~အသက်နှင့်ရင်း၍~
အပိုင်း(၂၈)
"ဝှီးယူ......ဝှီးယူ.....ဝှီးယူ"
လူနာတင်ကားရဲ့အသံဟာ မေတ္တာရိပ် ဆေးရုံကြီးရဲ့ဝင်းထဲရောက်တာနဲ့ ကားထိုးရပ်သံနှင့်အတူnurse၊Doctorတွေဟာလည်းဆေးရုံထဲကပြေးထွက်လာသည် ထို့တူကားထဲကဆရာဝန်တွေနဲ့အတူရှေးလည်းဆင်းလိုက်သည် ဝှီးချဲပေါ်မောင့်ကိုတင်လိုက်တော့ပျော့ခွေစွာပါလာလေသည်
ရှေးလည်းမောင့်လက်လေးကိုကိုင်ကာ
"မောင် ရှေးတို့ဆေးရုံရောက်ပြီနော် အားတင်းထားနော်"
"မောင် ဘာမှမဖြစ်ရဘူးနော်ရှေးပြောစရာတွေရှိသေးတယ်နော်အဟင့်...."
ခွဲခန်းရှေ့ရောက်တာနဲ့ရှေးလည်းလိုက်ဝင်ရန်ပြင်နေတုန်း
"နင်မလိုက်နဲ့ရှေး နင်လိုက်ရင်နင်ဘာမှလုပ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး နင်လက်တွေတုန်နေတာပဲရှိမယ် ငါတို့ရှိတယ်"
"အင်း.....မောင့်ကိုမောင့်ကိုသေချာကုပေးပါ့နော် သက်"
"အေ သွားပြီ"
သက်မှူးအိမ်လည်းသူငယ်ချင်းဖြစ်သူကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတာနဲ့ခွဲခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်
ရှေးလည်းထိုင်ခုံမှာထိုင်လိုက်ပြီးသည်နှင့်မျက်လုံးမှိတ်ကာ ဘုရားစာရွတ်ကာဆုတောင်းနေမိသည်
ထိုချိန်ဆေးရုံထဲဒေါ်သူဇာတစ်ယောက်အော်ဟစ်ရင်းပြေးလွှားလာသည်
"သားငယ်ရေ....မာမီကလေးလေး အမလေး...လုပ်ကြပါအုန်း ကျွန်မသားလေးကို"
"မာမီ စိတ်အေးအေးထားပါဗျာ ညီလေးကကောင်းလာမှာပါ"
သွေးရက်စက်လည်းမိခင်ဖြစ်သူပုခုံးလေးကိုဖက်ကာနှစ်သိမ့်နေသည်
"ဟင်.....ရှေး....ဒီရှေ့မှာ"
ရှေးလည်းဘုရားစာရွတ်နေတာကြောင့်မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ ဆက်သာရွတ်နေသည်
"အမလေး....သားငယ်ရဲ့ ကျန်းမာရေးကကောင်းသေးတာမဟုတ်ဘူးခုလိုထဖြစ်ရတယ်လို့"
"မာမီ ဘုရားစာညီလေအတွက်ရွတ်ပေးနေပါလားဗျာ.အသုံးဝင်တယ်"
YOU ARE READING
~အသက်နှင့်ရင်း၍~
Romance"ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုကွာရှင်းပေးပါဒေါ်ရှေးသစ္စာ..." "ဟင့်အင်း ရှေးမောင့်ကိုချစ်တယ်၊မကွာရှင်းပေးနိုင်ဘူး၊ရှေးအသက်နှင့်ခန္ဓာမရှိမှသာမောင့်ကိုရှေးလက်လွှတ်နိုင်မယ်..." စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်သာဖြစ်ပါသည်။စာစရေးခါရေးထားတဲ့Ficတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။အလောင်ဘက်သွားပြ...
