I will help you... | Matthy

❤️Deel 28❤️

VERA EN MATTHYAS

DOSSIER

POV: Matthy

Ik weet even niet wat ik moet zeggen, denken of doen. Vera pakt de map uit mijn handen en slaat de volgende bladzijde al om. Ik wist niet dat Raoul alles opschreef over ons. Tenminste dat denk ik. Ik kom uit mijn trans en kijk over de schouder van Vera mee wat zij ziet op de volgende bladzijde.

Een roze tabblad met daarop in koeienletters, Vera. Ze slaat de volgende bladzijde met trillende vingers om. Een schema. Uitgeschreven tot een maand. Ze woont hier pas 3 weken dus zijn de meeste hokjes leeg. Paniekaanvallen, flauwvallen, alles staat erin. Ik hoor haar slikken. Ze slaat de volgende bladzijde langzaam om. 'Bijzonderheden' staat er met een groot vak eronder. In dat vak staat met een mooi handschrift dit:

-----------------------------------------------------------

BIJZONDERHEDEN:

Aardappelschilmesje nogsteeds kwijt, ik weet dat zij het heeft, Matthy geholpen. 

-----------------------------------------------------------------

Vera doet niks. Heel even is het stil. Dan knapt er iets in haar. Ze laat de blauwe map uit haar handen glijden en draait zich om. Met een korte klap valt de blauwe map op de vloer. We staan dicht bij elkaar.

'Je hebt wat?' vraagt ze nog redelijk rustig. Het is even stil. 'JIJ heb gezegd dat IK dat mesje heb?' snauwt ze. Ik knik 'Ik dacht dat ik je kon vertrouwen!' 'Dat kan je ook! Maar ik moest het toch een keer zeggen!' onderbreek ik haar. Ze kijkt me diep aan, 'en die belofte dan? Die belofte betekent dus niks voor je? Alles wat we samen hebben meegemaakt van de heuvel tot aan de bijna zoen op de trap. BETEKENT FUCKING NIKS VOOR JE!?' schreeuwt ze bijna. 'Ik dacht dat je van me hield Matthyas!' 

Er volgt een lange stilte waar we elkaar aanstaren. Het heeft me op denken gezet. Haar vuisten trillen langs haar lichaam. Ik kan dit beter aan dan haar.

'Dat doe ik ook' verbreek ik de stilte. Ze kijkt me aan en een diepe zucht ontwaakt in mij. 'Het betekent heel veel voor me, maar als jij dat niet wilt geloven-' 'Ik wil dat best geloven Matthy, maar nu heb je het tegendeel bewezen' Ik knik, 'maar jij ook' ze schrikt een beetje maar herpakt zichzelf weer. Ze knikt en ik zie dat ze bijna breekt. Ze wil de kamer uitlopen maar dan knapt er ook iets in mij, 'en die nachtmerries dan? Wie had je keer op keer getroost? Ik. En het eten? Wie had je telkens aangemoedigd? Ik. En vond ik dat erg? Nee. We hebben een belofte en daar houd ik me aan want een belofte is een belofte. Maar als je er zo over denkt. Weet ik niet hoelang die nog geld' dan loopt ze de kamer uit.

Ik zucht en laat mezelf op de grond zakken. Waarom moest dit nou zo? Wist ik veel dat Raoul alles opschrijft. Anders had ik het nooit gezegd. Ik hoor luide stemmen beneden, ze zijn zeker aan het opnemen. Mijn oog valt op het kleine blauwe mapje. Ik schuif hem naar me toe en sla de volgende bladzijde om. Tranen komen niet, integendeel zelfs. 

Ik zie een blauw tabblad met mijn hele naam erop staan. Ook in koeienletters, Ik sla hem om en dan zie ik hetzelfde schema van de eerste dagen dat ik hier was, Raoul had gezien in de kamer toen hij binnenkwam dat ik mezelf sneed. Er staat ook in dat Vera is gekomen, de volgende bladzijdes zijn ook een paar schema's. Ik ben natuurlijk al langer dan Vera hier. Daarna krijg ik ook een vak met bijzonderheden. Er staat in dat ik al 2 weken clean ben en dat ik en Vera een belofte hebben. Dat is er dan gister ingeschreven. 

