Uggo

Chapter 29

Uggo and I went to see an OB the next day to confirm if I was really pregnant. And when we got the result, there's no doubt now that I was carrying Uggo's child. Nagpaalam ako sa trabaho ko na hindi muna ako papasok ng araw na yun nang pumunta kami sa klinika para mapagtignan ako.

We told the OB what kind of job I was doing and she warned me not to overdo it because I was still on my earliest stage of my pregnancy and it's a risky stage.

Uggo was calm and protective at the same time. Hindi siya over-protective dahil hinahayaan niya lang akong magliwaliw pero dapat ay alam niya ang ginagawa ko.

Pagpasok ko kinabukasan sa trabaho ay siya ang naghatid sa akin gamit ang sasakyan ko kasi ayoko na yung sasakyan niya ang gamit niya dahil nakakakuha yun ng atensyon. And I was a little worried and wanted to laugh too as I was watching him driving my car.

Ang liit kasi ng kotse ko at malaki siyang tao kaya nahihirapan siyang kumilos sa driver's seat. Nagrereklamo siya pero hindi umaabot sa point na magagalit siya sa akin dahil hindi siya nagagalit sa akin. He was amused when he saw me chuckling everytime I was watching him driving.

Sa trabaho ko ay hindi din na ako masyadong gumagalaw gaya ng palaging palakad-palakad o di kaya ay panay yung pagtayo. Hindi na ako kumikilos na parang may bulate sa puwet kasi ayokong maulit yung nangyaring miscarriage sa akin. I thought this was also the time to have a baby again. Ang tagal na'rin simula noong miscarriage ko at hindi pa yun ang time na maging nanay ako kasi bata pa ako at marami akong problema na kinakaharap.

If this baby was meant for us then I'd take care of this. Yung ibang babae nga ay hindi nabibiyayaan ng anak kaya habang may bata sa sinapupunan ko ay aalagaan ko. Aalagaan ko siya hanggang sa pagtanda niya. Aalagaan ko siya, yung hindi gaya sa uri ng pag-alagang ginawa ng nanay ko sa akin noon.

My mother had a huge mistake but I would not repeat what parenting style she did to me. I thought to be the coolest mother for my child. Hindi ko siya pababayaan at yun ang pangako ko sa kanya kahit nasa sinapupunan palang siya.

Nang hapon ay sinundo ako ni Uggo para makauwi na sa bahay. Dumaan muna kami sa mga nagtitinda ng prutas at bumili kami ng pinya. Sa ngayon ay wala pa akong paulit-ulit na pagkain na crinicrave. But I liked eating fruits especially the mango pero yung hindi green. Yung malaking mangga na kulay yellow na yung kinakain ko kasi ang bango at ang tamis nun.

Basta kung ano ang mabangong pagkain na hinahanap ko ay yun ang gusto kong kainin gaya ng prutas.

Since we went to the clinic, palagi na akong umiinom ng vitamins para sa pagbubuntis ko.

On my thirteenth weeks of being pregnant. Naidala ako ni Uggo sa ospital dahil bigla nalang naghilab ang tiyan ko. Buti nalang at hindi ako nakunan ulit. Sobrang akong kinabahan at hindi ako makatingin ng diretso kay Uggo kasi nagpatianod ako sa trabaho.

My baby and I were okay and the OB said it's from the stress and she also suggested that I should quit my job for the meantime for the baby's sake. It was her suggestion but it hurt me to quit my job.

Pag-uwi namin ng bahay ay parehas kaming walang imik ni Uggo. Hinatid niya ako sa kwarto ko at bumaba muna siya saglit para icheck yung mga pinto kung nalock na at para din pumasok siya sa kwarto para magpalit ng damit.

Bumalik ulit siya nang kwarto ko na bagong palit ng damit. Nakaupo ako sa kama ko, yung mga paa ko ay sumasablay dahil medyo mataas ang higaan ko. Nakasandal ang kalahating katawan ko sa may headboard habang nakatingin ako sa may sahig.

I heard him sigh. He shifted on his seat and situated his hand on my kneecap.

"Don't think about it anymore, you and the baby are safe now, that's what important." Mahinahon niyang sambit.