leave, minchan ✓

yirmi beş: sakın şeytana uyma çünkü sonuçlarına o değil sen katlanırsın.

+55 oy ancak vize haftam oldugundan gecikebilir 😭

*

Ha Eun henüz hapse tekrar gönderilmediğinden Chan ve Minho'nun yapışık ikiz gibi gezme günleri geri gelmişti, ikisi de emniyette, Chan'ın odasında, oturuyordu.

"Kimmiş babanın dosyasına atanan savcı?"

"Bilmiyorum, birazdan uğrayacakmış."

Minho geriye yaslandı, en azından yeni savcıyla konuşmadan önce boş durmamak adına Taehyun ve Taehyung dosyasıyla ilgilenmek istemişti, bu yüzden doktorun odaya getirilmesini bekliyordu.

"Changbin neden izin kullanmış? Hasta mı?"

"Dinlenecekmiş birkaç gün, öyle söyledi."

"İçimden bir ses moralinin yerinde olmadığını söylüyor."

Chan derin bir nefes verdi, savcı gibi geriye yaslandı ve Minho'ya baktı. "Bilmiyorum, demedi bir şey."

"Akşam uğrayalım yanına, tek bırakmayalım."

"Hallederiz."

"Yujin'i de göremiyorum birkaç gündür."

Aklına düşen küçük kız gülümsemesine sebep olurken onu izleyen Chan da onunla birlikte gülümsedi. Bu kadar heyecanlı olması tatlıydı.

"Uğra bugün yanına."

Savcı başını iki yana salladı reddetmek için. "Uğrayamam, Ha Eun hapse girmediği sürece görüşmesek daha iyi."

"Sen düşünür müydün bunları ya?"

Laf çarpmasına göz devirdi savcı, o sırada bir memurla beraber odaya giren doktor bir sandalyeye oturtulduktan sonra memur tekrar çıkmıştı.

Doktor endişeliydi, belli ki hemen anlatıp kurtulacaktı. Savcı önündeki Changbin'in daha önce almış olduğu ifadede göz gezdirdi ve tekrar doktora döndü.

"Ben ifade vermiştim, neden beni bırakmıyorsunuz?"

"Ortada bir suç olduğu için," Savcı gözlerini doktorun üzerinde gezdirdi. "Baştan başlayalım... Neden sakladın?"

"Rüşvet aldım."

"Kimden?"

"Bilmiyorum."

"Başladı benim mesai," Savcı parmaklarıyla şakaklarını ovup derin bir nefes aldı. Chan olayların ciddiyetini unutmuş, onun bu kadar tatlı bir şekilde sinirlenmemeye çalışmasını izliyordu. "Ne demek bilmiyorum?"

"Kapımın önünde mektup buldum, içinden not çıktı. Saklarsam yüklü bir miktar ödeme yapılacağı yazıyordu, ben de öyle yaptım."

"Zarf nerede?"

"Yaktım."

"Neden?"

"Öyle yazıyordu mektupta."

Savcı tekrar sinirlenmemek için derin bir nefes aldı, ellerini masanın üstünde birleştirdi ve ciddiyet içeren bakışlarını doktora yöneltti.

"Para geldi mi?"

"Evet, raporun ertesi günü geldi."

"Banka hesabına da yatmamıştır kesin."

"Nakit olarak bir çantanın içindeydi."

Doğru söyleyip söylemediğini anlamak adına doktora baktı, korku dolu gözüküyordu sadece.

"Tamam çıkabilirsin."

Chan şaşkınca ona bakarken doktor hızlıca odadan çıktı. "Meslek hayatının yanacağını unutma tabii..."