Ik klap hem dicht en ga rustig staan, ik weet niet wat ik moet denken van deze hele situatie hierzo. Als ik de map weer op de bovenste plank opberg schieten er allerlei vragen door me heen. Wat nou als ze me hierna nooit meer vertrouwt? Wat nou als ze hier weg wilt? Wat nou als ze niet meer van me houd? Ik schud het van me af en pak het laken van de grond. Ik ga met een hand door mijn haar en verlaat de kamer zachtjes. Ik wil weten waar Vera is. 

POV: Vera

'Maar jij ook' daarna had hij een voorbeeld gegeven van de nachtmerries en de belofte. Een belofte mag niet verbroken worden, maar ga ik hem hierna nog vertrouwen? Hou ik nog van hem? 

 Ik was de kamer uitgelopen omdat ik bijna brak, natuurlijk zag Matthy dat maar ik wil nu niet door hem getroost worden. Ik ben naar de kamer van Robbie gegaan die vandaag om 2 uur komt. Ik heb geen idee hoelaat het is. Het boeit me ook niet veel. Ik heb mezelf op het bed laten vallen, huilend, waarna ik luisterde naar de regen die op het dak valt, in deze kamer kan je het goed horen. Ik staar naar de roze muur. Matthy had ooit vertelt dat dat een keer voor een video was. Matthy.

Na nog even nadenken, gehuild alles wat me depressief maakt ga ik naar de badkamer, daar heb Robbie toch wel scheermesjes? Ik loop de badkamer in en trek de deur achter me dicht, daarna doe ik hem op slot. Ik zoek in de kastjes, laatjes overal. Totdat ik bij een bakje kom die hangt aan de muur. Er staan een nagelknipper en 2 scheermesje in. Ik pak zonder twijfelen 1 van de 2 scheermesjes uit en haal het kapje eraf. Ik loop naar de spiegel en zie mijn betraande gezicht. Ik weet dat ik dit niet moet doen. 

'Fuck it' fluister ik hardop.

Ik duw het mesje met mijn duim er een stukje uit zodat je een scherp puntje ziet, ik zet hem in mijn arm en een grote pijnscheut van vrede komt gelijk. Ik haal hem eruit en het is gelukkig gelijk genoeg. Wat doe ik toch met mijn leven.

POV: Matthy

Ik loop onze kamer binnen, geen spoor van Vera. Ook de badkamer niet. Ik gooi het hoeslaken op het bed en spring er bovenop waarna ik in tranen uitbarst. De spanning tussen ons twee, ik weet niet of je dat nog kan weghalen.

Na even sta ik op en loop ik naar de badkamer, waar is dat mesje dan? Ik zoek overal maar kan het maar niet vinden. Het moet in de badkamer zijn. Dan schiet er een idee binnen. Een mesje glinstert dus als je met je zaklamp overal schijnt zie je het als goed is. Ik pak mijn telefoon en druk op het zaklamp icoontje. Hij knipt aan en ik knip het badkamer licht uit. Ik schijn al lopend door de badkamer heen, niks. Ik ga weer terug naar de deuropening en schijn langzaam over alles heen. Telkens iets lager. Niks. Niks. Ni- wat was dat? Ik schijn nog een keer naar de plek bij de spiegel, het glinstert kort. Er gaat een rilling over mijn rug, heb ik hem dan gevonden of is het de spiegel? 

Ik knip het badkamer licht weer aan en loop naar de spiegel. Ik stop mijn telefoon weg in mijn broekzak en ga met mijn vinger langs de rand van de spiegel. Als ik halverwege het midden ben kan ik er met mijn vinger in. Ik frons, hoe dan? Ik ga dichter bij de muur staan en schrik, hier zit hij. 

-NOTES-

Hallo hallo

Ik hou van Nederland, het is altijd zo zonnig.

NOT, het regent pijpenstelen bij mij. Pauperrrr

Anyways nieuw deeltje, vnv heel mss, als ik er tijd voor heb, doei doeiiii

Groetjessss