ពេលសម្រាកថ្ងៃត្រង់!ជុងហ្គុកត្រូវបានហៅទៅកន្លែងស្ងាត់មួយដែលនាយតែងតែណាត់ជួបជាមួយអាន់ណារាល់ដង តែមុននឹងទៅនាយឆ្លៀតផ្ដាំហ៊ូសុកអោយជូនថេហ្យុងទៅញ៉ាំអាហារផង តាមមើលថ្ងៃនេះនាយប្រហែលត្រូវផ្ញើរគេនិងនាយមួយថៃ្ងហើយ។
ក្រិប!
"ជេឃេ..."
"អាន់!..អូនមានការអីហេស?"ជុងហ្គុក គ្រាន់តែឃើញនាយចូលមកភ្លាមអាន់ណាក៏ស្ទុះទៅអោបនាយភ្លាម ធ្វើអោយរាងក្រាស់ចម្លែកចិត្តតែមិនរុញចេញទេ
"អូននឹកបងណាស់"
"អូ..!មែនហើយបងក៏នឹកអូនដែរ"
"នឹកហេស?ប៉ុន្តែបងមិនទាក់ទងមកអូនសោះ"
"ព្រោះតែបងនៅលើយន្តហោះណាអូនសម្លាញ់ មើល!បងខំប្រញាប់មកមិនហ៊ានសម្រាកយូរឯណាអូនមើលចុះ?"
"ហ៉ឹក!ប៉ុន្តែបងមិនដឹងថានៅខាងក្រៅគេនិយាយអីពីអូនខ្លះទេ.."ពេលដែលនាយក្រាស់ចាប់ផ្ដើមលួងលោមនាង នាងក៏ចាប់ផ្តើមយំយ៉ែងទូពិតនាយភ្លាម ទំនងគុំទុកតាំងពីព្រឹកមិញ
"គេថាអូនទៅអណ្ដើមរបស់គេ ទាំងដែលបងជាសង្សារអូនសោះ"
"អូនណា៎..យើងមិនអាចបិទមាត់ពួកគេបានទេ គេនិយាយអីក៏និយាយទៅកុំតែវាជាការពិតទៅបានហើយ ក្រែងអូនក៏ដឹងខ្លួនឯងហើយថាបងជារបស់អ្នកណាមិនអញ្ចឹង?"
"ហ៊ឹក!មកពីបងមិនខ្វល់បែបនេះ បានជាពួកគេមកថាអូន"
"តើនរណាមកថាអោយអូន?"
"គឺ ពួកកាន់ជើងក្មួយបងហ្នឹងហើយ មកថាអោយអូនដណ្ដើមសង្សារគេទាំងដែលអូននិយាយការពិតសោះ"
"អរ..មកពីពួកគេមិនដឹងរឿង អូនកុំខឹងអី"
"កុំខឹង?ហេតុអីក៏បងនិយាយមកស្រួលៗបែបហ្នឹងជេឃេ..?"
"ចុះអូនចង់អោយបងធ្វើយ៉ាងម៉េច អោយបងទៅឈ្លោះជាមួយគេហេស?បងមានការងារច្រើនណាស់ត្រូវធ្វើណាអូនដឹងទេ?"
"អូនមិនចង់អោយបងទៅឈ្លោះ តែជួយសម្រួលអោយអូនផងមិនបានទេឬ?"
"អូនចង់និយាយពីអី?"
"គឺ..បើកបង្ហាញទំនាក់ទំនងយើងទៅណាជេឃេ..អូនមិនយល់ថាហេតុអីយើងត្រូវលាក់បាំងគេ"
