Hepimiz telaşla kapıya doğru giderken Tuğçe elindeki nota bakıyordu yüzündeki korkulu ifadesiyle.
Tabi Tuğçe'yi bu halde görünce hepimiz korkmuştuk özellikle Yunus direkt yanına koşmuştu.
"Tuğçe güzelim noldu niye bağırdın, iyi misin?"
Yunus Tuğçe'ye ard arda sorular sorarken Tuğçe notu bana uzattığında şaşırıp elinden notu almıştım.
Kerem'in ellerini belimde hissettiğimde onunda benimle beraber kağıda baktığını anladım.
~Bu seferlik kurtuldunuz ama bir dahakine affı olmaz.
Yazan yazıya bakarken içimden küfürler savuruyordum, evimize kadar tehdit mesajı göndermişlerdi!
Direkt yüzümü Kerem'e çevirdiğimde bana sıkıca sarılmıştı tabi hamilelikle alakalı mıdır bilmem gözlerim çok kolay doluyordu zaten duygusal bir insandım ikiye katlanmış gibiydi.
"Kerem yine geldiler"
Kafamı göğsüne bastırdığımda saçlarımı okşuyordu ama cevap vermiyordu çünkü içten içe hep kendini suçluyordu.
"Ne sana ne size ne de bebeğime zerre kadar zarar gelmeyecek söz veriyorum, sizi canım pahasına koruyacağım"
Hepimizin keyifleri kaçmıştı, nasıl kaçmayacaktı ki? Sırf çocuğumun babası bir tane yolluyla evlenmedi diye peşimizde bildiğiniz eski ün salmış mafyalardan vardı şaka gibiydi, bizden ne istiyorlardı!
Hep beraber salona geçtiğimizde kimseden ses çıkmıyordu ama artık sanki alışmış gibiydim, bu çok berbat bir şeydi saçma insanlar yüzünden istemediğim şeylere alışıyordum.
"Neyse biz artık kalkalım"
Yunus ayaklandığında sessizlik bozulmuştu, hepsi bir anda kalktığında bizde keremle kalkıp onları yolculamak için kapıya doğru yürümüştük.
Tuğçe dönüp bir anda bana sıkıca sarıldığında destek olurcasına sarılıyordu.
"Nisam dikkat et kendine tamam mı bana yaz sürekli"
Kafamı sallayıp tuğçeye onay verdiğimde yanaklarını sıkmıştım ardından herkesle vedalaşıp yolcu etmiştik.
Kapıyı kapatıp arkamı döndüğümde Kerem beklemediğim bir anda beni kucağına almıştı.
"Aşkım noluyo?"
Kerem sanki her şeyi kenara bırakmış gibi gülümsemeye başlamıştı.
"Sevgilimle vakit geçirmek istiyorum"
Yanağına öpücük kondurduğumda yüzündeki gülümseme genişlemişti.
Odaya geldiğimizde beni kibarca yatağa bırakıp yanıma uzanmıştı, kendine çekip sıkıca sarıldığında bende bir elimi boynuna altından geçirip diğer elimi göğsüne koymuştum.
İkimizde sessizce dururken Kerem sessizliği bozan taraf olmuştu.
"Sence bebeğimiz hangimize daha çok benzer?"
Kerem muhtemelen hala çocuğumuzu düşündüğü için her şeyi unutmuş gibiydi, beklediğimden de fazla mutluydu.
"Hmm şimdi ben sarışınım sen kumral bence bizim gibi bir karışım olur, ayy gözleri hangi renk olur acaba"
Hevesle ve heyecanla konuştuğumda Kerem gülüp saçlarıma öpücük kondurmuştu.
Bir anda aklıma bebeği ailelere nasıl açıklayacağımız geldiğinde suratım bi düşmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gittiğinde | Kerem Aktürkoğlu
Fanfiction"Gitmesen olmaz mı? En azından bir gece, içimde bir kara orman yanıyor gittiğinde"
