Wild Series #1: 69

26

"What time kayo uuwi bukas, Ate?" Kaixa asked me.

Nandito kami sa Alabang dahil they invites us for a family dinner. Napag-usapan din ngayong gabi kung sure ba na makakasama kami sa christmas vacation ng family sa South Korea. They even adjust the flight nga for us dahil sa paskuhan. Nakakahiyang humindi ulit kina Tita kaya sasama kami this year.

"I don't know yet pero we are sure naman na makakasama kami." tugon ko. "7 am ang alis 'di ba?"

"Yes, Ate." Chia answered.

"I'll tampo to you kapag hindi again kayo sasama this year's christmas trip to South Korea." Kira said that made me chuckled. She's still conyo.

"We'll be joining, don't worry."

December 20 will be UST's paskuhan. I will bring Lei with me again just like last year.

"Ikaw, Kuya Zio, don't tell na 'biglang' hindi ka makakasama." Chia said.

"I'll going," aniya naman.

The next day, nagtulog lang kami ni Lei para makabawi nh tulog after ng paghihirap namin bago msgchristmas vacation. Talagang hirap muna bago ang saya.

Nagmake up ako bago ko isinuot ang top and skirt ko. I am wearing a fitted white skirt and my black top is sleepless na nakaribbon sa batok ko. I pared my clothes to a white sneakers.

"You look simple but still pretty," Lei told me ng makita ang gayak ko.

Pagkatapos naming gumayak, nagdrive na siya papunta sa UST which is napaka lapit lang sa condo namin. Napaka liwanag sa UST kaya ang saya tingnan ng paligid. May mga christmas lights na nasa puno kaya ang liwanag. May mga tinitinda din sa paligid kaya maraming mabibilhan.

"Let's eat first we go to your friends." sabi niya habang naglalakad kami.

"What do you like?"

"Don't know yet. Hanap nalang tayo."

Nagtingin-tingin kami sa pmga kainan para makabili na. Nags-start na ang event pero buhay ay hindi karera naman. Kakain muna kami dahil mukhang desidido kumain si Lei para hindi na kami aalis sa pwesto namin mamaya. Last year naman hindi rin kami malapit sa stage dahil gabi na no'ng nagpunta kami. Inaabangan talaga ito ng tomasian tuwing december at nakailang ranas na rin ako ng paskuhan dahil since first year ay nasa UST na ako. No'ng college, talagang 1 hour before the event ay nandito na kami sa campus para makakuha ng magandang pwesto. Ngayon ay ine-enjoy ko nalang talaga na magkasama kami ni Leivi every paskuhan. Wala kasi gaanong isipin kapag christmas vacation.

"Nabusog ka?" Tumango ako sa kaniya. "Let's go na."

Naglakad na kami papunta sa field. Hindi ko na macontact ang mga kaibigan ko na baka nasa harpa nakapwesto. Inuna kasi namin ang kain ni Lei hindi katulad ng mga kaibigan ko na baka kanina pa nandito sa campus.

"'Di pinapansin, ingay sa tabi
Magulong kapaligiran, sa 'yo lang ang tingin
'Di pinapansin, ika'y paiikutin
Nang dahan-dahan lang sa gitna man ng daan" pagsabay ko sa kanta ng Cup of Joe.

When I look at Leivi, he's looking at me. I can see through his eyes the love that I can also feel. Literal ang kanta ng Cup of Joe na Tingin. Nakatingin siya sa akin kahit na ang ingay ng paligid namin. Mayamaya, ngumiti siya sa akin at mas idinikit ako sa kaniya.

Ang daming kinuhang performer ng UST. Halos puro bandang sikat ngayong taon ang mga narito. Para kaming nasa playlist na halo-halo ang laman. Tipong pang-inlove 'yung kanta sa isnag banda at 'yubg susunod na banda is 'yung pangbroken. Ewan ko ba... Ang alam ko lang, ang saya. Ang hype din ng tomasian, nakikisabay sa kanta kaya hindi boring.