MELÂL

《21》'RUHSAL ŞEYTANLAR'

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

SİZLERİ SEVİYORUM♡

KEYİFLİ OKUMALAR
SNMNURGYK

Bir ölümün yükünü sırtlanmış bahar şehrimi sarmaladı. Peki ölüme rağmen hâlâ daha bahar mıydı? Tutsam elinden, sarıp sarmalasam canımı yakar mıydı?

Hayat film şeridi olmuş akarken veremediğin son nefestir ölüm. Bir caninin yaşatacaklarına gebe kalmak ise ömürdeki en büyük yüküm. Hadi! Üflensin sûra, zalimler için verilsin hüküm. Ölüm, eşitlenmek için tek çözüm.

Zihnimde süregelen olaylar algılarımı dağıtıyordu. Yaşadıklarım, yaşadıklarımız bir aksiyon filminin en heyecanlı noktasının final vermeyen sahnesi kadar gerçekçi ve kan dondurucuydu. Sağlıkçı olduğundan emin olduğum genç adam gitmişti. Benimle ilgilenmişti fakat ona müdahale etmemişti. Koltuğa dehşet içerisinde sinmişken gözlerimi ondan alamıyordum. Alnının sağ tarafında belirgin olan kırmızılık bakmaya tahammül edemeyeceğim kadar kötü durumdaydı. Gözlerimi kapatıp olanları sindirmeyi denedim.

Yukardan gelen çatırdı.

Işık, ısı, acı...

Sıçrayarak açtım gözlerimi. Gözlerimiz birleşti. Tepkisizliği daimi ve netti. Gece son saatlerini güne devretmek için tetikteydi.

Ayağa kalktı. Hedefi yukarısıydı. Ancak bu halde gitmesi mantıksızdı. Müdahale edilmemesi aptallıktı. Enfeksiyon halinde sonuçları ağırdı.

Başıma kalmasına müsaade edemem.

Arkası dönük bir vaziyette ilerlerken ona yetiştim. Kavradığım koluyla bana dönmesini istemiştim fakat hareket ettirememiştim. Adımları durduğunda memnuniyetsiz hareketlerle başını bana çevirdi. Gözlerimiz birleşti.

Kendime yakışanı yapacaktım.

"Yarana bakılması gerekiyor."

Gözlerine bakarken zorluk çeksem de durmayan kanı gördüğümde kararlılığımı arttırdım. Yukardan düşen tahta parçasına saplı olan çivi alnını yarmıştı. Süzülen kan sağ tarafından çene kemiğine doğru yol aldı. Yara kanlıydı. Kolunda duran elime baktı, dudaklarını aralamadı. Yavaşça gözleriyle tekrar gözlerimi taradı. İri bedeni kasılırken arkasını dönüp gitmek için hazırdı.

"Yarana bakılması gerekiyor."

Yine cevap yok.

"Yaran kanıyor."

Elimin kolundan sıyrılmasına sebep oldu. Hareketlendi. Amacı bir an önce yukarı gitmekti. Başından aldığı hasarın birçok kötü sonucu olabilirdi. Bu riske benim hayatımı kurtarmak için girmişti. Ona minnet etmem gerekmezdi ama ruhum bu borcu kabul etmeyecekti. Sağlam adımlarla ilerledi.

"Canının yanıp yanmaması umrumda bile değil."

"Ama senin inadın yüzünden ben sana borçlu hissetmek istemiyorum. Bir pansuman yaptırmak çok mu zor? Benim açmadığım yarayla bile nasıl bana vicdan azabı çektirebilirsin? Kanı durdursunlar ve bitsin."

Cevap vermeden ilerledi.

"Sadece bir pansuman."

"Yaraya bakacaklar ve saracaklar, zor bir şey değil."

"İşine gelmediği zamanlarda yaptığın gibi kaç yine."

"Vicdan azabım olmaya bu kadar meraklı olduğunu bil-"