang tukso. It's like, life for her is easy. It's not because she have it all pero hindi nito sineseryoso ang mga bagay na walang kabulohan. Parang magaan lang dito lahat ng bagay pero sobra itong magpahalaga sa mga taong nakapaligid rito.
Kung may taong magsasabi na baliw ako para pumatol rito. Then maybe I am but Chrisen is perfect, screw with the heck society. No one can tell whose worth loving and fighting for.
Chrisen, she's my soulmate.
Kaya kong lunokin lahat ng masasakit na salitang bibitawan sa akin ni Kaede. Kaya kong sirain ang pagiging matalik naming kaibigan. And with Datrius, I know he's not that violent pero hindi ko alam paano ito magre-reak.
"What are you thinking mommy?" Si Chrisen bago ito naupo sa tabi ko at yumakap sa akin.
Lahat ng iniisip ko ay parang lumipad with all my worries.
Every weekend ay nasa pamamahay ko ito kagaya ngayon. I just finished grading at kagigising lang din nito. Nakatulog kasi ito sa mahabang couch habang inaantay na matapos ako sa mga ginagawa kong papeles sa kompanya at pagbibigay ng grado sa mga estudyante ko.
Niyakap ko ito pabalik at hinalikan ang noo nito.
"Baby, can you take out the dressed chicken from the fridge and let it sit for awhile?"
"I will let the chicken rest? Anong luto mommy?" Inosenteng tanong nito.
"I'll fry."
"Like finger lickin good? Are you gonna make a gravy too?"
Tumango ako rito.
"But I'm lazy to stand up mommy." Tumingala ito sa akin.
I peck her lips. "Go before I whip you."
"Mama mia! Tatayo na ako mommy." Mabilis itong kumalas sa pagkakayakap sa akin at saka tumayo at umalis.
Aabutin ko na sana ang laptop ko sa center table ng magulat ako dahil mabilis itong nakabalik at hinawakan ang magkabilaang pisngi ko saka ako hinalikan na may kasamang panggigigil.
Nakatanga ako ng makaalis na ito habang naririnig ko ang mabining pagtawa nito.
She's really naughty!
Napakunot noo ako habang nakatitig sa binabasa kong email sa laptop ko hindi dahil sa hindi ko ito maintindihan o anu pa man pero magsa-sampung minuto na ng makaalis si Chrisen pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito bumabalik.
Nahanap ba niya ang whole chicken sa fridge? I thought.
Dalawang minuto pa ang lumipas ng bumalik ito at naupo ulit sa tabi ko.
"You can watch for now while I'm cooking amore mio."
Ibinalik ko ang laptop sa center table saka tumayo.
"I'd rather watch you prepare our food mommy."
Inilahad ko ang kamay ko rito. Masaya itong inabot iyon saka ulit tumayo. Inakay ko ito papunta sa kitchen. Kumunot ang noo ko ng hindi ko makita ang dressed chicken sa may counter. Wala rin sa may sink.
"What the fuck!" I screamed habang nanlalaki ang mga mata ko. "Oh fuck sake Chrisen!" Hindi ko mapigilang mapamura ng makitang nakaayos ang manok sa isang upoan. Nakapatong ito sa isang plato habang literal na nakaupo. Nakasandal pa ito sa upuan.
Ng maisip ko ang itsura nito ay hindi ko alam kung matatawa ako o maiinis. Napapikit ako sa prustrasyon bago napakagat sa ibabang labi ko dahil hindi ko rin mapigilang hindi mapangiti.
"Mommy bakit?"
"Amore!" Napahinga ako ng malalim bago ulit napakagat labi at hinawakan ang magkabilaang pisngi ko. "The chicken."
"You said to let it rest. It's resting."
And it's literally sitting.
"You're fucking unbelievable." I mumbled, inilagay ko ang mga kamay ko sa aking beywang bago hinalikan ang noo nito.
"Just sit and wait for me to finish this. And don't do anything Chrisen."
Napatango ito.
I don't find it stupid of what she did. She's so innocent at hindi ko magawang magalit rito. She's just too cute.
Sinimulan ko munang hugasan ang manok saka ito prinepara. Naglabas din ako ng fillet salmon para igrill. Isang maliit na broccoli para i-steam at ilang pulang patatas. Isang oras mahigit bago ako natapos magluto.
Inihanda na rin ni Chrisen ang mga gagamitin naming utensils sa lamesa.
"Let's eat." Naupo ako sa harapan nito at kinuha ang plato nitong nilagyan ko na ng roasted potato, steamed broccoli, grilled salmon, at may isang fried chicken. Binigyan ko rin ito ng gravy sa may saucer at naglagay ng tubig sa may baso nito.
"Why are you just standing there?" Takang tanong ko ng makitang nakatayo lang ito habang nakatitig sa akin. "Don't you like the food? Do you want anything else?"
Umiling ito bago napangiti. Iyong ngiti nitong nakakahawang tumutunaw sa puso ko.
"I just want to say thank you mommy." And my heart melted.
Alam ko kasing kahit marangya ang buhay nito. Maliit man o malaking bagay ay marunong itong magpahalaga at magpasalamat. Chrisen is a brat pero pagdating lang sa mga kagustohan nito kagaya ng pagiging delusyonal nito sa akin. She's not a brat dahil lang sa gusto nito ang mga materyal na bagay. She's spoiled in a good way and not a materialistic person. Kaede and Datrius raise her so well.
So, how can I not fall in love with her?
"I'm so lucky. Napaka-wife material mo. Ako na lang ang magdadala ng anak natin." Out of nowhere ay nasabi nito.
Oh ghad! She's really silly! At ang cute niya ngayon lalo sa paningin ko!
"Amore! You can be a wife material too!" Ayoko kasing isipin nitong hindi pwedeng matutunan ang ilang mga bagay.
Umiling ito. "Pang-maternal lang ako."
What the fuck? She's not going to be a breeder!
"Goodness sake." Bulong ko dahil sa naging sagot nito. Is she for real?
"I'm not good with it. Ikaw na lang para baby mo talaga ako." Wika nito bago naupo sa harapan ko.
"I don't want you to think that way ok? For now, let's enjoy our food." Bahagya akong napangiti rito bago hinawakan ang tinidor at tumusok ng isang broccoli. I put in my mouth and was about to bite it.
"Let's say grace." Biglang wika nito na nagpatigil sa akin.
The heck?
Hindi ko malaman kung tatanggalin ko ang broccoli sa bibig ko o kakagatan muna. In the end, I chose not to bite and remove it from my mouth.
"Thank you for this food we are about to eat. We are grateful for your provision. We ask that you would bless this food and continue to guide our family along your path."
She looked at me at ngumiti ito abot hanggang sa mga mata.
"Thank you rin sa food mommy. Let's eat."
