"Yunusların evinin orda var ya oraya gidelim dedik sen de Yunus'u alır antremanlara geçersin artık"
Kerem gülümseyip bu sefer de yanağıma öpücük kondurduğunda daha yeni yeni uyanıyordu.
"Hadi yakışıklım hazırlan sende çıkalım"
Kerem kafasıyla beni onayladıktan sonra son kez boynumu öpüp dolabına doğru ilerlemişti bende o sırada makyaj malzemelerimi topluyordum. Aklıma az önce çekildiğim fotoğrafımı story atmak geldiğinde direk ınstagramıma girmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bence fena sayılmazdı, güzeldi değil mi?? Telefonumu alıp cebime attıktan sonra Kerem'e dönmüştüm, ne ara hazırlanmıştı bu çocuk?
"Siz erkeklerin giyinmesi ne kolay ya"
Kendi kendime söylenirken Kerem sırıtıyordu.
"Hadi ya öylemiymiş"
"Öyle tabi bir tişört bir pantolon mis"
"Ee siz ne giyiyorsunuz hayatım? Aynı şey değil mi?"
Göz devirdiğimde Kerem iyice meraklanmıştı sanki ciddi bir şey anlatıyormuşum gibiydi, bu hali çok tatlıydı.
"Kıyafeti geçtim, makyajı var, saçı var, kombine uygun parfümseçmesi var bunlar zor işler yakışıklım"
Kerem bana side eye atarken kahkahamı tutamamıştım ardından elini uzattığında sıkıca tutmuştum ve beraber aşağıya doğru ilerlemiştik. Ayakkabılarımızı da giydikten sonra asansöre doğru ilerlerken ben Tuğçe'ye mesaj atma peşindeydim.
"Aşkım biraz da benimle mi ilgilensen"
Gözlerimi telefondan çekip Kerem'e çevirdiğimde sırıtarak beni izlediğini görmüştüm, ne bu ilgi sevdası onu da anlamıyordum.
