ពេលវេលាដែលពួកគេនៅជាមួយគ្នាគឺមិនយូរទេ បន្ទាប់ពីជុងហ្គុកដាក់ថេហ្យុងនៅប្រលានយន្តហោះរួចរាល់នាយក៏បន្តដំណើរទៅស្នាក់ការប៉ូលីសបន្តទៀត ដើម្បីយកសំណាករបាយការណ៍អោយខាងថ្នាក់លើនឹងរងចាំការស៊ីញ៉េអនុម័តដើម្បីយកកងទ័ពជំនួយត្រឡប់មកប្រទេសកូរ៉េវិញជាមួយគ្នា។
តុតុ!
"ឧត្តមសេនីយ៍ឯកចន ជុងហ្គុក!សុំអនុញ្ញាតចូលជួបទាន" ជុងហ្គុកនិយាយរួច ទ្វាក៏បើឡើងដោយឯកឯង
"មកហើយហ្អេសជុងហ្គុក "
"បាទ!សូមគោរពលោកនាយឧត្តមសេនីយ៍ ខ្ញុំបាទយករបាយការណ៍មកជម្រាបជូនទាន"
"ល្អ!ការងារហត់ទេ ប្រាំមួយខែនេះ?"
"គឺសប្បាយណាស់ទាន"
"ពួកលោកច្បាស់ជាសប្បាយណាស់ហើយព្រោះនោះស្រុកកំណើតរបស់លោក"
"តែខ្ញុំក៏មិនចង់អោយមានបទល្មើសខុសច្បាប់អញ្ចឹងដែរទាន ខ្ញុំជាមួយនឹងមន្រ្តីប៉ូលីសនៅទីនោះគឺសហការណ៍គ្នាបានល្អណាស់ ជឿថានឹងសម្រេចលទ្ធផលក្នុងពេលឆាប់ៗ"
"ល្អ!តើនេះចង់បានកងទ័ពជំនួយចំនួនប៉ុន្មាន...?"
"បើអញ្ចឹងសម្រេចតាមហ្នឹងចុះ ខ្ញុំអនុម័តអោយ លទ្ធផលយ៉ាងណាខ្ញុំជឿជាក់លើលោកហើយណា"
"បាទ!គោរពបញ្ជារទាន ខ្ញុំនឹងនាំនាយទាហានទាំងនោះត្រឡប់មកវិញដោយមានសុវត្ថភាព"
"អឹម!"
"គោរព!"ជុងហ្គុក លើកដៃគោរពបញ្ជាររួចទើបដើរចេញមកក្រៅ វាក៏ជាការល្អដែរ ដែលនាយអាចធ្វើការងារអោយបានឆាប់រួចរាល់ក្នុងពេលឆាប់ៗ
"ជុងហ្គុក!Brother,..មកវិញហើយទៅញ៉ាំអាហារជុំគ្នាហ្អី?"ជុងហ្គុកដើរចេញមកក្រៅក៏មានអ្នកហៅកាក់ ជាអ្នកធ្វើការជាមួយក៏ស្និតស្នាលគ្នាខ្លាំងដែរ
"ថ្ងៃនេះមិនទំនេរទេ មានណាត់ហើយ"
"មានណាត់?ហៃយ៉ា...នេះចេះណាត់ជាមួយអ្នកណា ជាមិត្តស្រីមែនទេ?"
"ឥឡូវចេះមានស្នេហាទៀត?"
"អត់ទេ ថ្ងៃនេះមានណាត់ជូនបងថ្លៃទៅពិនិត្យសុខភាព ឆ្លុះមើល ការលុតលាស់របស់គភ៌ក្នុងផ្ទៃ ទៅមុនហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយហើយក៏ដើរចេញទៅ នាយដោះឯសណ្ឋានទុកមួយឡែកសិន ឆ្លៀតចូលញ៉ាំអីតាមផ្លូវសិនដែរមុននឹងទៅយកបងថ្លៃទៅមន្ទីរពេទ្យ។ នាយក៏បត់ចូលក្នុងហាងបាយមួយកន្លែង ចាំបានព្រឹកមិញនាយនាំថេហ្យុងនឹងមិត្តមកទីនេះ។ មិនមែននាយរំពឹងថាបានជួបគេទេ ប៉ុន្តែបាយហាងនេះគឺវាឆ្ងាញ់។
