I will help you... | Matthy

❤️Deel 27❤️

'Belofte altijd behouden' fluistert ze in mijn oor waar ik kriebels van krijg. 'Altijd'

POV: Matthy

'Krijgen we nog uitleg offe' vraag Raoul nadat we op het bed gaan zitten en Vera tot bedaren hebben gebracht. Ik kijk Vera aan, kleine pretlichtjes in haar ogen, ze knikt. Ik begin te vertellen, 'nou, we hadden een keer een belofte gemaakt dat we er voor elkaar zijn, ik voor haar,' ik kijk van Raoul en Koen naar Vera die naast me zit. 'En hij voor mij' maakt ze mijn zin af. Ik knik en samen kijken we naar de jongens die tegenover ons zitten. Ik zie Raoul's glimlach steeds breder worden, 'ik wist het' zegt hij dan. Ik kijk hem verbaasd aan, 'jij wist het?' 'Ja, ik had zo'n vermoeden waarover jullie fluisterden voordat jullie de tuin in rende' ik zie Vera blozen. Na een korte stilte schraapt ze haar keel, iedereen kijkt naar haar.

'Ik- uh- ik- ik moest dit niet doen' Raoul kijkt haar medelevend aan. 'Wil je erover praten? Onder 4 ogen?' Het gesprek is omgeslagen. Ineens, ik kijk naar Vera, ze glimlacht breekbaar. Gaat ze het vertellen? 'Liever niet' klinkt het zacht, 'als ik me er op voorbereid heb' Raoul knikt, hij had liever gewild dat ze het nu ging vertellen. Maarja iedereen op zijn eigen tijd. 

'Nou, dan gaan we wel weer' verbreekt Koen de stilte. Iedereen knikt en Raoul en Koen lopen de kamer uit, Koen trekt de deur achter zich dicht. 

'Sorry' ik draai mijn hoofd. 'Voor wat?' vraag ik als ik Vera zie spelen met haar trui. 'Voor alles wat je door heb moeten maken van mij' ik kan haar niet aankijken, haar hoofd heeft ze gebogen,  'dan ook sorry vanuit mij' ze tilt haar hoofd op. 'Niet, jij heb veel meer vanuit mij meegemaakt dan ik aan jou' 'En dan nog, we hebben een belofte die we niet gaan verbreken, dus ik help je' en met dat sta ik op en loop ik de kamer uit. Ik weet niet waarheen. Maar mijn woorden staan vast en daar gaat zij niks aan veranderen. Positief natuurlijk.

POV: Vera

'En dan nog, we hebben een belofte die we niet gaan verbreken, dus ik help je' en voordat ik tegenwoord kan geven is hij de kamer uit, geen idee waarheen. Ik denk na over zijn woorden. Het is waar. En misschien wilde hij dat ik erover ging nadenken wat ik nu doe. Om vervolgens de kamer uit te lopen. Zijn woorden staan vast. Daar kan ik niks aan veranderen. Positief natuurlijk.

Ik sta op en loop achter hem aan de kamer uit. Als ik bij de trap kom zie ik hem op de ena onderste traptreden zitten. Ik loop naar beneden en ga naast hem zitten. 'Ik kan niks aan jou woorden veranderen he?' Hij kijkt op met een speels lachje om zijn mond. 'Nope' gaat staan, pakt mijn hand en trekt mij overeind. Ik ben nu net zo groot als hij. Ik sta op de laatste traptree, hij op de grond. We kijken elkaar diep aan. Zijn glinsterende blauwe ogen schieten van oog naar oog. Ik glimlach. Die aanstekelijk is want hij kopieert het. 

Zijn gezicht komt dichterbij wat de vlinders doen opbloeien. Ik laat zijn hand los en hang mijn armen om zijn nek, daarbij kom ik ook dichterbij. Onze neuzen raken elkaar bijna. Hij legt zijn handen in mijn zij die naar mijn heupen glijden, wat doet hij met mij. Waarna we de adem delen. Hij sluit zijn ogen.

''Tringgggg'' het schelle geluid van de bel. Kut. Hij zet een stap naar achter waarna mijn armen langs mijn lichaam vallen. 'Ik- uh' hij krapt achter zijn oor. ''Tringgg'' ik stap van de trap af en loop langs Matthy naar de deur. Ik trek hem open, 'hey Vera!' 'Hey kale!' word er achter me groepen. 'Ach joh hou je bek, het is tyfus koud mag ik naar binnen?' Ik zet een stap opzij waarna hij langs me snel naar binnen loopt. 

