I will help you... | Matthy

❤️Deel 26❤️

Waarom ben ik niet zoals elk ander en zat ik nu met mijn moeder een film te kijken in plaats van dit... Dit gaat fout, ik kan het ruiken.

POV: Vera

We zitten met zijn alle rond de eettafel, Koen had 'mens erger je niet' uit de kast gepakt. Echt een verschrikkelijk spel maargoed. Ik ben sago merk ik aan me, iedereen is vervelend en irritant om me heen. Ik gooi na 3 keer 6. He he zal eens tijd worden. Ik pak een pionnetje en zet hem op de eerste plaats. Zo gaat het nog wel even door met een gesprek van de jongens waar ik niet aan meedeel, ik luister, Matthy doet soms wel mee maar luistert vaak ook. 

'Gewonnen!' roept Koen enthousiast. Raoul en Milo draaien met hun ogen, hij wint niet vaak. Het boeit me allemaal niet zoveel, alles irriteert me nu. Ik gooi de pionnetjes in de bak en Raoul vraagt of we nog een spel kunnen doen, ik schud met mijn hoofd en ben in staat om naar boven te lopen. De rest stemt wel in, 'ah joh, kom op' zegt Milo en stoot me aan. Ik kijk hem een beetje boos aan en zeg niks. Hij kijkt me vragend aan waarna ik mijn hoofd weer terugdraai. Geen zin in een TE vrolijke Milo.

We gaan UNO spelen, leuk, nee natuurlijk niet. Ik pak de 5 kaarten die Raoul voor me heeft neer gelegd en slaak een diepe zucht. Milo stoot me weer aan. Echt rot op, ik antwoord ook met een por en kijk hem niet eens aan. 'Mat, jij zit op het hoekje, jij begint. Daarna Vera, Milo, enzovoort, goed?' legt Raoul uit. We knikken allemaal en Matthy begint. Ik kan gelijk niet en word boos. Ik pak ruw een kaart van de stapel waarna deze omvalt. Raoul zet hem weer overeind en kijkt me bezorgt aan, ik haal mijn schouders op en focus me weer, Milo is. 

'UNO!' roept Milo naast me. Dat was de druppel. Ik zet me ruw af van de tafel, de stoel schraapt over de vloer waarna iedereen me geschrokken aankijkt. Ik sta op en loop rechtstreeks naar de deur. Ik weet niet wat er met me is, maar ik moet alleen zijn. 'Vera, wacht even wat-' 'Wat is er nou!' verbreek ik haast schreeuwend de zin van Raoul. Ik draai me met een ruk om en tranen vormen zich in mijn ogen, ze vallen niet. 'Wat is er aan de hand' vraagt Raoul bezorgt als hij opstaat en naar me toe loopt. 'Je doet de hele tijd al zo afstandelijk' 'Laat me gewoon met rust' ik draai me weer om, Raoul pakt stevig mijn arm. 'Kom op, laat mij met je praten' boos vallen de tranen. Ik draai me weer om, 'laat. me. met. rust.' zeg ik met tussenstukjes, haal met mijn andere hand zijn hand om mijn arm weg en ren naar boven.

POV: Matthy

'Laat. me. met. rust' en even later hoor ik iemand de trap op bonken. 'Het is haar allemaal teveel denk' zegt Raoul starend naar de plek waar ze net stond. Iedereen is stil. Koen staat op en loopt naar Raoul toe, 'je heb je best gedaan maatje, het is niet jou schuld' slaat een arm om hem heen en gaat met hem op de bank zitten. Milo ruimt de spelletjes op, ondertussen ga ik naast Koen zitten. De TV staat aan, iedereen is in gedachten. Milo komt naast mij zitten en dan twijfel ik weer, zal ik het zeggen? Sowieso is ze dat nu aan het doen. Verraad ik haar dan niet? Nu is het perfecte moment. Koen legt zijn hand op mijn been, 'waar twijfel je over?' Nu kijkt iedereen naar mij. Zal ik het nu zeggen? 

'Het mesje' kan ik alleen zeggen.

'Wat bedoel je' antwoord Raoul gelijk. Het heeft hem uit zijn trans gehaald.

'Zij heeft het' en gelijk voel ik me schuldig. Ik kijk naar beneden.

'Dat dacht ik al' ik kijk op, 'echt?' vraag ik ongelovig aan Raoul. 'Ja, ik zag het' zegt hij emotieloos, starend naar een dood punt. 

'Je bent sterk Matthy' ik kijk Raoul raar aan, wat bedoelt hij? 'Dat je dit heb durven zeggen, hoelang wist je het al?' Ik slik een keer, 'al vanaf het begin' mijn stem op breken. Koen wrijft over mijn been, 'weet je ook waar het is?' zegt Koen om mij te helpen waarschijnlijk. Ik schud mijn hoofd. Raoul zucht, 'dan weet ik al wat ze aan het doen is denk ik' ik knik, jammer genoeg wel.

Like ik doe het ook, maar toen Raoul alle mesjes had afgenomen kon ik het niet meer doen, ik deed wel mijn nagels soms in mijn vel zetten, dat was het enige. Ik ben al 2 weken clean. Daar ben ik en Raoul trots op. Het geeft me een goed gevoel. Iemand is trots, op mij.

