Masked Permanently Kalıcı Olarak Maskelendi - [TR]

Distorsiyon

Pembe ışık kör ediciydi. Etrafını saran rastgele mavi ışıkla birlikte herkesin nereye gittiğini merak etti.

Aşağı baktığında, rastgele mavi bir platformun üzerinde yattığını fark etti. Dünyanın neresindeydi acaba? Dikkatini çeken ilk şey, omuzlarına düşen ve uçlarına doğru kendi içine kıvrılan biraz daha uzun saç örgüleriydi.

Artık kırmızı ve siyah değildi, ama bir zamanlar sahip olduğu koyu, doğal rengine geri dönmüştü. Normalde kullandığı kırmızı kurdelelerle tutturulmamış, bunun yerine kendi saç telleriyle bağlanmıştı.

Elleri çıplak ve solgundu. Üzerindeki giysiler vücudunu rahatça ısıtıyordu.

"Alo?" Seslendi ve sesinin boşlukta yankılandığını duydu.

"Sen onun kızısın, değil mi?" Arkadan rastgele bir erkek sesi geldi.

Şaşkın bir çığlık attı ve neredeyse küçük yüzeyden düşüyordu. Marinette ayağa fırladı, sonra dönüp bir adamla yüzleşti.

"Kimden bahsediyorsun sen?"

Adamın siyah saçları vardı ve saçlarında belli belirsiz yeşil çizgiler göze çarpıyordu. Gözleri koyu yeşil renkteydi ve yüzünde şaşkın bir ifade vardı.

"Kimsin sen? Neredeyim ben?" Marinette etrafına bakınarak sordu. Üzerinde oturduğu küçük yüzeyden başka hiçbir şey yok gibiydi.

Marinette'e dönerek, "Ben bir Chat Noir'dım ama adım Felix. Nerede olduğumuzdan tam olarak emin değilim."

"Sen... Felix misin? Aman Tanrım. Ben ölüyüm. Kesinlikle ölüyüm," diye mırıldandı kendi kendine inanamayarak. Nathalie'nin uzun zamandır kayıp olan aşkı öbür dünyada sıkışıp kalmıştı ve kendisi de orada sıkışıp kalmıştı, diye düşündü.

"Sen ölü değilsin," diye kıkırdadı, "Bunun için farklı bir yer var. Kimsin sen? Sanırım bir Uğur Böceği."

Marinette onun bu kadar çabuk tahmin etmesine şaşırmış gibi bir ifade takındı. "Nereden bildin?"

"Buranın kwamilerinden ayrılan Uğur Böceği ve Chat Noir ruhlarının tutulduğu bir yer olduğunu tahmin ettim ve Uğur Böceği sahiplerinin çoğunun kadın olduğunu hatırlıyorum. Uğur Böceklerinden bahsetmişken, siz Nathalie Sancoeur'un kızı mısınız?" Felix arkasını dönüp ona bakarak sordu.

"Hayır, değilim, ama onu tanıyorum. Ne demek koptum?! Neden geri dönemiyoruz? Dönüşmeden önce zaten kwami'mizden ayrıldığımızı sanıyordum," diye şaşkınlıkla cevap verdi Marinette, ona doğru bakarak. Kendi küçük yüzeyinin altına baktı ve her yerin renginden başka bir şey göremedi. Felix'in nasıl olup da düşmediğini anlayamıyordu ama platformdan inemeyecek kadar gergindi. Eldivensiz parmakları kenarları sıkıca kavradı.

"Bunun gelişimle bir ilgisi var, bunu anlamam çok uzun sürdü. Şimdi vaktimiz olduğu için sana açıklayabilirim ama önce sormak istiyorum, Nathalie nasıl?" Yüzünde hüzünlü bir gülümseme belirerek sordu.