Wild Series #1: 69

42

WARNING: SUICIDE
________

"Umiiyak ka na naman." pansin ni Aziel sa akin.

We're here in Bataan where Leivi asked to become my suitor but ended up being my boyfriend already. Whenever I'm sad, nagpupunta kami sa resort na ito so I can breathe.

Umiiyak na naman ako... Ilang taon na nga ba? Seven years after that inccident. Nawala sa akin ang lahat dahil sa isang gabi na iyon. Nakunan ako at naghiwalay kami ng walang paalam ni Leivi. Ano pang mukha ang ihaharap ko sa kaniya? I lost our children. I'm so mad to his grandparents. All I want is to have my peace, 'yung malayo sa pamilya niya.

I though life been better when I met his family. Siguro, oo, no'ng hindi ko pa name-meet ang grandparents niya sa side ni Tito Arlo. They are so evil. Hindi ko alam na gano'n sila kasama.

Since that inccident, I tried to go back to studying. I didn't continue the cardiologist journey. I chose pediatric. My babies inspired me to be a pediatrician and now, I am.

"Oh, panyo." sabi naman ni Badje at inilagay sa kamay ko ang panyo niya.

I didn't used that handkerchief at hinayaan na maglandasan ang luha ko sa pisngi ko. These two became my home for seven years since Lei and I broke up. They are the one who help me after I gave birth for the dead babies. They are the one who helped me to become who I am now.

"Tara na," sabi ko dahil may duty pa kami sa hospital.

We are now working at the hospital. PGI, physician licensure exam, 3 years residency at pediatric and passed the Philippine Board of Pediatrics Certification Exam. Hay... Ang tagal ng journey to become who I am today. 2 years na rin akong nagtatrabaho sa hospital as pediatrician.

Pagkabalik sa hospital, kaniya-kaniyang balik na kami sa trabaho. Sina Badje at Aziel lang dapat ang sa pediatric pero ngayon, pati na rin ako. I first chose cardio but here I am now, at the pediatric.

"Papasukin ko na po ang patient ninyo, Dra.?" Nurde Daisy asked me.

"Yes, Nurse Daisy. Thanks..."

Natutop ko ang bibig ko ng isang pamilyar na tao ang pumasok sa pintuan ng clinic ko. Leivi, with a girl on his arm get inside the clinic. Buhat niya ang bata na mukhang nilalagnat base sa nakadikit sa noo nito.

"Xharia Zaila Yu..." pagbasa ko sa pangalan ng bata mula sa record nito. "Hi, baby Xharia, how are you feeling?"

Nakaupo ang bata sa isang hospital bed dito sa loob ng clinic ko. Mukhang takot ito sa isang doctor na katulad ko dahil hindi matanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ni Leivi. Halos magkatabi na nga kami ng lalaki.

"Baby... I'm not a bed person. I'm just going to check you para gumaling—"

"Excuse me po— A-Ate Elly?!" gulat na usal ni Majo, Kiara's best friend. "I-I didn't know na ikaw ang doctor na titingin kay baby Xharia. Si Kiara kasi ang nag-asikaso."

"There's no problem with it, Majo." I smiled.

D*mn... What a torture, huh? My daughter's name is Majo and Leivi's daughter's name? I'm not mad nor jealous, it's just that wala na bang ibang pangalan? Bakit ginamit pa niya sa anak niya ang dapat na pangalan ng anak namin? And Kiara? Why she like so insensitive na dito ipacheck-up ang pamangkin niya? F*ck it. I have to be professional.

"Baby... I'm asking you po. What do you feel? Anong sumasakit sa iyo?"

The little girl cried. "Ang sakit po ng head ko. Wala rin po akong gana na mag-eat ng foods na niluluto ni Daddy. I'm magaling na kahapon then bumalik na naman po siya today. Bukas niyan, doc, gagaling na ulit ako but later on, babalik na naman siya. It's like my fever can't leave me. Pabalik-balik siya to me."