❤️Deel 4❤️

386 11 1
                                    

Ik nestel mezelf in en even later val ik in slaap, ook 1 van de bijwerkingen, moe.

POV: Matthy

Ik schrik op uit mijn gedachten als Raoul me aanstoot, hij knikt, ik knik terug, sta op en loop in 1 rechte lijn naar boven. Als ik binnen kom zie ik haar koffer voor de deur liggen, ik haal me schouders op en stap er over heen. Dan kijk ik naar het achterste bed, Vera. Ik glimlach, ze zit met haar gezicht naar mij toe op haar zij te slapen. Ik ga zachtjes op mijn bed zitten om haar niet wakker te maken. Ik vis mijn telefoon uit mijn broekzak. Vera draait zich om en geeft een zacht geluidje, ik glimlach weer. Mat, kappen met glimlachen. De glimlach gaat van mijn gezicht en ik richt mijn aandacht bij mijn telefoon.

Het is eigenlijk best chill dat Vera is flauwgevallen, nu hoefde ik mijn eten ook niet op te eten en mocht ik ook naar boven. Misschien best raar om te denken, maar alsnog.

Ik zet mijn kussen nog een keer rechtop en ga er lekker tegenaan zitten, de avond is ingegaan...

POV: Vera

Ik word wakker, alweer, ik kijk rond en realiseer me weer wat er net was gebeurt. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van Matthy. 'Hey' zegt hij zacht en glimlacht even. Ik glimlach terug en ga rechtop zitten. Als ik in mijn ogen wrijf zegt Matthy, 'je was denk ik een uurtje weg ofzo' 'Oh dat is prima, is meestal altijd wel' zeg ik krakerig terug en staar voor me uit. 

'Je moet niet raar opkijken als Raoul straks binnen komt lopen en zegt dat we een spelletje moeten doen beneden' zegt hij dan heel random. Ik kijk hem aan en schiet in lach, 'hoezo dat?' Hij kijkt me vragend aan, dan zie ik ook dat ene mondhoekje omhoog gaan, 'nou, hij wil dat ik socialer doe tegen de andere en ik denk jij nu ook, dus wil hij 2 keer per week ongeveer een spelletje doen' Ik knik, best logisch eigenlijk. 'Nou dan ga ik me een beetje fatsoeneren denk ik, dan sta ik niet voor lul' zeg ik, sta op en loop naar de deur. 'Wacht' zegt Matthy, 'hier is ook gewoon een badkamer' 'Oh ja wist ik veel' en moet lachen om me eigen actie. Ik loop langs Matthy's bed naar de badkamer. Ik gooi water in me gezicht en kijk naar mezelf in de spiegel. Wallen van hier tot Tokyo en mijn haar staat overeind. Ik doe er gauw een borstel doorheen en wat make-up onder mijn ogen, dan loop ik de badkamer weer uit.

Ik ben nog maar net op mijn bed gaan zitten als Raoul de kamer binnenkomt, zonder te kloppen. Ik kijk naar Matthy en dan naar Raoul. Matthy kijkt niet op en Raoul zegt, 'spelletje doen?' en loopt weer weg. Ik kijk hem na en Matthy staat op van zijn bed. 'Kom' zegt hij met een zucht en loopt al weg. Ik pak gauw nog mijn telefoon en loop achter Matthy aan naar beneden. 

Beneden zit iedereen een beetje te praten, maar er zit iemand bij die ik niet ken... Ik scan hem snel, 'heyy, kale!' zegt Matthy en trekt een grijns, 'haha, grappig' zegt de jongen terug en kijkt weer naar de TV. Ik loop maar gewoon achter Matthy aan naar de keuken waar Raoul staat. De jongen heeft blond haar en een hogere haarlijn, dus daarom noemde Matthy hem 'kale' denk ik. Raoul zegt dat Matthy wel even kan gaan zitten en wil even met mij praten. Ik word altijd nerveus van dit soort dingen en friemel aan mijn trui. 

Raoul begint, 'Kunnen jullie het al een beetje vinden samen?'

Ik slik, 'ja hoor' zeg ik zacht.

Hij knikt tevreden en zegt dan, 'Gaat het alweer wat beter na die paniekaanval en flauwvallen?'

'Ja zeker, was boven weer in slaap gevallen' en werp een neppe glimlach naar hem.

Hij glimlacht terug en vraagt of ik wil meehelpen met wat drinken pakken voor iedereen. Ik knik en vraag zacht of hij wil vragen wat ze allemaal willen. 'Doe jij maar, dit kan jij'. Nee, nee, kut, kut, dit wil ik niet! Ik vind het doodeng om dat te vragen. Ik adem diep in en stap de keuken uit. Ik schraap mijn keel en ga maar gewoon eerst naar Matthy, dat is tot nu toe mijn enige contactpersoon, wat ik ook zo wil houden...

Ik zet een stap in zijn richting maar durf niet verder, draai me om en loop weer de keuken in, hopelijk heb niemand dit gezien...

Raoul kijkt me vragend en bezorgt aan als ik weer de keuken instap. Ik probeer mijn tranen te bedwingen maar het komt er al uit. Ik ben echt pussy... I know.

