~အသက်နှင့်ရင်း၍~
အပိုင်း(၂၁)
"မောင်ရေ....မပြီးသေးဘူးလားဆေးရုံသွားရမယ်လေ"
"လာပြီရှေး..."
ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စက်တစ်ယောက်ကပျာကယာနဲ့ပြေးဆင်းလာသည်
ငွေ့ရည်လည်းမီးဖိုထဲကနေကော်ဖီခွက်ဖျော်လာကာကိုကိုကိုယ်ကြည့်ရင်း
"အလုပ်သွားတော့မှာလား ကိုကို"
"ခဏနေရင်သွားတော့မယ် မနက်စာစားပြီးရင်သွားမယ်"
"ရှေးလာထိုင်လေ မနက်စာစားပြီးမှသွားကြမယ်"
ရှေးလည်းမောင်ခေါ်နေတာကြောင့်ထမင်းစားပွဲဆီလျှောက်လာခဲ့တော့သည်ထိုင်ခုံ၌ထိုင်နေရင်း
"မောင် ရှေးမွေးနေ့ရောက်တော့မယ်နော်ဘာလက်ဆောင်ပေးမှာလည်း"
"အရမ်းSupriseဖြစ်တဲ့လက်ဆောင်ပေးမယ်"
"သူကိုဘာလုပ်ဖို့ပေးမှာလည်းကိုကိုမပေးနဲ့"
"ပေးမဲ့ပေးငွေ့ရည်ကိုပဲပေး ငွေ့ရည်ကသာကိုကိုချစ်သူ"
"တော်ပြီမောင် ရှေးကားထဲကနေစောင့်နေမယ်"
ရှေးလည်းပြောရင်းကားရှိရာကိုထွက်လာပြီးကားထဲဝင်ထိုင်ကာမျက်နှာလေးကိုလက်နှင့်အုပ်လျှက်တစ်ရှုံ့ရှုံ့နှင့်ငိုကြွေးနေသည်
"အင်းပေါ့လေ သူ့ချစ်သူပဲပြောမှာပေါ့"
"ရှေးအဖြစ်ကယောင်္ကျားတစ်ယောက်ကိုမိန်းမနှစ်ယောက်ပေါင်းနေရတဲ့အဖြစ်ဖြစ်နေပြီလား တရားဝင်လက်ထပ်ထားတယ်ဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်သာရှေးမှာရှိတယ် ကျန်တာကငွေ့ရည်မှာပဲ "
"မပြတ်သားနိုင်တဲ့စိတ်ကအကြိမ်ကြိမ်အခါခါသေနေရတယ် မောင်ရဲ့"
မောင်အိမ်ထဲကထွက်လာတာမို့ရှေးလည်းမျပ်ရည်တွေကိုသုတ်ကာကားမှန်ဘောင်ကိုလက်တင်ကာဘေးကိုကြည့်နေလိုက်သည်
စက်လည်းကားပေါ်တက်ကာခါးပတ်ကြိုးတပ်နေရင်းရှေးကိုကြည့်တော့ဟိုဘက်ကိုလှည့်နေသည်မို့ သူလည်းကားစက်နှိုးကာ ခြံထဲကနေထွက်လာခဲ့တော့ တစ်လမ်းလုံးကားပေါ်မှာစကားသံတွေဟာတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေလျှက်
YOU ARE READING
~အသက်နှင့်ရင်း၍~
Romance"ခင်ဗျား ကျုပ်ကိုကွာရှင်းပေးပါဒေါ်ရှေးသစ္စာ..." "ဟင့်အင်း ရှေးမောင့်ကိုချစ်တယ်၊မကွာရှင်းပေးနိုင်ဘူး၊ရှေးအသက်နှင့်ခန္ဓာမရှိမှသာမောင့်ကိုရှေးလက်လွှတ်နိုင်မယ်..." စိတ်ကူးယဥ်ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်သာဖြစ်ပါသည်။စာစရေးခါရေးထားတဲ့Ficတစ်ပုဒ်ဖြစ်ပါသည်။အလောင်ဘက်သွားပြ...
