KONUŞUYORUM ÖYLE

19

Mısra'nın kısmına kadar 3.kişiden yazılmıştır.

Yorum yapmayı, yıldıza basmayı ve beni Instagram'dan takip etmeyi unutmayınız. 

Instagram: reminduagain.

*

Yaman Öztunç birkaç saniye boyunca durdu odanın ortasında. Nefes nefese kalmıştı. Başına tekrar bir ağrı saplanırken peşinden de anlamsız bir hüzün harbi yaşadı. Her seferinde olduğundan her zamanki gibi arkasını döndüğü gibi çıktı odadan. Nefeslerini toplamaya çalışan, yerde acıdan kıvranan Koralp Yaman'ı ise aklına bile getirmedi. Tamamen ben ne yaptım diye düşünerek kendini attı evin dışına. Kapının kapandığını duyduğunda yavaşça kalkmaya çalıştı Koralp de.

Taze acı biraz daha kendini belli ederek sızladığında ağzından bir inleme de kaçmıştı. Elini dudağına götürdü biraz. Bu sefer patlamamıştı, işine geldi. Yüzünü cidden korumuştu bu sefer demek ki.

Yavaşça kalktı yerden. Bütün vücudu ağrırken eline telefonunu aldı. Konuşmaya hali yoktu, mesaj atmaya hele hiç yoktu. Ondan aradı abisini.

"Ne var?" diye açtı Korcan telefonu. Destina ile beraberlerdi. Dışarıdaydılar. Kardeşi aradığında her zaman açardı ama boş yaparsa deli gibi küfür edecekti.

"Abi..." derken öksürdü Koralp.

"Ne oldu?" dedi direkt Korcan. Sormasına bile gerek yoktu. Anlamıştı.

"Hastaneye gitmem gerekiyor mu bilmiyorum..." diye mırıldandı Koralp zar zor.

"Orada mı o?"

"Gitti."

"Hemen geliyorum. Hareket etme. Bir şey olmayacak." dediği gibi kapattı yüzüne. Koralp telefonu kenara koymak istedi, başı döndü. Yatağa oturdu ama daha kötü bir hal aldı başı. Yutkundu. Gözlerini yumup açtı sertçe.

Aklına Sezen geldi.

Tekrar açtı telefonu. Girdi uygulamaya. En üstteydi zaten. Adına dokundu. Son görülmesi on beş dakika önceydi. Molası bitmiş, derse dönmüştü. Ne zaman görürdü bilmiyordu ama bayılmadan önce mesaj atması lazımdı.

Dokundu klavyeye. Bir mesaj yazdı ama başı dönerken bütün harfler birbirine karışmıştı. Uzun sürdü. En sonunda en normal, en hatasız mesajı yazdı ve yolladı Koralp.

Koralp Yaman: Abim hastalanmış, ona bakmak için karşıya gittim. Kötü duruyor. Yarın gelemeyeceğim kütüphaneye. Özür dilerim.

Ekranı kapattı. Mısra'nın bir şey diyeceğini, kızacağını düşünmüyordu. İyi bir kızdı o. Abisi hastaysa onunla buluşmasını beklemezdi.

Derin bir nefes daha almaya çalıştı. Kaburgaları battı biraz. Yutkundu.

Sikip atmıştı yine Koralp'i, Sonra da ben ne yaptım diye zırlamak için içmeye gitmişti.

Orospu evladı.

Ekranı aydınlandı. Göz ucuyla baktı. En başından beri telefonunda olan ama kimse, Burak, görmesin diye adının baş harfiyle kaydettiği kız arkadaşındandı mesaj. Seçebildiği kelimelerle bir cümle oluşturdu ama açıp da cevap veremedi.

M: Geçmiş olsun, ayrıca ne özrü? Dert değil. Ben de anneme erken giderim zaten. Haber et beni ama. Merak ederim.

Bir cevap yazmadı. Gülümsemek istedi ama canının acısından bunu yapabilecek bir halde değildi. O yüzden sadece gözlerini kapattı. Yavaşça öne düşen bedeni yatağa çarptı. Derin bir nefes daha aldı. Çok zorlanıyordu bu nefeslerin hepsinde ama birazdan abisi gelecek ve hepsi bitecekti.