POV: Vera

Ik sta in de badkamer, opgesloten. Ik laat mezelf huilend en schokkerig op de grond zakken, tegen de deur aan. Waarom ben ik zo? Het bloed druipt van mijn bovenbeen af. Alweer.

Ik zit hier denk ik, 5, 10 minuten ofzo? Het bloed is gestold. Op de grond is het opgedroogd. 

Dan hoor ik geklop op de deur. 'Veer, Vera?' Ik kan de stem niet plaatsen maar niemand zegt altijd eerst de afkorting en dan mijn hele naam behalve Matthy. Dus dat moet Matthy zijn. Ik kan niks uitbrengen alleen een paar snikken. 'Kan- kan je me binnen laten?' Nee, alsjeblieft niet, niet nu. Ik kan niks zeggen. Ik luister goed, nee niks meer. Ik ga op mijn knieën zitten en kruip naar de wc toe, ik pak wat wc papiertjes en maak de grond schoon. Dan het mesje, daarna mijn sneetjes. Ik stop het mesje zover ik kan achter de spiegel en ga tegen de muur aanzitten. 

'Vera, kom, doe maar open, we zijn niet boos op je' jaja niet boos op me. Ik doe mijn broekje naar beneden over mijn sneetjes heen. 

Er word geklopt en telkens gevraagd of ik de deur open kan doen. Laat me met rust. 'Voor mij' hoor ik dan. Ik verstijf, de belofte, schiet het door me heen. Zal ik het voor Matthy doen? Voor onze belofte? 'We hebben een belofte toch? Ik help je' er word wat gefluisterd, de andere jongens zijn er dus ook. Ik heb eigenlijk geen keus. 

'Oke dan' zeg ik schor. Ik hoor een zucht van opluchting aan de andere kant wat me doet glimlachen. Ik sta langzaam op en loop naar de deur, haal het slot eraf. Ik doe de deur niet open, iemand doet het zelf al open.

POV: Matthy

Het is 5, 10 minuten verder ofzo. Ik twijfel maar vraag het toch, 'Roel, mag ik naar Vera?' Hij kijkt op en kijkt me twijfelend aan. Dan knikt hij, 'maar Koen en ik gaan wel mee'. Kut. Dan komt ze nooit uit die kamer. We lopen met z'n 3en naar boven, Raoul klopt op de deur. Niks. Nog een keer. Niks. Dan doet hij zachtjes de deur open. Mijn ogen scannen de kamer. Niemand. Dan ga ik naar de badkamer. Op slot. Koen wijst naar de badkamer. We knikken en lopen er naar toe. Ik leg mijn oor op de deur en hoor zachte snikken. Ik knik naar Raoul die nu ook zijn oor erop legt. Hier is ze.

Koen klopt op de deur zonder het te zeggen. Hij krijgt een boze blik van Raoul waarna hij zijn handen omhoog doet en 'sorry' zegt zonder geluid. Ik kijk naar Raoul, hij knikt, 'Veer, Vera' ik hoor eerst niks, dan een paar luide snikken. 'Ze heeft je gehoord' gebaart Raoul en gebaart daarna dat ik verder moet gaan, ik zoek naar de juiste woorden, 'kan- kan je me binnenlaten?' vraag ik zo lief mogelijk. Ze zegt niks. Beter, ze kán niks zeggen. 

Dan horen we wat geschuifel en afscheurend wc papier. Raoul knikt. Hij weet wat dit betekent. Dan begint hij te praten, 'Vera, kom, doe maar open, we zijn niet boos op je' we horen niks, Koen zit dit allemaal te bekijken en te luisteren, wat moet hij wel niet denken. 

We zeggen nog wat dingen, kloppen op de deur en vragen of ze open wil doen. Niks. Maargoed, dat had ik ook gedaan. Dan komt de belofte in me op. Kan ik haar hiermee wel winnen?

'Voor mij?' Het is stil, 'we hebben een belofte toch? Ik help je' Raoul en Koen kijken me verbaasd aan en Raoul fluistert, 'wat voor belofte?' Waarna Koen fluistert, 'wanneer hebben jullie die gemaakt?' Ik wuif het als het ware weg, 'leg ik nog wel uit' in spanning wachten we op antwoord.

'Oke dan' hoor ik zacht en schor aan de andere kant van de deur komen, ik slaak een zucht van opluchting en de jongens doen een stap naar achter, ik blijf voor de deur staan. Ze doet het slot eraf, ik kan niet langer wachten en doe hem open. 

Daar staat ze, verpulverd als het ware in haar eigen gedachtes, rode ogen, verwilderde haren, 'ik zei toch dat ik je kan helpen' ze glimlacht en de jongens staan toe te kijken hoe zij haar armen rond mijn nek hangt. 'Belofte altijd behouden' fluistert ze in mijn oor waar ik kriebels van krijg. 'Altijd'

-NOTES-

Nawww 

Ik ben zelf hartikke single maar ik schrijf dit wel, HOE DAN?! 

Ik wil ook een vriendje, kak.

Nou bye curlysss

Groetjesssssss aan je dikke omaaaaaaa

Oke bruh doeii

Groetjessss