KONUŞUYORUM ÖYLE

25

İlk kısım 3.kişiden yazılmıştır. Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayınız.

Instagram:reminduagain.

twitter: reminduagain859

*

"Yaman!"

Oturduğu yatağın üstünde hareketleri anlık bir şekilde duraksadı Koralp'in. Bir şey yapıp yapmadığını bilmemekle beraber kafasına estikçe bulaşmazdı Yaman Öztunç ona aslında. Zaten birkaç gün önce olmuştu bir şeyler, bu kadar sık da yaşanmazdı. Onun sebebiyle korkmuştu direkt zaten.

Yavaşça kalktı yerinden. Telefonunun ekranını kapattı. Mısra zaten ders çalışıyordu, o tamamen sosyal medyada takılıyordu yarım saattir. Odadan çıktı, babasının olduğunu bildiği oturma odasına doğru ilerledi. Aklında sadece yeni iyileşmiş kaşı sebebiyle ne olursa olsun yüzünü gereğinden fazla koruması gerektiği vardı.

Kafamı komidine vurdum yalanını bir kere daha söyleyemezdi. Mısra da aptal bir kız değildi, ikinci defa aynı şeyi duysa yalan olma ihtimalini göz önünde bulundururdu ve onun şüphelenmesine gerek yoktu.

"Efendim?" dedi Koralp oturma odasının önünde durup. Elinde tek bir şişe bira vardı. Çok fazla evde içmezdi. Genelde dışarıda deli gibi içer, evde birkaç şişe bira ile idare ederdi.

"Gel buraya." dedi Yaman Öztunç. Koralp derin bir nefes alıp karşısında kalan koltuğa oturdu. Babasının gözleri hiç ayrılmadı üstünden.

Adları aynıydı. Yüzleri aynıydı. Birbirlerine o kadar çok benzemeleri yetmez gibi isimleri de aynıydı bir de.

"Çok zayıflamışsın oğlum." dedi bir anda Yaman Öztunç. Koralp derin bir nefes aldı.

"Antrenmanlar yoğun." dedi Koralp. Yaman Öztunç salladı kafasını hafifçe.

"Deneme netlerini gördüm." dedi. Koralp sadece bakmaya devam etti babasına. "Sıkma canını. Halledersin sen. Hem çok kötü değiller." dedi Yaman Öztunç. Koralp bakmaya devam etti sessizce.

"Abin nasıl?"

"İyi." dedi hızlıca. Kafasını salladı Yaman Öztunç.

"Ne kadar kaldı sınava?" dedi babası.

"Haziran'da işte. Üç ay falan kaldı."

"Halledersin değil mi?"

"Edeceğim."

"İyi iyi. Yaparsın."

Sessizleştiler ikisi de. Babası birkaç saniye sonrasında duramadı. "Sigaranı gördüm." dedi

"İçiyorum, biliyordun zaten."

"Çok içmiyorsun değil mi?"

"Hayır. Az içiyorum."

Günde bir paket bitiriyordu.

"Alkol?"

"Kullanmıyorum."

"İyi. Ben içiyorum görüyorsun, kötü bir şey."

"Doğrudur." de Koralp. Biliyordu bu konuşmayı. Birkaç ayda bir Yaman Öztunç'a bir baba sevgisi gelirdi. Sarhoş aklıyla eve gelmişse, Koralp'e o gün hiç vurmadıysa sanki daha önce olanlar hiç olmamış gibi baba oğul konuşmak isterdi. Zaman geçirmek isterdi. Zaten hiçbir zaman tamamen sarhoş olmazdı Koralp'i döverken. Aklı hala çalışır olurdu, dövdükten sonra kötü hissedip gider ve bütün o hissi unutana kadar içerdi.