KONUŞUYORUM ÖYLE

12

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayınız.

Instagram:reminduagain.

*

Kalabalık ev, sürekli ağlayan Filiz ve birkaç günden sonra laf dalaşı hariç birbirilerini gerçekten dövmeyen başlayan Ali ve Deniz abi de sağ olsun Balıkesir'de bir hafta değil beş gün kalmış sonra da annemle İstanbul'a dönmüştük. Geldiğimiz gece direkt yemek yemek için babamın evine gitmiştik ve bu da annemin çok uzun süre sonra bu eve girmesine sebep olmuştu.

Artık mutlu değildim annemle babam aynı evde bulunduğuna. O saçma fantezi dünyasına girip bir anda barışacaklarını umamıyordum artık.

Büyütecek, onlarla kavgalar edecek veya bir şekilde başkalarıyla olan mutluluklarına laf edecek değildim. İkisi de mutlu olduğu sürece başkalarıyla olmalarını dert edemezdim. Benim hayatım değil, onların hayatıydı çünkü ama yine de fazla gelmişti. Yalan söylemeyecektim. Hüzünlü hissediyordum ama çaktırmamak için çok uğraşıyordum.

Annem o gece kendi evine gitmişti ve babamla kalmıştım. Birkaç gün sonra da okul açıldığı için bir anda eski düzenime geçmiştim. Artık ikinci dönemdeydik, üniversite sınavına birkaç ay kalmıştı ve bir de bunun stresi basmıştı birkaç gündür. Sadece ders çalışıyordum. En azından aklımı meşgul tutuyordum.

Yaman'a numaramı vermiştim ama sonrasında öyle uzun uzun konuşmamıştık hiç. Birkaç hikâye daha atmıştım, onlardan birkaç tanesini beğenmişti. Beğendiği bütün hikayelere bakarsak da sadece kendimi attıklarımı beğeniyordu. Bütün kalabalık kuzen gruplu hikayelerimi izleyip geçiyordu.

Aslıhan'a anlatmamıştım bunu da. Çünkü geriyordu beni bu mevzu. Ayrıca Aslıhan abartmayı severdi. Onunla böyle şeyleri konuşmayalı baya olmuştu, ben de çok anlatıp sürekli bunu konuşmasını engellemek istiyordum.

Yaman'dan hoşlanıyor gibiydim ama Aslıhan bunu hemen sevgili olun, öpüşün, sonsuza kadar mutlu olun mevzusuna bağlardı ve böyle bir sohbet beni inanılmaz gerebilirdi. O yüzden de anlatmıyordum.

Ki Yaman'la okulda hiç konuşmuyorduk, arada bir birbirimizi görüyorduk ve fark edilmeyecek ufak baş selamları verip duruyorduk birbirimize.

Saçma sapandık.

O gece sadece konuşacaksak numaranı verir misin demişti ve ben o gece uyuduğuma biraz pişmandım. Ne kadar yorgun olursam olayım bütün gece onunla konuşabilirdim ama bir anda böyle bir şey yapmıştım işte. Belki konuşmadığımız için okulda da konuşmuyorduk, bilmiyordum. Ama bir türlü olmuyordu işte.

Elimdeki telefon titrerken aynı anda bir bildirim sesi yükselince Aslıhan hevesle baktı bana. Derin bir nefes alıp ekranı açtım ve babama attığım 'Okuldan sonra Aslıhan'la okulda kalıp antrenman izleyip sonra kütüphaneye geçeceğiz baba, olur mu?' mesajına cevaben bir 'Tamam, seni almamı istediğinde haber ver.' mesajı atmıştı babam.

Aslıhan da ekranı gördüğünde yerinde zıpladı heyecanla.

"Of var ya babana bayılıyorum, babaannenler gittiğinden beri eskisi kadar normal." dedi heyecanla.

"Babamı hiç babaannemlerin olmadığı bir anda görmedin ki, salak." dedim alayla. Omuz silkti sadece. Sonra da beni çekiştirdi spor salonuna doğru.

"Kütüphaneye gerçekten gitmeliyiz ama, babam beni kütüphaneden almazsa yalan söylediğimi anlar ve o zaman da bir daha izin vermez."

"Ay tamam gider iki saat video izlerim orada. Sonra dağılırız."