MELÂL

《22》'ARAF ÇIKMAZI'

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

SİZLERİ SEVİYORUM♡

KEYİFLİ OKUMALAR
SNMNURGYK

Eli kanlı, masum ruhların gölgesi, cennet ve cehennemin ortasında, iyiyle kötünün ayrımında, ne sağın ne solun tarafında, arafın çıkmazında.

Günahsızlığı kuşanıp yürüdüğün yolda bastığın boşluk karanlık. Dizerin kırılgan, ellerin kan. Sıcaklığa bakılırsa alevler yakın, ayakların yalın, seni bekleyen kocaman bir yangın.

İyiyle kötünün ayrımı araf, benliğim için hangisi doğru taraf?

Kötü olmak bu kadar kolay mı yoksa yazılmalı mı onlarca paragraf?

Tetikten çıkan kurşunun hedefi biriydi. Yerde hareketsiz yatan o iken kimi seçtiği belliydi. Bedenim duvarın dibine sinmişti. Ölmemek için değildi mücadelem. Ölürken dirilmemekti tek gayem.

Silah patlamıştı.

Kurşun birine saplanmıştı.

Tenini parçalamış, kan akıtmıştı.

Odanın ortasında yerdeydi. Nefes alıp almadığı belli değildi. Yanına yaklaşacak cesaretim yoktu. Hayatımın cellatlarından farkım çoktu. Fakat ruhumu böyle bir günahın varlığı korkuttu.

Ellerimi saçlarımdan geçirdim. Dizlerimi kendime çektim. Dirseklerim dizlerimde, ellerim saç tellerimde, olayın gerçekliği tüm hücrelerimdeydi.

Hareket etmiyordu. Bedeninde hiçbir belirti yoktu. Belki de ruhu bedeninden ayrılıyordu. Gözümden tek bir damla yaş akmıyor, bu durum beni daha çok yıpratıyordu. Bilincim mi yok oldu yoksa ruhum mu kayboldu? Onu gören yok muydu?

Cennetle cehennemin ortasında...

İyiyle kötünün ayrımında...

Bir ses yükseldi zihnimin duvarlarında.

ARAFIN ÇIKMAZINDA...

Bir ses daha çarptı duvarlara. Bu kez zihnimden ziyade kulaklarımda çınladı yankısı. Kapının duvara vuran kulbunun yanında gözlerim bir bedeni karşıladı. Soykan'dı. O an gözlerim yaşlandı. Onu gördüğüm an burnumdaki sızı gözlerime yaş bıraktı. Bana yaklaştı. Gözlerinin odağı bir tek banaydı. Öyle tükenmiş hissediyordum ki o bu kötülüğün üstesinden gelebilecek dayanaktı.

Adımları daha çok yaklaştığında bedenimde doğan cesaretle yerimden kalktım. Güç vaad eden bedenine kollarımı sardım. Boynuna dolanan kollarıma belimi saran elleri eşlik etti. O benim lanetimdi. Onun bedeni lanetletliydi. Kokusu zehirli... Bunca kötülüğü barındıran benliği ruhumun yıkımıyken bedenime yayılan güven neydi?

Hıçkırarak ağlıyorum şimdi. Kanayan dizlerimden öpmeye gelen bir kahramandı sanki.

Beni mahveden bu benlik değildi. Gücü Remzi ve yerde yatan adamlara yetip beni kanatları altında muhafaza edecek kişiydi. Çok tehlikeydi zihnimdeki bu düşünceleri. Bunu nasıl yapabilir ki?

Ellerinden birini saçlarıma çıkardı. Ağlayışım hızlandı. Çözülen dizlerimin bağı düşmeme sebep olacakken benimle birlikte yere oturdu. Ondan ayrılmamıştım henüz. Ayrıldığım an her şey başa saracak gibi hissediyordum. Korkuyordum. Ondan değil, onunlayken değil, o gider diye korkuyordum.