~အသက်နှင့်ရင်း၍~
အပိုင်း(၁၀)
1month Later
စက်လည်းဆေးရုံသွားရန်ပြင်ဆင်ပြီးမနက်စာစားရန်ထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာတော့ကြက်သွေးရောင်ပါတိတ်လေးနဲ့မနက်စာပြင်နေတဲ့ ရှေးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်
ရှေးလည်းမုန့်ပန်းကန်တွေချနေရင်းအသံကြားလို့ကြည့်လိုက်တော့မောင်ပင်
"ဟင်...မောင်နိုးလာပြီလား ရှေးကလာနှိုးတော့မလို့ "
"အင်း အစောကြီးနိုးနေတာနဲ့"
"အဲ့ဆိုရှေးပြင်ပေးတော့မယ်နော်"
"ငွေ့ရည်လည်း စားမယ်တစ်ခါထဲ ပြင်ပေး"
စက်နဲ့ရှေးလည်းအသံလာရာကြည့်လိုက်တော့ ပိုက်ဆံအိတ်တစ်ဖက်ဆွဲကာ အနီရောင်ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်တိုတိုလေးကိုဝတ်လာတဲ့ ငွေ့ရည်ကိုမြင်လိုက်ရလေသည်
ရှေးလည်းဘာစကားမှမပြောဘဲ ကော်ဖီထည့်ပေးပြီးခွက်နေရာချပေးလိုက်သည်
စက် လည်းတိုလွန်းလှတဲ့ကိုယ်ကျပ်ကိုဝတ်လာတဲ့ငွေ့ရည်ကို မျက်မှောင်ကြုံ့ကာကြည့်လိုက်ရင်း
"ဘယ်သွားမလို့လဲငွေ့ရည်"
ငွေ့ရည်လည်းကိုကို့နားဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
"ငွေ့ရည်သူငယ်ချင်းဆီသွားမလို့ကိုကို"
"အဟင်း... အသက်ကြီးကြီးသူငယ်ချင်းလား"
ရှေးလည်း မဲ့ပြုံးလေးပြုံးကာပြောလိုက်၏
ငွေ့ရည်လည်းကိုကိုမိန်းမစကားကြောင့်မျက်လုံးပြူးမျက်စံပြူးသွားရသည်
စက်ကတော့ဘာမှမသိတာကြောင့်ငွေ့ရည်ကိုတစ်လှည့်ရှေးကိုတစ်လှည့်ကြည့်နေသည်
"ရှင် ဘာပြောတာလဲ"
"ဘာမှမပြောပါဘူး ခုငွေ့ရည်သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့မစန္ဒာကငွေ့ရည်ထက်အသက်ကြီးလို့အသက်ကြီးကြီးသူငယ်ချင်းဆီလားလို့ပြောတာပါ"
ငွေ့ရည်လည်းထိုမိန်းမသေချာပြောပြမှသာစိတ်အေးသွားရသည် ဒီမိန်းမဘာမှမသိလို့တော်သေး
YOU ARE READING
~အသက်နှင့်ရင်း၍~
Romance"ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုကွာရှင်းပေးပါဒေါ်ရှေးသစ္စာ..." "ဟင့်အင်း ရှေးမောင့်ကိုချစ်တယ်၊မကွာရှင်းပေးနိုင်ဘူး၊ရှေးအသက်နှင့်ခန္ဓာမရှိမှသာမောင့်ကိုရှေးလက်လွှတ်နိုင်မယ်..." စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်သာဖြစ်ပါသည်။စာစရေးခါရေးထားတဲ့Ficတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။အလောင်ဘက်သွားပြ...
