Το Ημερολόγιο Του Χαμένου Φωτός

κεφάλαιο δέκατο ένατο

18 Ιουνίου 1819, Μάνη

Έχουν περάσει κάποιοι μήνες από τις αναταραχές στο Πόρτο Κάγιο, όμως τα πράγματα έχουν αρχίσει πλέον να ηρεμούν.

Μετά από τις αιματοχυσίες που ακολούθησαν, δεν είναι εύκολο να πείσουμε πολλούς για τον κοινό στόχο της ελευθερίας.

Ο Κανέλλος χάρης τις διασυνδέσεις του κατάφερε να πείσει άλλον έναν άρχοντα να συμμετέχει στον αγώνα μας .

Όχι βέβαια χωρίς αντάλλαγμα όμως .

Ο Δραγουμάνος είναι από τους πιο πλούσιους καπετάνιους της Μάνης. Η συμβολή του λοιπόν στον αγώνα θα ήταν πολύ χρήσιμη.

"Και ζήτησε αντάλλαγμα για να ορκιστεί;" Τον ρώτησε η Θεοφανώ, το βλέμμα της στραμμένο στο πρόσωπο του ενώ το δικό του χαμένο κάπου αλλού.

"Ναι."

Τον Αντρέι τον είχε νευριάσει αυτό το γεγονός. Όταν η ώρα θα έφτανε, στο πλευρό τους θέλανε άντρες που θέλουν την ελευθερία,όχι αυτούς που κυνηγούν συμφωνίες.

Για αυτό άλλωστε δε θέλησε να γίνει μέλος της φιλικής ο Μιχαήλ.

Από τις πρώτες εβδομάδες που πέρασε στον πύργο είχε καταλάβει τι άνθρωπος ήταν .

"Άρα θα έχουμε αρραβωνιάσματα. Τουλάχιστον το καλοκαίρι δε θα είναι τόσο στενάχωρο."του είπε η Θεοφανώ.

"Αυτό σε νοιάζει εσένα;"την ρώτησε, απορημένος από την ατάραχη στάση της.

Περίμενε πως ένα τέτοιο νέο θα την εκνεύριζε και εκείνη κάπως.

"Αγάπη μου, όντως ούτε εμένα μου αρέσει που κάποιος σκέφτηκε το συμφέρον του πάνω από έναν ιερό όρκο. Όμως ο Δραγουμάνος είναι αρκετά τίμιος και θα βοηθήσει στον αγώνα. Τι και αν ήθελε να παντρέψει την κόρη του ;"

"Μιλάς σα τον Τζανέτο τώρα."

"Σε λέει και αυτός αγάπη του ; Δεν ήξερα ότι είχατε τόσο στενές σχέσεις."του είπε περιπαικτικά για να τον πειράξει.

"Μμ πολύ αστείο. Τουλάχιστον δεν ήθελε εσένα για νύφη του."

Εκείνη σήκωσε το κεφάλι της από το στήθος του .

"Ζηλεύεις Αντρέι;"

"Ναι , κακό είναι;"