I will help you... | Matthy

❤️Deel 3❤️

Ik rol met mijn ogen en doe de deur dicht...

POV: Vera

Ik loop voor Matthyas uit de woonkamer uit, hij doet de deur dicht en ik sta daar een beetje ongemakkelijk tegenover hem op de gang. Hij knikt met zijn hoofd naar de trap en loopt al de eerste treden op. Ik loop achter hem aan en hij begint te vertellen, een soort housetour. 

'Hier slaapt Koen' zegt hij als eerst en wijst naar een witte deur schuintegenover de trap. Hij zegt ook nog waar de rest slaapt en dan komen we bij onze kamerdeur. 'Hier slapen wij' zegt hij zacht en doet de deur open. Hij kijkt zelf ook wat rond, volgensmij had hij het ook nog niet gezien. Ik kijk ook de kamer rond en neem het goed in me op. Er staan 2 bedden een meter van elkaar verwijderd. Zo te zien was dit eerst een 2 persoonsbed maar die is uit elkaar geschoven. Hij loopt de kamer in en gaat op het eerste bed zitten. 'Geclaimd' zegt hij en zet zijn kussen rechtop om er tegenaan te kunnen zitten. Ik knik en loop naar het achterste bed waar ik hetzelfde doe. Bij het voeteneind tegen de muur naast het raam staan 2 kledingkasten naast elkaar, 1tje is dus van mij. Naast het bed aan de kant van het raam staat nog een klein nachtkastje. Ik kijk naar Matthyas. Hij zit op zijn telefoon en scrolt een beetje door Insta. Ik glimlach en haal ook mijn telefoon uit mijn zak om vervolgens ook te scrollen. Zo zitten we dan in stilte TikToks te kijken.

Dan klopt er iemand op de deur, ik kijk op, Matthyas niet. 'Ja?' zegt Matthyas als antwoord. De deur gaat open, 'Matthy, Vera, komen jullie zo eten?' zegt Raoul die in de deuropening staat. 'Ja we komen der aan' zegt Matthyas als antwoord en heeft nog niet van zijn telefoon af gekeken. Ik glimlach naar Raoul en hij verlaat de kamer. Matthy? Word hij Matthy genoemd? Hij heette toch Matthyas? Moet ik hem dan ook zo noemen of vind hij dat irritant? Geen idee. Matthyas staat op. 'Kom, we gaan eten' zegt hij met een zucht. Zou hij ook eetstoornis hebben? Ik heb geen trek maar toch knik ik ja en samen lopen we naar beneden. Even later zit iedereen aan tafel en krijgen we wat op ons bord geschept. Pasta. Altijd pasta. Gadver. Ik kijk ernaar en moet bijna kokhalzen. Ik kijk snel naar Matthyas. Die staart ook naar zijn bord waar ook 10 pasta pennen opliggen. Raoul zei dat als we dit opaten we al goed opweg zijn. Ik heb echt geen trek en de stemmen schieten door mijn hoofd:

'Niet eten, dan word je net zo dik als Raoul'

'Je verdient dit niet'

'Je moet afvallen Vera en als je dit eet gaat dat niet gebeuren'

Ik slik een keer en pak dan mijn vork vast. De stemmen schieten nog harder door mijn hoofd, geen paniek krijgen Vera niks aan de hand, rustig. Ik adem in en uit en voel Matthy's ogen op me branden. De rest zit ongestoord een verhaal te vertellen. Dan word alles te veel. Ik ga sneller ademen en dan hyperventileer ik, shit nee dit mag niet! Ik word duizelig en pak de tafel stevig vast. 'Vera!' hoor ik nog maar ik weet niet wie of wat dit riep. Ik hyperventileer steeds sneller en word steeds duizeliger. Dan word mijn stoel een kwartslag omgedraaid en zit er iemand voor me op zijn hurken. Ik kan niet zien wie het is en hij zegt iets, ik weet niet wat hij zegt, wel dat hij mijn handen van de tafel in zijn handen legt. Ik voel de warmte van zijn handen en dan word alles zwart.

POV: Matthy

Ik kijk naar Vera hoe ze haar vork heeft vastgepakt. Dan klemt ze zich aan de tafel en gaat ze snel ademen. 'Vera!' roep ik en stoot Raoul aan. Hij kijkt ernaar springt van zijn stoel en draait de stoel van Vera een kwartslag om, hij gaat op zijn hurken voor haar zitten en zegt verschillende dingen, het lijkt wel of het niet binnenkomt. Nu pakt hij haar handen van de tafel en legt ze in zijn handen. Dan valt ze voorover tegen Raoul aan en is ze weg. Ik schrik en kijk hoe ze verstijft in de armen van Raoul ligt. 'Ze is flauwgevallen' fluistert Raoul en staat rustig op. Hij neemt haar mee naar de bank en legt ze erop. Het ziet eruit alsof ze dood is. Maar dat is niet zo, toch? Nee niet denken Mat, alleen kijken. 

POV: Vera

Ik word wakker, eerst wazig dan scherp. Ik ga rustig rechtop zitten, ik heb bonkende koppijn maar dat boeit me niet. Ik lig op de bank. De rest van de jongens zitten aan tafel, ook Matthy, ik heb besloten hem gewoon Matthy te gaan noemen anders krijg ik veel meer stress. Als ik rechtop zit kijk ik recht in zijn blauwe ogen. Hij stoot Raoul naast hem aan en hij kijkt ook, nu stopt iedereen met praten en kijken ze naar mij. Shit, ga maar door met praten hoor. Maar waarom lig ik hier eigenlijk?

Dan zegt, 'je was maar 2 minuten weg, dat is best kort, gelukkig maar' Ik kijk hem verward aan en dan valt het kwartje. Paniekaanval. Met iedereen der bij. Ik wrijf in mijn ogen en voel aan mijn haar. Ik maak een betere staart en iedereen gaat weer door met praten. Behalve Matthy, hij kijkt me aan. Ik kijk terug en schaam me, waarom moest de eerste paniekaanval met iedereen er bij zijn? Ik zucht en laat me weer vallen, wat best dom is want een flinke pijnscheut komt door mijn hoofd, bijwerkingen, altijd koppijn. Ik ga weer rechtop zitten en Matthy glimlacht naar me zovan:

'Gaat het?'

Ik knik. Hij knikt terug, zucht en kijkt naar zijn eten. 

'Ik ga naar boven' zeg ik zacht en sta langzaam op. Raoul kijkt me aan en knikt. Als ik de gang in kom zie ik mijn koffer staan. Oh ja. Ik sleur hem mee de trap op en gooi hem voor de kamerdeur. Dan ga ik naarbinnen en laat mezelf op het bed vallen. Ik nestel mezelf in en even later val ik in slaap, ook 1 van de bijwerkingen, moe.

-NOTES-

Heyyyy Jostiesss

Ik heb vandaag vrij want alles wat uitgevallennnnnnn jessssssss

Oke maarre ik ga weer doeii!!!!!!!!

Groetjessss