Masked Permanently Kalıcı Olarak Maskelendi - [TR]

Tozun İçine

"İyi misin Marinette?" Tikki, Fu Usta'nın evinden çıkarken sahibine sordu.

"Evet, ben iyiyim!" Marinette biraz zoraki gülümsedi. İyi miydi? Dürüst olmak gerekirse, Usta Fu'nun ona korkuyla ilgili söylediklerini takdir ediyordu ve kendini çok daha az korkmuş hissediyordu.

Ancak, suçluluk duygusunun yaşadığı endişeye baskın gelmesine neden olan bir şey fark etti. Eğer Nathalie Hawkmoth ile bir tür anlaşma yapmaya çalışıyorsa, sonunda akuma saldırılarını durduracak ve asla dönüşmek zorunda kalmayacaktı. Uğur Böceği olmak zorunda kalmayacaktı ki bu garip bir şekilde, içten içe kabul etmek için kendini zorlamak zorunda kaldı, onu mutlu hissettirdi.

Paris artık saldırı altında olmayacağı için değil, artık dönüşüm geçirmesine gerek kalmayacağı ve Uğur Böceği'yle bir daha yüzleşmek zorunda kalmayacağı içindi. Tüm bu yanlış nedenler midesinin suçluluk duygusuyla çalkalanmasına ve kendisini bir canavar gibi hissetmesine neden oldu.

Nasıl bu kadar bencil olabiliyordu? Neden sadece Parislilerin güvende olacağı gerçeğine sevinemiyordu? Elbette kendini bu nedenle mutlu hissediyordu ama diğer neden onu çok kötü bir insan gibi hissettiriyordu.

Artık herkes Uğur Böceği'nin kim olduğunu biliyordu ve bunu saklamaya çalışmanın bir faydası yoktu. Ayrıca, hâlâ sevdiği insanları kurtarmak için her şeyi yapabilecek o cesur süper kahraman mıydı? Yoksa artık bir dönüşümden söz edildiğinde dağılan, korku ve zayıflıktan oluşan kırık bir kabuk muydu?

Bir zamanlar cesaretin ve gücün kudretini elinde tutan, sonra hepsini tek bir olayda kaybeden bu kızın gerçek bir faydası var mıydı? Artık Uğur Böceği olmayı hak ediyor muydu?

Elbette kwami'sini terk etme fikrinden nefret ediyordu ama artık ona ihtiyacı yoksa, onu öylece elinde tutamazdı.

Tikki, boş bir ifade ve donuk gözlerle etrafta dolaşan sahibine baktı. Eskiden o güzel gülümsemesinde ve iri mavi gözlerinde gördüğü o canlı, oyuncu kıvılcım neredeydi? Eskiden içinde barındırdığı o neşesi ve her karşılaşmada yaydığı o sevgi neredeydi?

O gece boyunca, dönüşmeden önce, büyük bir okul projesi üzerinde çalışıyor ama aynı zamanda Tikki ile şakalaşıyordu. Marinette'in onunla olabildiğince fazla zaman geçirmek istediği çok açıktı, çünkü günlerinin çoğunu Tikki yokmuş gibi davranarak insanların arasında geçirmek zorundaydı.

Ona karşı çok şefkatliydi ve Tikki'nin bir gün bile aç kalmasına ya da görmezden gelinmesine izin vermedi. Marinette sadece Tikki'nin kendisini dahil ve mutlu hissetmesini istiyor, kwami'siyle vakit geçirmediği bir günün geçmesine asla izin vermiyordu. Tikki, onun yüzünden bütün geceyi bu proje üzerinde çalışarak geçirmek zorunda kalacak kadar dikkatinin dağıldığını, uykusunu ve enerjisini kaybettiğini ve bu gelişmenin enerjisinin büyük bir yüzdesini almasına neden olduğunu hissetti.

Tikki, onun yüzünden Marinette'in asla eskisi gibi olamayacağını düşünüyordu. Zaman içinde değişmişti ve şimdi korkuyordu ve o sevgi dolu enerjiden yoksundu. Tikki artık Marinette'i kaybedeceğinden korkuyordu. Artık Uğur Böceği olmak istemediği çok açıktı ve mucizesini geri verip Tikki'yi sonsuza dek terk edeceğini hayal etmek korkutucuydu.

"Marinette?" Kwami, sahibinin ceketinin cebine gömülerek inledi.

"Evet Tikki?" Marinette cebine bakarak sordu.

"Can... Döndüğümüzde seninle konuşabilir miyim? Sana önemli bir şey söylemek istiyorum."

Marinette başını salladı ama başka bir şey söyleyecek gücü kendinde bulamadı.

Kwami'sinin gözlerindeki acıyı gören Marinette'in suçluluk duygusu daha da kötüleşti ve bir mide bulantısı dalgasıyla nefesi titredi. Suçluluk duygusunun midesine yaptığı baskı o kadar şiddetliydi ki, Fu Usta'dan aldığı çayın yemek borusuna doğru hızla aktığını hissedebiliyordu.