Το Ημερολόγιο Του Χαμένου Φωτός

κεφάλαιο εικοστό

"Θεωρώ πως ήρθε η στιγμή να σας ανακοινώσω και εγώ κάτι ."είπε ο Κανέλλος.

Καθόντουσαν στην τραπεζαρία και έτρωγαν το μεσημεριανό τους γεύμα.

Όσοι ήταν γνωστές ήξεραν τι κουβέντα ήθελε να ανοίξει ο Κανέλλος.

Ο Αντρέι γύρισε να κοιτάξει το Λευτέρη που καθόταν δίπλα του, ψάχνοντας ένα σημάδι μήπως και αυτός ήξερε για το τι επρόκειτο να ανακοινωθεί.

Μάταια όμως , ο μικρός δεν είχε ιδέα.

Το βλέμμα του στράφηκε πάνω στο Τζανέτο, που όπως φαίνεται είχε την ίδια σκέψη με εκείνον.

"Σαν τι θες να μας πεις αδερφέ;"ρώτησε ο Μιχαήλ.

"Κανόνισα τις επόμενες μέρες να έρθουν από εδώ οι Δραγουμάνοι. Καιρός ήταν να παντρέψω και εγώ το παλικάρι μου."

Κύβος ερρίφθη

Ο Λευτέρης πάγωσε. Δε περίμενε ο πατέρας του να του κανονίσει προξενιό.

Ένας μήνας πάει από τότε που έκλεισε τα 18 του χρόνια και τώρα θα έπρεπε να γίνει και γαμπρός;

Δεν είπε τίποτα. Δεν ήταν σίγουρος αν δεν αντιδρούσε επειδή δεν ήθελε να δώσει δικαίωμα στους άλλους ή επειδή δε μπορούσε.

"Μα βρε Κανέλλο,δεν είναι μικρός ακόμα ο γιός σου για παντρειές;"ρώτησε η Δαμιανή, η φωνή της γλυκιά όμως ψεύτικη.

Όλοι μπορούσαν να καταλάβουν ότι το γεγονός πως οι Δραγουμάνοι δέχτηκαν να γίνει προξενιό με τον γιο του Κανέλλου που ήταν τέταρτος στη Σιέρα της διαδοχής και όχι με τον δικό της , χτυπούσε τον εγωισμό της.

"Μια χαρά είναι. Λοιπόν θέλω να έχεις κάνει τις κατάλληλες προετοιμασίες καπετάνισα, σα χάρη στο ζητώ."

"Όλοι μας θα βοηθήσουμε, να είσαι σίγουρος θείε."τον διαβεβαίωσε η Ρηνιώ.

Αργότερα, στο σαλόνι παρέμειναν ο Τζανέτος μαζί με την γυναίκα του , η Θεοφανώ και ο Αντρέι.

"Δεν είχε και πολύ τακτ η ανακοίνωση του ."

"Ο αδελφός μου είναι πολύ καλός στο να τα φέρνει όλα βόλτα , όταν όμως είναι για τον γιο του , τα κάνει μπάχαλο καμία φορά."

"Εγώ πιστεύω θα τα βρούνε. Ο Λευτέρης είναι καλό παιδί, αποκλείετε να μην τα συμφωνήσουν στο τέλος. Δεν είναι λες και δεν έχεις καλές προθέσεις ο Κανέλλος."

Που να ήξερε η Χαριτίνη πως οι αγώνες προθέσεις του Κανέλλου δεν ήταν και τόσο αγνές.

"Και πάλι βρε θεία, να σου ανακοινώνει κάποιος ότι θα παντρευτείς μια κοπέλα που δεν ξέρεις και μάλιστα σε τέτοια ηλικία, σίγουρα είναι περίεργο. Το είπε και μπροστά σε όλους , ούτε καν τον προειδοποίησε. "

"Εσύ που το ξέρεις πως ο ξάδερφος σου δεν είχε ιδέα ;"την ρώτησε η Χαριτίνη.

Η Θεοφανώ κόλλησε. Δάγκωσε την γλώσσα της με δύναμη.

Πόσο χαζή ήταν . Κόντεψε να τους  αποκαλύψει.

Ο Αντρέι ευτυχώς έσπευσε να διορθώσει το λάθος της πριν είναι αργά.

"Φαινόταν δύο βλέμμα του . Ξαφνικά πάγωσε."

"Ναι έχει, έχει δίκιο ο Αντρέι."συμπλήρωσε εκείνη , πιο ήρεμη τώρα που κάλυψαν την ερώτηση της.

"Ίσως έχετε δίκιο, δεν τον παρατηρούσα."

Εν το μεταξύ στο δωμάτιο του Λευτέρη το σκηνικό ήταν πολύ πιο σκληρό από ότι πίστευαν οι άλλοι.

"Γιατί; Γιατί δε με αφήνεις να χαράξω τον δικό μου δρόμο; Δε με εμπιστεύεσαι αρκετά; Τι είναι αυτό που επιτέλους σε κάνει να μην με υπολογίζεις;" Ρώτησε ο γιος τον πατέρα, τα δάκρυα πλέον έτρεχαν ασταμάτητα στο πρόσωπο του.

"Σε εμπιστεύομαι αγόρι μου . Εσένα πιο πολύ από όλους. Και σε υπολογίζω."του αποκρίθηκε ο πατέρας στην προσπάθεια του να τον ηρεμήσει.

"Όχι δε με εμπιστεύεσαι, τουλάχιστον όχι για όλα. Δέχομαι το ότι έχεις και εσύ τα δικά σου μυστικά , το δικό σου σκοτάδι. Όμως για αυτό πρέπει να ξέρω . Πρέπει να ξέρω τι έκανα και με τιμωρείς έτσι."

Πλησίασε το γιο του και άπλωσε τα χέρια του στο πρόσωπο του , σκουπίζοντας να δάκρυα του .

Περίεργο πράγμα να μιλούν για γάμους όταν μπροστά του έβλεπε ένα μικρό παιδί που έκλαιγε επειδή είδε εφιάλτη.

Πόσο γρήγορα περνούσαν τα χρόνια, έφευγαν σαν άνεμος.

"Ο γάμος παιδί μου δεν είναι τιμωρία. Ευτυχία είναι . Είναι να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου να σε στηρίζει και να σε αγαπά όσο χαμηλά και αν έχεις πέσει."

"Δε φαίνεται και πολύ ."

Δεν είχε και άδικο. Μέσα σε ένα περιβάλλον όπου ο γάμος φαινόταν ένας μόνιμος καυγάς , μια ευκαιρία να ξεσκάσεις με μια άλλη και ο έρωτας να θεωρείτε κακούργημα από το Θεό, που πήρε ένα παιδί από ένα ευτυχισμένο ζευγάρι.

"Τώρα μην κάνεις σα παιδί, εσύ είσαι ώριμος και έξυπνος . Και πάνω από όλα είσαι καλό παιδί. Για αυτό το λόγο μη φοβάσαι πως δεν θα ευτυχίσεις , γιατί οι καλοί άνθρωποι πάντα παίρνουν αυτό που τους αξίζει."

*Ένα κεφάλαιο για τον πατέρα και γιο που θα ήθελα να δω κάποια στιγμή και στην οθόνη μου . Αν δεν το έχετε καταλάβει ως ώρας οι υπόλοιποι λασκαραιοι δεν με απασχολούν και πολύ

**Μεθαύριο καινούργιο κεφαλαιακι στην απόδραση μην ξεχνιόμαστε 💋