Wild Series #1: 69

06

Pumasok kami sa loob ng DLSU ng makarating kami sa Taft. Mukhang kilala na siya ng guard dito sa university ng kapatis niya. Baka madalas na si Leivi dito.

Nang makita ang kapatid niya sa parking, kaagad na nagpaalam si Lei na lumabas sa sasakyan. Pinagbuksan ni Leivi ng pinto sa backseat ang kapatid niya kaya doon ito pumasok.

"Hi," bati ng babaeng may katangkaran din.

Ang babae ay may pagkakahawig kay Lei dahil malamang, magkapatid sila. Sa tangkad ng babae, halos mag-abot na ang height nila ng Kuya niya kahit pa napaka tangkad na nito.

"Hi..." mahihiyang turan ko sa pamilyad na babae.

Hindi na nagsalita pa ang babae dahil mukhang may sakit talaga. Kaagad nitong ipinikit ang mga mata para matulog.

"You stay sa condo ko ha, Kiara." sabi ni Lei at tanging tango lang ang isinagot ng babae

Leivi do not have a big place in his condo kaya pagkadating namin, nagdalawang isip pa si Kiara kung hihiga ba siya sa kama. Isa lang kasi ang kwarto dito at malamang na matulog kami sa living room ni Lei.

"Huwag mo munang i-organize 'yung mga gamit mo sa cabinet, hmm? Two more days and we are going to find new condo na malapit sa university ninyo."

"What? Okay naman na dito..."

"We need new place for us two." aniya. "We are going to find two bed room unit na malapit sa UST. Pwede naman ako sa malayong condo sa univeristy namin because I have my car. Pwede rin kitang masabay kapag papasok."

"I already told you, Lei. You don't need to adjust for me. Sanay naman ako magcommute at saka ako na mga itong makikitira—"

"My decision is final, baby."

After that talk, ang gusto nga ni Lei ang naging final na usap para sa weekend. Maghahanap kami ni unit na malapit sa UST. We need two rooms daw para kapag pupunta ang mga kapatid niya.

"Bibili lang ako ng food." sabi ni Lei.

Mas mabuti na ngang siya na ang bumili at huwag ng magpadeliver. Ang tagal kapag magpapadeliver pa e ang lapit lang naman ng kaninan.

Nang umalis si Lei ay naiwan ako kay Kiara. Sinamahan ko ito sa kwarto para kapag may kailangan siya ay hindi na siya mahirapan pa na tawagin ako at makisuyo.

"Ate... Can you lay beside me? I wanna hug someone." sqbi nito kaya kaagad akong tumayo sa kinauupuan at tumabi kay Kiara.

"Kain ka na pagkadating ng Kuya mo, ha? Para makainom ka na din ng gamot."

"Opo, Ate..." she softly answered. "Inom tayo pagkagaling ko, ha, Ate Elly."

"You have problem?"

Tumukhim siya. "You can say that..."

"Hmm... If you're not comfortable talking about that, sige, inom tayo kapag gumaling ka na."

Matapos naming mag-usap ni Kiara, bumalik ito sa pagtulog. Hindi ako makapag cellphone at makapag basa ng mga dapat kong aralin kaya natulog nalang rin ako. Panigurado namng manggigising si Leivi kaoag nariyan na siya dahil hindi pa kami kumakain ng dinner.

"Baby... Kiara... Wake up... You guys need to eat first."

Ako ang unang nagising kaya tinulungan ko na si Lei na gisingin si Kiara. Nang gabi na iyon, hindi na nawala sa labi ko ang ngiti simula ng magising. I find it cute ng magising ako na nakayakap sa akin Kiara. We look like sisters. Namiss ko si Ate ng dahil kay Kiara.

Habang kumakain, ang daming kwentk ni Kiara. Bumulong pa nga si Lei na mukhang magaling na raw ang kapatid niya.

"Hug lang pala ni Ate Elly mo ang gusto mo—"

"Hey! Stop embarrassing me!" sabi ni Kiara, tinatakpan pa ang mukha niya. "I didn't mean to hug Ate Elly."

"It's okay, Kiara..."

Biglang tinanggal ni Kiara ang kamay niya sa mukha. "'Yung usap natin, Ate, ha. " paalala nito bigla.

"Magaling ka na ba?"

"Yes... Let's talk about it later kapag tulog na si Kuya."

"Hey, you two. What did you talked?"

"Secret." sabi ko dito saka kami sabay na tumawa ni Kiara.

Pagkatapos naming kumain, ako na dapat ang magliligpit at maghuhugas ng mga pinaggamitan namin kaso ay talagang mapilit si Leivi. Habang naghuhugas ng mga plato si Leivi ay sinamahan ko ito sa kitchen habang natutulog naman na si Kiara para makapag pahinga pa.

"Can I ask you something?" he suddenly asked. "Can I ask you about your plans about some things?"

"Oo naman..." tugon ko dahil lahat na yata ng problema na mayroon ako ngayon ay alam na niya kaya ano pa bang itatago ko?

Natahimik ito saglit bago nagsalita. "Let's start with your course. Anong course mo sa UST?"

"BS Psychology."

"After that? After you graduated? What are you plans?"

"Balak kong magmasters kaagad kapag may pera pa ako."

"Don't you want to study for other course? Another four years or more? Let's just say if you become psychologist... Don't you like to continue on med school to become a psychiatrist?"

"When I was a child... I'm inspired by my grandfather to become a doctor. He died in front of me. My aunt said na may sakit pala sa puso si Lolo kaya kahit hindi gano'n kalala ang pagkakatulak sa kaniya ni Papa, mamamatay pa rin siya dahil sumabay ang atake niya sa puso."

"Hmm... I have a guess. You want to be a cardiologist?"

"That was a childhood dream, Lei."

"It won't stay as a childhood dream if you continue in med school, baby—"

"Malaking pera ang mawawaldas."

"I'm here..." aniya. "I'm always here to support and provide for you."

"That's too much, Lei."

"But you deserve it."

Napabuntong hininga nalang ako kay Lei dahil mukhang wala siyang balak magpatalo sa ganitong usapan. Napaka kulit niya.

"Let's talk about yourself naman."

"What do you want to know about me?"

"Let's start with your family." panimula ko. "Ilan kayong magkakapatid?"

"We're seven. I'm the panganay. We are two guys and five girls." he answered. "If you're curious kay Kiara, siya ang sumunod sa akin. Second of the panganay."

"Plans after graduating PolSci?"

"Continue to Law school."

"Childhood dream also?"

"It's not..." aniya. "Kahapon ko lang naisip na I should pursue law. You inspired me, baby."

"You serious?"

"I know it's cheesy to hear but your past inspired me to continue studying law to put the fuckers in jail. I want to be the lawyer when you file a case againts your uncle and father. I want to hear them beg for their freedom but all you answer is 'no, you better pay for what you did years ago.' Ako ang mag-aasikaso ng lahat..."

Ganito pala 'yung feeling? 'Yung feeling na may taong nandiyan at handa akong tulungan. May tao pa rin pa lang nakakaintindi sa akin. May tao pa din pala na alam kung gaano kahirap at kasakit ang dinanas ko sa dating lugar namin sa kamay mismo ng sarili kong pamilya.

"Seriously, Lei... What do you need from me?"

"Not sure yet." tugon niya. "All I know now is that I do not have plan to hurt you intentionally. I want to stay beside you so you won't feel that you are lonely and you just have yourself. I'm hear to make you experience things that you did not experienced."

________

ang gusto ng nakararami (leivi yu) the 🟢🌱🌳🌴☘️🌵🌿🍃