Wild Series #1: 69

21

"Tara na," sabi ko kay Leivi na nakaupo sa tabi ko. Talagang umupo siya sa tabi ko at pinanood akong magmake up.

Saturday in the afternoon namin naisipang bumayahe patungong Bataan. Panigurado na gabi na kaming makararating doon lalo na't traffic. Malayo-layo din ang kinuha naming resort. We chose Bagac dahil may trauma ang circle of friends niya sa Morong. Muntikan na raw kasing malunod ang tatlong kaibigan niya roon lalo na't may sabi-sabi na may tila ngunguha doon.

Umalia kami kaagad ni Lei. We use his raptor dahil hindi pa nakasementado ang ilang daan patungo sa resort.

"You look pretty." 'Yan na naman siya sa sudden compliment niya.

Umirap ako kahit nangingiti na. "Pag-ako talaga, naniwala." I joked. Nakasuot lang ako ng simpleng puting t-shirt at shorts sa pang-ibaba tapos pretty? Nanloloko yata ah.

Hindi ako natulog habang nagbabyahe kami papuntang Bataan para may nakakausap si Leivi. Baka bigla siyang makatulog. Mahaba-haba pa naman ang byahe namin.

Nang makalabs sa Manila, naging mabilis nalang ang byahe. Sa Manila lang naman grabe ang traffic. Pagdating sa Bataan, wala ng traffic at tuloy-tuloy na ang byahe. It's already 1 am in the morning at nagtitingin-tingin kami sa daan ng conviniece store para makabili ng needs namin. Hindi na namin naasikaso ang kakainin namin aa beach dahil sobranh busy.

"There oh." Turo ko sa natanaw na convinience store.

Huminto kami sa convience store na nakita ko. Malapit lang ang convience store na ito sa Friendship Tower na mayroong dalawang daan sa magkabilang gilid. Bumili kami ng breads, chips, softdrinks, at coffees. We even bought the convience store's rice meal. I chose giniling and he chose sisig.

"First time?" tanong ko, tinutukoy ang pagkain ng rice meal nitong convience store.

"Yeah... It looks masarap naman."

Natawa ako. "Looks masarap? Liar," sabi ko. "Ang ulam ay nasa taas ng kanin at hindi mukhang gawa sa totoong meat ang mga ito."

"Basher," balik niya sa akin kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Hoy! Nagsasabi lang ako ng totoo no!" Para nalang kaming magtropa nito e.

"It doesn't look kaaya-aya but don't judge it in how it looks."

Tumango ako. "Ilaang beses na akong nakakain nito noon kapag wala akong pera para sa mas maayos na pagkain. Masarap naman talaga, hindi ko lang alam kung masasarapan ka din."

"Let's see."

Bago ako sumubo, hinintay ko na muna ang magiging reaksyon niya. He mixed the kanin and ulam before sumubo. Mukhang nagustuhan naman niya dahil hindi naman niya niluwa.

"Honestly, it's delicious."

"Really?"

"Yes... It's cheap for it's price pero ang sarap niya." tugon niya. "Let's go back inside the conviniece store. Bili pa tayo ng isa kasi bitin ito."

He's simple... Hindi siya 'yung in-expect ko noong una na napaka arte. He have the money that's why he bought foods, clothes and many more in a branded shop or kanin. Binibili niya kung saan ba siya sinanay ng family nila. But here he is, now. He enjoy foods na mura lang pero pasok din naman sa panlasa niya. First, gin. He used to drink pricey alcoholic drink but when he tried gin, magustuhan naman niya to the point na nakailang bote kami. Ngayon, itong mumurahin na rice meal sa conviniece store. He enjoyed it as if it looks nice. Hindi siya tulad ng mga nakilala kong may kaya sa buhay. Si Dwayne ay hindi kumakain kung saan-saan, lalo na kung hindi mukhang malinis at kaaya-aya ang pagkain. Aziel, a son of both doctors, do not eat foods na hindi siya nasanay na kainin. His parents do not allow him to eat cheap foods from convience store. T*ng ina, ngayon, si Leivi, ganito.