Το Ημερολόγιο Του Χαμένου Φωτός

κεφάλαιο δέκατο τέταρτο

17 Μαρτίου 1819, Μάνη

Οι εργασίες για την εκκλησία έχουν ξανά αρχίσει πάλι, αφού ο χειμώνας δεν βοηθούσε πολύ τους εργάτες.

Ελπίζω πως οι βροχές του Μαρτίου δεν θα προκαλέσουν μεγάλες ζημιές στην κατασκευή.

Όσο για τη Φιλική, έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Χάρης το όνομα του Τζανέτου και το χάρισμα του Κανέλλου στη διπλωματία, ορκίστηκαν ακόμα δύο καπετάνιοι στο σκοπό μας.

Ο Μιχαήλ με κοιτάζει στραβά τον τελευταίο καιρό. Δεν του αρέσει από ότι φαίνεται που έχω συνάψει τόσο στενές σχέσεις με τα αδέρφια του.

Η Θεοφανώ πιστεύει πως πέρα από τον εγωισμό που έχει , φταίει και η γυναίκα του για την συμπεριφορά του.

Η Δαμιανή μπορεί να φαινόταν καλόκαρδη, όμως το στόμα της έσταζε δηλητήριο οπότε ήθελε. Και από την στιγμή που δεν ήθελα να γνωρίσω εκείνους , μειώνοντας έτσι την εξουσία που έχει  Μιχαήλ ως καπετάνιος , ήταν σα να κήρυξα πόλεμο μαζί τους.

Δεν αφήνω όμως να με επηρεάσει αυτό και ούτε θέλω να ασχοληθώ.

Αυτό που θέλω είναι να είμαι συνέχεια δίπλα της.

Έχουν περάσει κοντά τρεις μήνες από τότε που κάναμε έρωτα σε εκείνη την παραλία.

Που αφήσαμε τον εγωισμό μας στην άκρη και δεν τυφλωνόμασταν πλέον από αυτόν .

Κανένας σχεδόν δεν ξέρει για την σχέση μας, είναι το μυστικό μας όπως μου είχε πει και εκείνη τότε.

Οι μόνοι που γνωρίζουν είναι ο Κοσμάς και ο Λευτέρης.

Ήταν αναπόφευκτο να μην γνωρίζουν, αφού και οι δύο κατάφεραν να μας ανακαλύψουν.

"Που ήσουν χτες Αντρέι;"

"Τι ερώτηση είναι αυτή, στο δωμάτιο μου. Ήμουν αρκετά κουρασμένος και ήθελα να ξαπλώσω από νωρίς."

Το βλέμμα του φρουράρχου αυστηρό καθώς του αποκάλυψε κάτι που είδε το χτεσινό βράδυ.

"Τότε γιατί σε είδα ξημερώματα να καπνίζεις από το δωμάτιο της Φανώς ωρε;"τον ρώτησε, η φωνή του σιγανή για να μην τους ακούσει κάποιος που δεν έπρεπε.