MELÂL

《45》'TEŞEKKÜR'

SELAM BEBEK♡

BELA ÇEKER GELDİİİ

[GERÇEKTEN ÇEKER, ANLATSAM ROMAN OLUR, ANLATIYORUM OLUYOR :') ]

UMARIM SEVERSİNİZ

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN♡

KEYİFLİ OKUMALAR
SNMNURGYK

Bedeni insan yapan ruhtur.
Ruh giderse beden
boşluktur. Adı dahi kaybolur.

Benim bedenimin adı kaybolmamıştı henüz. Hâlâ insandım, yaşıyordum. Yara almıştım, açık denizlerdeydim ancak boğulmamıştım. Acı çekiyordum, canım yanıyordu. İlk değildi. Ateşi söndüren suyun üstünde bile yangın çıkıyordu. Yangını ruhumda taşımam mı imkansızdı?

Değildi. Kabul etmiştim.

Titreşen göz kapaklarımla bilincimin kapanmasını bekliyordum. Etrafımdaki sesler hayatta kalmak için bana umut oluyordu. Görüyordum. Hissediyordum. Ölümüme kan bağımın olmadığı insanların bile üzüleceğini seslerinden anlıyordum. İçten içe seviniyordum.

Sesler kulağıma boğuk bir şekilde ulaşıyordu şimdi. Artık bedenim uyuşmuş, güçten kesilmek için an kolluyordu. Gözlerimin kaydığını hissediyordum. Etraftaki kalın seslerin arasına ince bir ses karıştı nefes nefese. Bir kadına ait olduğunu anlayabiliyordum ancak sesinden tanıyamıyordum. Yalnızca tahmin edebiliyordum.

Yağmur'du gelen. Acı dolu haykırışını göğsümde karşılamıştım. Soykan'ın durmaksızın saçlarımı okşayan eli, ruhuma ulaşan yası, yanındakilerin telaşı, Yağmur'un ağlayışı göz kenarlarımdan aynı anda iki damlanın süzülmesine sebep olmuştu.

"Nasıl duymadınız sesini? Sen dışarda değil miydin Uygar?" Soykan'ın öfke dolu sesi hemen yanımdan gelmişti. Elini tüm gücüyle yarama bastırırken konuşmuştu.

"Yağmur'un yanına uğramıştım. Biliyorsun, toplantılar için ofislerde ses yalıtımı var. Dışardan içeriye çıt sesi bile gelmiyor. Aras aradığında yanınıza gelirken fark ettim."

Soykan'ın aldığı derin nefesler yüzüme vuruyordu. Bedenim soğuk terler düşerken ateşe bürünmüş nefesiyle ısınıyordum.

"Arayın, doktoru eve geçsin. Durumu anlatın. Taha arabayı getir arka kapıya. Hızlı ol. Yaranın derinliğini bilmiyoruz. Risk devam ediyor, çabuk olun!"

Bağıra çağıra konuşuyordu Soykan. Gözünün döndüğünden emindim. Konuşmakta bile zorlanıyordu. Alıp verdiği derin nefesler tenime kadar ulaşıyordu.

"Hastaneye mi geçsek? Ben ayarlarım her şeyi, polisin haberi olmaz." Bu sefer konuşan Aras'tı. Sol tarafımda Soykan vardı. Sağ tarafta da Aras olmalıydı ki sesini net bir şekilde duymuştum.

"Polis umrumda değil. Hastaneye trafikten gidemeyiz. Yanına almazlar beni. Evin yolu daha açık. Eve gelecek doktor."

"Taha getirir arabayı şimdi."

"Adamları hazırlırlamak için gidiyorum ben."

"Mira," Artık kimin konuştuğunu algılayamıyordum. Yalnızca bedenimde başka eller hissetmiş, ince bir ses duymuştum. En son konuşan Yağmur olmalıydı. Başka ihtimal yoktu. Ağlıyordu. Elleriyle bedenime dokunuyor, titreyen sesiyle konuşuyordu.