'Kom hier' zegt Raoul en opent zijn armen. Ik schrik en deins achteruit. Hij kijkt me geschrokken aan en doe zijn armen weer naar beneden. 'Wat is er' fluistert hij als ik tegen de kastjes aan ben gaan leunen. 'Niks, ik kan niks, ik ben pussy, ik- ik' Ik kom niet meer uit me woorden en zak op de grond. 

'Je bent niet pussy, je bent gewoon anders, speciaal, mooi zoals je bent, alleen, je heb wat extra hulp nodig bij dingen, daarom ben je niet gelijk pussy' en knielt bij me neer op de grond. De woorden dreunen door mijn hoofd:

Speciaal

Mooi

Nee, Ik ben niet mooi, niet speciaal. Ik kan niks en doe niks, ik durf zelfs niet mensen om drinken te vragen. Soms vraag ik mezelf wel eens af waarom ik nog besta... Ik kan toch niks, ik durf niks, ik kan niks. Ik zucht. De tranen zijn op en ik sta weer op.

Ik kijk Raoul aan en hij loopt naar de keuken uit om vervolgens aan de jongens te vragen wat ze willen drinken. Hij komt terug met een hele bestelling en ik vraag waar het bier staat. 'Buiten' antwoord Raoul en wijst naar de schuifdeur. Ik knik en loop er naartoe om vervolgens weer terug te komen met 3 bier. Ik maak ze open en neem mezelf voor om gewoon het bier op tafel te zetten. Ik adem diep in en kijk Raoul aan. Hij kijkt trots terug en dan loop ik de woonkamer in. geen weg meer terug...

Een paar ogen schieten naar mij maar dan focussen ze weer op het gesprek. Ik zet de bier op het kleine tafeltje en wil weer weglopen. Dan zegt iemand, 'en jij bent Vera? Ik had je nog niet ontmoet'. Ik verstar, kut, wat moet ik nou doen? 'Eh Ja' zeg ik en kijk hem aan. 'Ik ben Milo, volgens de jongens en Matthy de grappigste van de groep' zegt hij en steekt zijn hand uit. Ik moet glimlachen en pak zijn hand. 'Naja ik ben Vera' zeg ik terug en hij gaat weer zitten. 

Even later heeft iedereen zijn drinken en we gaan daarna allemaal aan de eettafel zitten om een spelletje te doen. 'Deze?' vraagt Raoul en houd 'Mens Erger Je Niet' omhoog. Een kutspel maar toch knik ik ja. 

Even later heeft iedereen zijn pionnen en Milo zit op de hoek dus die mag beginnen. Hij zet een zet en ik heb heel de avond nog niks gezegd, maar dat boeit me niet. 

Ineens kom ik wel heel dichtbij het pionnetje van Koen... Ik moet glimlachen. Nog 3 stappen en ik ben er. 'Beter word het 3' zeg ik iets harder dan ik wilde. Iedereen schiet in de lach en ik schaam me dood. 'Beter van niet' zegt Koen dan. Ik voel me schuldig en ik gooi de dobbelstenen... Ze rollen en rollen en dan.. 'Ja! 3!' daarna sla ik mijn hand voor mijn mond. Kut. Wat moeten ze wel niet van mij denken! Koen moet lachen en zegt, 'tyfuszooi moet ik weer helemaal terug!' Milo lacht hem het hardst uit en Matthy kijkt naar me. Ik lach naar hem en kijk dan naar de andere. Misschien word dit het eerste huis waar ik me op me gemak voel...

Ik lig in bed, Matthy ook. We hadden net nog gelachen over Koen's gezicht toen we zagen dat ik zijn pionnetje om had gegooid. Matthy is echt aardig. Naja nu dan. We hebben hard gelachen met zijn tweeën. We stonden allebei onze tanden te poetsen nadat we tegen Raoul hadden gezegd dat we gingen slapen. Ik had mijn tandenborstel gepakt en deed wat tandpasta erop toen Matthy zich verslikte. Ik moest echt heel hard lachen maar hield me een beetje in. Hij bleef maar hoesten en ik weet niet waarom maar ik deed mijn hand op zijn rug en klopte erop. Daarna was het weg en moest hij lachen. Dat ik al zulke aanrakingen deed bij een jongen die ik 1 dag ken... Dat betekent alleen maar iets goeds... Toch?

Ik zie bewegingen in mijn ooghoek en kijk naar Matthy, 'Slapen?' fluistert hij wanneer hij mijn blik krijgt. Ik knik en leg mijn telefoon aan het stroom nadat ik hem op het nachtkastje heb gelegd. Matthy knipt het lichtje uit en fluistert, 'welterusten Veer'. Wacht, hoe noemde hij mij? 'Eh Vera' fluistert hij daarna wat harder en ongemakkelijk in het donker. Ik glimlach draai me om en fluister terug, 'welterusten Mat, eh Matthy' en val daarna met een glimlach op mijn gezicht in slaap...


-NOTES-

Heyyy, 

Wat een cuties he

Maarre ik moet eigenlijk nog leren voor nederlands maar heb geen zin maargoed, 

byeeeee

groetjesss aan je oma en opa en vader en moeder en- oke doei


I will help you...  | MatthyWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu