"Şu halime baksanıza doktor." dedim yüzümdeki küçük bir tebessümle. "Beni kim sever ki? Arkamdan ne dediklerini biliyor musunuz siz? Ben uzun saçlarım yüzünden kezban diye adlandırıldım en basit örnekle. Birinin gözüne güzel gelmem mümkün mü?"
"Saç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. DÜŞMEYE BAŞLAYAN MASKELER
Tamino, Habibi
Tomme Profitt, Enemy
Ramsey, Pay
Adele, Skyfall
Düşünüyorum. Eğer abim hayatta olsaydı yaşayabileceğim hayatı düşünüyorum. O gece yaşanmasaydı, dayım kapımızı silahla çalmasaydı, nasıl bir hayatımız olacaktı? Şu an yirmili yaşlarının sonlarında olacaktı. Belki de sevdiği biri olacaktı. Beni her zaman küçüklüğümdeki gibi sever miydi? Kollar, gözetir miydi?
Bunu düşünmekten nefret ettiğimi fark ettim. Eğer ile başlayan cümlelerin sonu hüsrandı. Aslında bir o kadar gerçekleşmeyecek bir şeydi. Hayal kırıklığından ibaretti. O bilinmezlik hissi içimi o kadar kasıp kavuruyordu ki tırnaklarımı etime geçirme isteği uyandırıyordu. Beni bu günlere getiren o hırsı artık kaybetmiştim. Her gün camın karşısına geçip yolunu gözlediğim abimin artık gelmesinin imkânsız olduğunu biliyordum. Şimdi geçsem camın karşısına ve tekrar gözlesem yolunu, tekrar başa dönsek, en azından yaşadığını bildiğim o günlere.
Bakışlarımı Barkın'a çevirdiğimde gözlerindeki o boşluğu görebiliyordum. Dün anlattıklarından sonra dalgınlaşmıştı. Geçmişinin onu yaraladığını biliyordum. Bunu tahmin etmek hiç zor değildi. Fakat böyle olmayı seçen oydu. Kuşandığı o gard, insanları eziyordu. O umursamaz havasının ardında kırık dökük bir harabe vardı.
Eğer beni kabullenmiş olsaydı karşısına geçer ve ona seni anlıyorum derdim en dürüst halimle. Seni anlıyorum, çünkü benimde kayıplarım var. Annem dayımı vurduğunda ve sonrasında kendini de vurduğunda üzülmedim ama abim vurulduğunda benimde dünyam başıma yıkıldı. İnsanın kimsesiz kalması ne demek bende biliyorum. Sana sarılabilirim. Tüm bunlar geçecekmiş gibi sıkı sıkı sarılabilirim sana, çünkü ikimizde geçmeyeceğini biliyoruz. İkimizinde kayıpları var. Bunları biliyoruz. Birbirimize destek olabiliriz. Ben seni abim sayabilirim, sen beni kardeşin olarak görebilirsin. Seni senden başka ben anlarım. Buna inan.
Ama sen bana sırt çevirdin. Sözlerini bir mızrak olarak kullandın ve onları bana atmaktan çekinmedin. Beni hor gördün ve incittin. Ben seni benimseyecekken sen beni elinin tersiyle bir çöp parçasıymışım gibi ittin. Kalbimi kırdın ve bunu bildiğin halde beni onarmak için uğraşmadın. Her şeye kör kalmayı tercih ettin ve beni men ettin.