Ik kan nog niet helemaal plaatsen wat er net is gebeurd. Ik lig in bed met Matthy naast me. We doen het de laatste tijd wel vaker om de nachtmerries te voorkomen. Ik staar naar het plafond en luister naar de ademhaling van Matthy. Wilde hij me echt zoenen? Als de bel niet was gegaan, hadden we dan gezoend? Was dit niet lust? Is dit echte liefde? Ik zucht en zo kan je nog wel doorgaan met de vragen die door mijn hoofd schieten. De vlinders waren echt... 

POV: Matthy

Ik word wakker. Slaapdronken. Ik probeer me te draaien maar dat lukt niet helemaal. Vera ligt tegen me aan. Wat een schatje. Ik kijk over haar hoofd heen starend naar een dood punt. Alle flashbacks van gister komen terug. Wilde ik haar echt zoenen? Wat nou als we hadden gezoend, was dat dan echte liefde? Ik hou van haar, maar zo? Ben ik klaar voor een relatie? Wat bal ik. Een relatie. Ja doei, met haar? Ik weet het eigenlijk niet. Ik ben nog maar 14. Zij is 13. Hebben we nu al de ware gevonden dan? 

Kreunend draait degene die naast me ligt zich om. Eigenlijk is dit bed te klein voor ons 2en. 'Goedemorgen' zeg ik met nogsteeds een ochtend stem. Ze kijkt op en glimlacht. 'Ook goedemorgen' fluistert ze en draait zich om. 'Hey, wakker blijven, het is..' Ik pak Vera's telefoon van het nachtkastje en kijk erop, '9 uur, nou prima tijd toch? Kom' Ik trek de dekens een stukje weg en gelijk draait Vera zich om, 'jaja' mompelt ze. En nestelt ze zich tegen mij aan voor lichaamswarmte.

POV: Vera

Ik zit op de rand van het bed mijn sokken aan te doen, 'wat nou als we hier een 2 persoonsbed van maken?' vraag ik gemeend. Matthy komt net de badkamer uit lopen met zijn natte haren. 'Want? Je wilt niet meer alleen slapen?' zegt hij met een vieze grijns. 'Mwah, als jij er zo over denkt hoeft het niet hoor meneertje' 'Ik vind het prima' zegt hij als hij ook zijn sokken aantrekt, alleen dan staand. Hij heeft niet zo'n goede balans en valt bijna om. Ik lach hem hoofdschuddend uit en sta op om het plan uit te voeren. 

'Oke jij trekt ik duw' we hebben besloten om het maar gewoon te gaan doen, slapen in een 1 persoonsbed is niet heel chill met zijn 2en. Matthy trekt en ik duw aan mijn bed. Zo doen we het ook met het andere bed en even later liggen ze tegen elkaar aan. 'We moeten eigenlijk nog zo'n hoes ding hebben' zegt Matthy druk gebarend met zijn handen. Ik moet lachen, 'hoeslaken sukkel' en geef hem een duw zodat hij op het bed terecht komt, 'Maar je heb wel gelijk' 'Misschien bij Raoul in de kamer? Hij heeft dit helemaal gedaan' Ik knik en samen lopen we naar de deur van Raoul's kamer. 

'Beter is hij niet in zijn kamer' fluistert Matthy. Ik knik weer en duw de klink omlaag. Ik steek mijn hoofd om het hoekje van de deur. 'Niemand, gelukkig kom' duw de deur verder open en loop naar binnen. 'Oke, waar de fuck kan je een hoeslaken verbergen?' Ik moet lachen om Matthy's uitspraak. 

'Hier denk ik' en trek zijn kledingkast open. Matthy knikt en gaat in de andere laatjes kijken. Ik scan de kast en kan net niet op de bovenste plank kijken, 'Mat, kom is' Matthy komt naar me toe en kijkt op de bovenste plank. Hij graait met zijn hand en trekt er een wit laken uit. 'Kijk, hup we hebben hem hoor' Ik pak het laken van hem over en schud hem uit om te kijken of het wel voor een 2 persoonsbed is. 

Als ik hem uitschud komt er iets blauws uitvallen. 'Wat is dit?' vraagt Matthy als hij zich bukt en het oppakt. Het is een klein blauw mapje. Hij bekijkt het van alle kanten. 'Is het de bedoeling dat we dit zien of..' 'Ik denk het niet' antwoord ik. 'Maar waarom niet toch?'

Ik kom naast hem staan en hij slaat het open. Niks. Hij slaat de volgende bladzijde open en mijn ogen worden groot.

VERA EN MATTHYAS

DOSSIER 

-NOTES-

Oehhh spannonddd

cliffhangerr

Ik ga vnv niet meer schrijven dus tot morgen iedereen!!!

Love youu

Groetjesssssss