I will help you... | Matthy

❤️Deel 18❤️

Wat vind ik hem toch leuk zeg.

POV: Vera

De volgende dag word ik wakker van iemand die voor mijn hoofd staat te klappen. Ik schrik op en schiet overeind, Matthy. 'Zo schone slaapster' grijnst hij. 'Jaja leuk nou doei' en trek de dekens weer over me heen. 'Ik maak je niet voor niks wakker' zegt hij en trekt de dekens van me af. Wat moet ik toch met hem. 'Wat ben je grappig zeg' 'Klopt, ik ben leuk en grappig' Daar heeft hij gelijk in. Maar ik ga niet toegeven. 'Jaja' mompel ik en trek de dekens uit zijn handen, 'maar nu heb ik het koud' hij grinnikt en zegt dat hij naar beneden gaat. Dat ik al zo snel een band op kon bouwen vind ik nogsteeds ongelooflijk van mezelf. 

Ik sta in de badkamer, nog nadenkend over wat er net was gebeurd, ik moet erbij glimlachen, betrap ik mezelf op. Ik stroop mijn mouw op en kijk naar mijn vers gesneden sneetjes. Ik doe hem boos naar beneden en loop de trap af. Ja, ik had mezelf weer gesneden, ik weet het niet, ik kon het gewoon niet niet doen. Snapje? Ookal ben ik door de leukste persoon wakker gemaakt, ik moet toch nog stress kwijt, of is het een gewoonte geworden? Ik weet het niet, zet een nep glimlach op, wat ik eigenlijk altijd doe, en loop de woonkamer binnen. 

Ik loop naar de keuken en zie daar Matthy staan, hij maakt eten voor ons beide. Ik glimlach naar hem, dit had hij niet hoeven doen, nu ben ik nog verliefder. Samen lopen we naar de eettafel en proberen we wat op te eten, Matthy had expres geen fruit er in gedaan zodat we straks de yoghurt weer door de gootsteen kunnen spoelen, die stemmen, ik wil gewoon dat het over gaat. 

'Niemand is perfect'

De woorden van Emma galmen door mijn hoofd, na haar dood had ik ze steeds onthouden en ik ben blij dat ze dat had gezegd, anders had ik al moordpogingen gedaan, sowieso. Ik kijk schuin naar Matthy en zie dat hij mij al aankijkt. Ik glimlach klein en stop nog een klein hapje yoghurt in mijn mond, ik wil meer eten maar ik kan het gewoon niet. Als we naar elkaar knikken dat we de rest weer doorspoelen, wat we al 3 keer hebben gedaan, lopen we naar de keuken en spoelen de bakjes snel om. Dan lopen we naar de bank en ik vis mijn telefoon uit mijn sportbroekzakje. 

Raoul begint uit het niets te praten, 'ehm, ik wil even zeggen dat ik trots op jullie ben' hij glimlacht naar ons, trots op niks, ik voel me weer schuldig, maar ik kan het niet. Dan gaat hij verder, 'ik en de jongens hebben het mesje nogsteeds niet gevonden, dus ik wil eigenlijk een lichaam controle doen, ik weet dat jullie dit niet willen, maar je kan moeilijk weer weglopen, zo werkt het niet, dus om het leuker te maken mogen jullie één van de jongens uitkiezen om het bij te doen, geen verdere benadrukking'. Mijn adem stokt en Matthy heeft het ook moeilijk, 'nu?' vraagt Matthy voorzichtig. 'Het liefst zo snel mogelijk ja' antwoord Raoul. Ik knik alleen maar, ze zien snel genoeg dat mijn sneeën van een aardappelschilmesje zijn, maar ik heb geen keus, zoals altijd.

''Om het leuker te maken'' Ja joh leuker, het was nog niet leuk genoeg' zeg ik sarcastisch tegen Matthy als we in onze kamer zijn. Ik hoor hem lachen, 'tja, leuk kan je wel vergeten ja, wie ga jij kiezen?' 'Ik weet het niet, sowieso niet Raoul, ik had het het liefst bij Robbie gedaan maarja' Hij knikt als antwoord, 'ik ga het denk bij Milo doen, mijn maatje' glimlacht hij. Ik knik, 'misschien kan ik het wel bij Koen doen? Like hij is de enige die nog over is en Milo heb ik niet zo'n goeie klik mee' 'Ja dat zou je kunnen doen, hij is sowieso positief' antwoord Matthy. Ik bedenk me opeens iets, 

Doet Matthy wel aan zelfbeschadiging? Ik heb hem er nooit over gehoord.

'Ehm Mat' 'Ja?' 'Doe jij dan erg aan zelfbeschadiging?' Ik durf het gewoon te vragen, holy shit. Ik kijk zijn kant uit. Hij slikt een keer en ik weet heel goed dat dat tranen zijn. 'Hey, je hoeft het ook niet te vertellen he, maar je kan me vertrouwen, onze belofte, weet je nog?' Ik sta op en ga op de bedrand van zijn bed zitten.