Uggo

Chapter 25

Balik trabaho na ako sa Martinee Inc. At bumalik din si Uggo sa Norte para sa trabaho niya. He's also had a meeting with his friends who were also his investors. I liked how they're supporting each other. Walang may naiinggit sa success ng isa. Kaya siguro ay mga successful ang mga kaibigan niya dahil sa mga suporta nila sa isa't-isa.

I only met few of Uggo's friends. Yung palagi kong natatandaan ay si Oxford na isang jeweler. Hindi ko alam kung ilang beses ko ng nakita yung taong yun kasi hindi din palaging kasama ni Uggo si Oxford noon. Madalang lang yata at hindi ko na natatandaan ang itsura.

Sinuot ko ang gloves para maprotektahan yung kamay ko sa kahit anong talim o yung kahoy o tinik na tutusok sa balat ko. Umupo ako sa bench at kinuha yung chisel. Nasa harap ko na yung kahoy na kukurbahin ko para maging isang magandang desinyo.

Pagkatapos kong tapusin yung isang silya na ginawa ko na gawa sa rattan ay ito muna ang gagawin ko. I just didn't make furniture, I was also sculpturing some attractive displays for inside and outside of the house.

This was what I did during free time. Ang dami na kasi naming nagtratrabaho dito sa Martinee kaya kakalas na ako sa susunod na taon. Masakit man iwan ang trabaho na'to pero magsisimula din ako para magbukas ng panibagong yugto ng buhay ko. Gusto kong maging kagaya nina ma'am Rocel na successful sa business nila at maipakita ko rin ang kaya ko pang gawin.

Tunog ng pagpukpok sa kahoy, wielding, at pagpakinis ng kahoy, ang siyang musika dito sa pagawaan ng mga muwebles. Yung supervisor namin ay nag-ikot na pero hindi siya masyadong istrikto. Lahat naman kasi ng mga katrabaho ko ay puro masisipag at seryoso na kapag may hawak na mga kagamitan sa paggawa ng mga muwebles.

As for me, it took me a day and half to make a chair that made from rattan. Mabilis na akong gumawa pero kahit kasing bilis ko yung makina ay hindi pa'rin sapat kasi kailangan nag-iingat. Dapat ay nag-iingat sa pagtrabaho kasi puro matatalim ang mga hawak namin palagi kahit de-kuryente yung iba. Baka kapag bumilis ako sa pagtrabaho at hawak ko yung clamps.

Tinignan ko yung kahoy na hinuhulma ko. Sa ngayon ay hindi pa siya nahuhulma aabutan pa ako ng ilang oras, minsan kapag ganito ang ginagawa ko ay umaabot ako ng tatlong araw o mahigit pa. Hindi ito kalakihang kahoy pero kapag yung human size na yung ihulma ko ay baka ilang buwan pa ako bago matapos yun kasi mayroon din akong ibang ginagawa bukod sa paghuhulma.

One of the many things I wanted to do was to create some porcelains jars and some stuffs that made from clay. Dahil sa wala akong panahon para doon ay hindi ko pa nagagawa yun.

I put down the chisel. I stood up from my workbench and took off the glove on my right hand. Kinuha ko ang flask ko sa katabing lamesa, binuksan at tumungga ako. Pagbaba ko sa flask sa lamesa ay nakita kong namumula yung palad ko.

Hindi na bago sa akin ang ganito. My hands were not as soft as before. My job as a furniture maker didn't let me have the luxury to be as soft as the baby's. But my hands didn't bother Uggo. He kissed me right there and told me he's going to marry me.

My hands were like as men's but I still had the pretty face.

I left a smirk on my face. I didn't care about my calloused hands, as long as I had this pretty face I knew Uggo would not refuse to call me.

Bumalik na ako sa trabaho para makabawas naman ako sa ginagawa ko.

It's a long silent and serious day. Hindi ako masyadong nakatapos dahil hindi ganun kadali ang pag-ukit sa kahoy. Iniwan ko lang muna yung kahoy at inayos ang mga kagamitan para hindi mawala. Tinanggal ko na ang gloves na suot ko at minasahe ang kamay. Ilang oras din akong nagbababad sa trabaho.

"Harry? Hindi ka pa ba uuwi?" tanong ni Alea yung kasamahan ko sa trabaho.

"Susunod na ako. Aayusin ko lang ang mga gamit ko." tugon ko.