MELÂL

《16》'SON ÖLÜM'

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

SİZLERİ SEVİYORUM ♡

KEYİFLİ OKUMALAR
SNMNURGYK

Ayan günlerin gerisinde hayatımın güneşi batıyor gökyüzümde. Karanlığa mahkum kalan yaşantımın kör meşalesi israfilin ellerinde. Bir geri sayım. Uzun olacağı varsayılarak beşten başlanmış. Dudaklardan çıkan kelimenin varlığı kulaklara çalındığında surun buluştuğu nefesle son bulacak yaşam. Benim ki buldu. Ruhum sancağını teslim etti azraile. Cehennem, geçmişin günahları ateşe verdiği yerde, dipte. Meçhulün bilinmezi sağır ederken kalpleri, azabın saltanatı göğe yükseldi. Geceyi inleten şimşek sesleri, kabire giren cesetlerin emanetleri.

Akan gözyaşlarım nefesimi kesecek olan ölüm havuzunu hazırlıyor. Açtığım andan itibaren yalnızca bir yerde odaklı kalan gözlerim görmenin ötesinde sadece yaş akıtıyor. Geri sayım başladı. Akıp giden zamanda geriye kalan, geçmişe karışan rakamlar benim. Benliğim. Zamanın ardında bıraktıklarını üzerime kuşanmış şah damarımda ilerleyen kanın kesilmesini bekliyorum.

BEŞ...

Parmak uçlarımı yakıyor avucuma bırakılan ateş.

DÖRT...

Yanlızlığım, varlığımdan arta kalan anıların üzerini ört.

ÜÇ...

Zalimlerin baki olduğu hayatta masum kalmak güç.

İKİ...

Darağacı ipini namusuma geçirip infaz ettiğinde yaşantım bitti.

BİR...

Ruhumun çatlaklarında yayılan kan, geçmişin naftalin kokulu sandıklarına hapsolmuş kir.

SIFIR...

Ruhunu azat etmiş bedenden geriye yalnızca toprak kokulu bir ceset kalır.

Biten geri sayımla birlikle infilak olmayı, yerle bir olmayı beklerken hâlâ yaşıyor olmanın şiddetli sancısıyla karşılaştım. Çıplak bedenimle açtığım gözlerim etrafına doladığı çarşafa yaşını bırakıyordu. Kirpiklerimde ağırlık olan göz yaşı, yüreğimde yara olan mazinin acısı. Açıp kaparken bile zorluk çekiyordum artık. Dudaklarım birbirine mühürlüydü. Çenemde oluşan ufak titreyişler canıma acı olarak kalıyordu. Ne zamandır, ne kadar süredir karşımdadır bilmem. Çıplaklığıyla karşılaştığım bedenimin telaşı üzerime düştüğünde gözlerimde bulunan ilk yüz ona aitti. Yatağın çaprazında bulunan masanın yanındaki sandalyeye oturmuş, kasvetin dahil olduğu odaya ağır koku yayan içkisini yudumluyordu.

Üst bedeni çıplak. Bu görüntüyü ilk gördüğümde hüzünle yummuştum gözlerimi. Saatler önce çıkarmıştı o tişörtü üzerinden. Sonrası derin bir sessisliğin hakim olduğu odada usulca göz yaşı akıtmaktı. Benim paramparça olduğum yerde o hiçbir şey olmamış gibi içkisini yudumluyordu. Hayat bu kadardı işte. Adaletsiz. Merhametsiz. Kırpılan gözlerim yaşların daha rahat akmasına olanak tanımaktan ileri gitmiyordu. Naif bir gıcırtı kulaklarımla buluştuğunda bakamadım o tarafa. Bakmak istemedim. Ne kaybettirebilirdi ki artık bana? Kendimi korumaya kalkışsam ne kadar başarılı olabilirdim?

Sert bir şekilde masaya vurulan bardakla gözlerimi sıkıca yumsam bile geri açtım. Göz hapsine aldığım duvarla olan bakışmamı sonlandırmadım. Çok değil, kısa bir süre sonra görüş alanımı kapladı heybetli bedeni. Yatağın yan tarafında dikilmeye başladığında bakışlarına karşılık vermedim. Bir bacağını yatağa koyarak üzerime doğru eğildi. Çekmedim bedenimi yakınlığından. Aynı zamanda bakmadım gözlerine. İstiyordu. Gözlerinde koybalmamı istiyordu. Bundandır ısrarlı yakınlığı. Gözlerindeki yangınlarla ateşime har olmak istemesinden teması. Bakmayacağımı biliyordu. Bakamayacağımı da. Burnumdan içeri sızan koku göz yaşlarımı çoğaltsa da çenemin hızlı titreyişinden başka tepki vermedim.