MELÂL

《1》'KARA GÖZ'

YORUMLARINIZI BEKLİYORUM🖤

SPOİLER VERMEYİN, LÜTFEN.

LÜTFEN, KİTABI ÇEVRİMDIŞI LİSTEDE OKUMAYIN. OKUNMA KADAR BİR OKUNMA KAYBINA SEBEP OLUYOR.

VERDİĞİNİZ OYLAR DA GEÇERSİZ. BİR UYGULAMADA KEŞFEDİLMEYE ÇALIŞIYORUM. ÇEVRİMDIŞI LİSTE EMEKLERİMİ HİÇE SAYIYOR.

KEYİFLİ OKUMALAR.
SNMNURGYK

Dün yanın kalabalıktı, bugün değil. Dünyanın mı bozuk düzeni yoksa hayat mı değil adil?

Yalnızdım. Sokak soğuk, yol uzun, ben yalnızdım, soğuk bir aralık ayında. Üstelik hiçbir zaman gocunmamıştım yalnızlığımla.
En sevdiğim şeylerden biridir soğukta uzun bir yolu tek başıma ağır ağır almak. Issız bir sokakta başıma ne geleceğini düşünmeden zihnimi düşüncelere hapsedip ilerlemek...

SOĞUK ve UZUN. Ben soğuktum
yol uzun. 19 yıldır bu yolda yalnızlığımla ilerliyordum. Kimse yaklaşamazdı yanıma. İzin vermezdim.
Ne kadar soğuk ve sarsılmaz
gözükürsem o kadar güçlü olurdum
gözlerinde. Aslında bu benim güvencemdi kendimce. Bazen işler istediğimiz gibi gitmiyordu. Sahi sırf bu soğukluğum yüzünden değil miydi insanların bu ısrarlı yakınlığı? Onlara göre ulaşılmazdım. Tabiki amacım bu değildi.

Tek amacım insanları kendimden uzak tutmaktı. Kimsenin gözlerindeki tutkunun nedeni ben olmamalıydım, bu katlanılmaz olurdu. Kimsenin gözündeki üzüntü, hayal kırıklığı ve nicesi. Hayatıma damdan düşer gibi girmelerini engellemekti tüm gayretim çünkü insanlar sizin hakkınızda ne kadar çok şey bilirse o kadar tehlike altında olursunuz.

Zaaflar, düşmanın en büyük kozudur.

Onları kimse bilmemeli, bilmesinler ki sana zarar veremesinler. Gözlerinde göremesinler korkuyu...

Başım önümde düşüncelerime dalmış ağır ağır ilerliyordum. Birden birinin koluma girmesiyle hızla başımı kaldırdım.

Nefes! Bu kız, bu işi yapmayı asla bırakmayacaktı. En az bin defa söylemişimdir yanımda ani hareketler ve sesler olduğunda irkildiğimi. Bu bir zaafımdı ama Nefes düşmanım değildi. En yakın dostum, çocukluk arkadaşımdı.
Kader bizi ilkokuldan başlayıp liseden mezun olana kadar ayırmamıştı. Şu an mezunduk ve aynı dershaneye gidiyorduk. Beni çıkarken görmüş ve ses çıkarmadan sinsice peşimden gelmişti büyük ihtimalle.

"Ödümü kopardın Nefes! Ne zaman bırakacaksın bunu yapmayı acaba?" Yaptığı gerçekten sinirlenmeme sebep oluyordu. Biliyordu ve bildiği halde yapıyor oluşu kızmama sebep oluyordu. Bu yüzden ifademi sesime yansıtmaktan geri durmadım.

Şirince sırıttı. Yaptığını telafi etmeyi çok iyi biliyordu Nefes. Masum yüzü bu sırıtışla daha da masumane bir ifadeye büründü. Dışarı karşı ne kadar soğuk ve mesafeliysem
içimde, arkadaşlarımla ve dostlarımla da o kadar samimi ve sıcaktım. Bunu biliyor oluşu ona olan kızgınlığımın saman alevinden farksız olduğunu hatırlatıyordu ona.
Bu sırıtışına gülümsedim. Az önce sinirlenmeme sebep olan kızın bir ifadesi tüm dengeleri değiştiriyordu. Nefes beni çok iyi tanıyor ve hakkımda çok şey biliyordu. Masumluk en çok onun güzel çehresinde sıcaklık yayıyordu benliğime. Nefes'i oldukça seviyordum.

"Sadece sana yetişmeye çalışıyordum." Sesi titrek, nefesleri sıktı.

"Nereye gidiyorsun?"