I will help you... | Matthy

❤️Deel 13❤️

TW: ZELFBESCHADIGING

Misschien worden ze vanavond  nog wel wakker, maar dat betwijfel ik...

POV: Vera

Ik word langzaam wakker en kijk om me heen. Mijn eigen bed, gelukkig, ik kijk naast me. Matthy, is er niet? Ik frons en ga weer terug in mijn kussen liggen. 

'Het mesje'

Schiet het door mijn hoofd. 

'Het mesje'

Oprecht ik kan aan niks anders denken. Ik besluit een douche te nemen, graai mijn spullen bij elkaar en doe de badkamerdeur achter me op slot. Beter gaan we vandaag niks doen. Ik heb nog genoeg prikkels van gister om te verwerken. Ze zullen me wel uit de auto getild hebben want ik sliep tegen het raam aan. Het boeit me eigenlijk niet zo heel veel. Ik heb geslapen. Ik heb me uitgekleed en kijk langs de spiegel, ja hoor daar zit hij, klem tegen de muur. Ik wring hem er tussenuit en spring onder de douche. Tranen komen niet, wat ik nogal raar vind. Ik zit vol met prikkels van gister en het moet eruit gesneden worden. 

HIER KOMT ZELFBESCHADIGING

Ik kijk naar het mesje en zet hem in mijn rechterbovenarm. Oh wat voelt dit goed zo iets scherps. Hij glijd moeizaam naar beneden en ik maak er nog een paar, nu heb ik spijt. Spijt, natuurlijk, wanneer niet. Ik word boos en zet nog een paar sneden in mijn linkerbovenarm. Het bloed druipt de gootsteen in onder de douche. Ik zet de kraan harder en heter. De net gesneden wonden komen als het ware tot leven. Het doet pijn, maar het is wel lekker.

HIER EINDIGT ZELFBESCHADIGING

Ik stap onder de douche vandaan, dep mijn wonden droog en kleed me aan in een baggy trui omdat anders de wonden zeer doen en hetzelfde broekje als gister. Ik duw het schoongemaakte mesje terug achter de spiegel en check of je nergens bloed ziet. Dan loop ik mijn kamer uit naar mijn bed waar ik mijn spulletjes weer opberg. Ik heb vandaag nog niet op mijn telefoon gekeken dus ik doe dat eerst. Niks bijzonders en geen appjes, wat me ook niet verbaast. Ik vervolg mijn weg naar beneden.

Beneden aangekomen zie ik Matthy en Raoul op de bank zitten. Ik frons maar ga toch naast ze zitten hopend dat hij het ontbijt vergeet. 

'Ik wil even met jullie praten, Matthy, Vera' het is Raoul die dit zegt en opstaat om aan de eettafel te gaan zitten. Matthy volgt zijn voorbeeld en vermijd oogcontact, wat ik nogal raar vind, maargoed. Ik ga ook naar de eettafel naast Matthy zitten zodat Raoul voor ons zit. 

Hij begint, 'ik ga maar gelijk met de deur in huis vallen' hij kijkt ons streng aan wat me doet schrikken. 'Er waren 6 aardappelschilmesjes en nu zijn het er 5' Ik verstar en hou me krampachtig vast aan de tafel zodat mijn knokkels wit worden. Kut, eerste dag met dat mesje nu al verneukt. 

'We ,naja, ik wil eigenlijk kamer controle doen, tenzij jullie het nu opbiechten' zegt Raoul rustig maar streng. Ik word duizelig en hou me nog meer vast aan de tafel, mijn ademhaling heb ik onder controle en no way dat ik ga zeggen dat ik dat mesje heb, hij gaat me vermoorden sowieso. Ik wist dat het dom was en nu zit ik hier. 

'Nou' vraagt Raoul, 'heb jij hem Matthyas?' Ik zie dat Matthy schrikt omdat hij bij zijn hele naam word genoemd. 'Nee' zegt hij zacht terug. 'En jij? Heb jij hem Vera?' zegt Raoul nu en kijkt me aan. 'Nee' zeg ik ook, wetend dat het niet heel geloofwaardig was maar liegen word ik steeds beter in, niet echt een leuke eigenschap kan ik je vertellen. 'Of 1 van jullie liegt nu keihard, wat ik begrijp, of jullie zijn allebei onschuldig' Ik kan alleen knikken en doe dat ook, Matthy doet naast me hetzelfde en ik leg mijn handen in mijn schoot. Dan staat Raoul op, 'ik wil straks kamer controle doen, ik zeg niet wanneer maar je kan me wel verwachten' dan loopt hij weg. Ik slik en weet niet hoe snel ik weg moet zijn van de woonkamer. Ik vlieg naar boven en bij elke stap suist het door mijn hoofd:

'Liegbeest'

'Verrader'

Ik kom onze kamer in en zak in elkaar, waarom deed ik dit nu dan ook, dit had ik nooit moeten doen! Dan voel ik een hand op mijn schouder, ik kijk om en zie dat het Matthy is, 'samen gaan we er doorheen, ik ben er voor je en jij bent er voor mij' zegt hij terwijl hij me overeind helpt. Ik knik en veeg mijn tranen weg. Ik zie ook dat Matthy het moeilijk heeft, 'hij heeft wel ontbijt geskipt' zegt hij dan. Ik moet lachen en knik, 'gelukkig wel'. Matthy moet ook lachen en samen gaan we op zijn bed zitten. Raoul kan elk moment hier zijn. 

Het is een kwartier verder en ik pluk aan mijn trui, de wondjes doen nog erg zeer omdat zo'n mesje natuurlijk scherp is. Dan hoor ik geklop, Matthy kijkt me aan en dan naar de deur, een knokkel die tegen de deur klopt. 'Ja?' zegt Matthy en doet zijn telefoon weg. 

Raoul komt binnen met een tasje in zijn hand, 'kamercontrole' zegt hij alleen en gebaart dat we eruit moeten, ik slik, wat nou als hij dat mesje vind? Dan ben ik gewoon zwaar de lul.

-NOTES-

Haai haai tot morgen

cliffhangerrr

haha doeiii