leave, minchan ✓

otuz dört (özel bölüm): yapıyoruz bir şeyler sayın savcım.

Terapistin odasından kızarmış gözleriyle çıkan Minho, karşısında kocası ve kızını görmeyi beklemiyordu.

Chan, kucağında kızıyla gülümseyerek kocasının yanına geldi ve ikisi de aynı anda yanaklarına tatlı bir öpücük bıraktı.

"Sürpriz baba!"

Minho kendini toparlamaya çalışsa da anın duygusallığıyla tekrar ağlamaya başlamış ve ailesine sarılmıştı. Onları yanında hissettiği için mutlu hissediyordu.

"Birtanem," Dedi Minho kızını tamamen kendi kucağına alırken. "Sizi yerim."

"Ağlamasın babam!"

Yujin gülümseyerek gözlerindeki şefkatle babasının yanaklarındaki yaşı silerken Minho gülümsedi, burnunu çekti. Üzgün değildi, sadece anlattıklarının ağırlığını gözyaşı dökerek atmıştı.

"Ağlamasın birtanem."

Onlar tekrar sarılırken Chan gururla ikisini izliyordu. İkisiyle de gurur duyuyordu, gerçek anlamda.

Minho'nun bakışları kocasını bulduğunda ikisi de birbirine gülümsedi. Chan uzaktan eşine öpücük atarken Minho'nun gülümsemesi genişlemişti.

"Babam bugün bize pizza yapacakmış!"

"Yuh, süper bir fikir bu."

Minho usulca kızını yere indirirken kocasına sarıldı ve boynuna birkaç öpücük kondurmasına izin verdi.

"İyi misin sevgilim?"

"Hmhm," Dedi savcı mırıldanarak onu onaylarken. "Üstümden bir yük kalkmış gibi hissediyorum."

Aslında bu Minho'nun ilk seansı değildi ancak kendini açması biraz zaman almıştı. Bu yüzden bu yaşadığı bir nevi patlama sayılabilirdi. Başta psikoloğun kendine iyi geleceğinden bile şüpheli olduğundan mesafeli yaklaşmıştı.

En sonunda arabaya bindiklerinde Yujin'in çocuk koltuğuna oturmasına yardım edip kemerini bağladıktan sonra Chan şoför koltuğuna, Minho ise sağındaki koltuğa oturmuştu.

"Akşam Changbin abimler de gelecek mi?"

Yujin'in arkadan sorduğu heyecanlı soruya gülümsedi Minho. Başını çevirip kızına baktı.

"Gelsinler mi istiyorsun?"

"Evet!" Yujin'in heyecanlı halleri babalarını gerçekten mutlu ediyordu. "İkisini de çok sevdim. Gelebilirler mi?"

"Sorarız birtanem, eğer müsaitlerse gelebilirler tabii ki."

"Oley!"

Üçü de gülümserken beraber şarkı söyleyerek eve gelmişler, ardından biraz meyve yedikten sonra Yujin'in banyo günü olduğundan hava serinlemeden banyoya girmesi gerekmişti.

Kendisine alan tanımak için Yujin'in banyosuna karışmıyorlardı, bu yüzden küçük kız banyo yaparken Chan ve Minho mutfağı topluyordu.

"Daha iyi hissettin mi bugün? Konuşmak ister misin bebeğim?"

"İyiyim!" Dedi Minho sondaki m harfini uzatarak. Ardından elindekileri bırakıp kocasına döndü ve kollarını boynuna sardı. "Süperim hatta."

Gülümsedi Chan. "Gurur duyuyorum seninle."

Yorgun bir gülüş bahşetti kocasına Minho. Yorgundu gerçekten.

Chan usulca yaklaşıp dudaklarına birkaç öpücük bıraktı. Ardından ikisi de geri çekilip mutfağı topladı tamamen.

"Bitti banyom baba!"

Yujin, kulaklı bornozuyla koşarak geldiğinde iki babası da ona bakıp gülümsedi.