Ramazan Time | texting

8.Bölüm

Selamün Aleyküm 🌸

Her gün bölüm attığımda bölümler kısaydı ama şimdi bölümler daha uzun ayrıca başka işlerim de olduğu için her gün atamıyorum.Yine de elimden geleni yapıyorum.

Hadi bölüme iyi okumalar ❤

"Ural Beyciğin kim Masal ?"

İçimden sıçtım diye geçirdim.Ne diyecektim ? Nasıl açıklayacaktım? Tamam anlatmayı istiyordum ama bu kadar erken değil.İşleri biraz yoluna koyup , Melis ile konuşup,  duygularım karşılıklı mı diye öğrenip her şeyi kendi kafamda yoluna koyduktan sonra anneme anlatacaktım.

Annemden hiçbir şey saklamazdım zaten saklayamazdım çünkü başka kimsem yoktu.Dertelerimi anlatacağım ne babam ne abim ne ablam ne de kardeşim vardı.Sadece annem vardı.Ama şuan çok erkendi.

"Ural Bey kim annecim ?"

Evet salağa yatmak her zaman bir çözüm yoludur.

Ama karşınızdaki anneniz değilse.Tek kaşını kaldırdı ve sorgularcasına bana baktı.

"Ben de sana sordum kızım." Dedi ve devam etti."Ural Bey kim ? Pardon beyciğin ?" Dedi gülerek ama mutluluktan kaynaklı bir gülme değildi bu.

Yüzüm kızardığını ve ellerimin yandığını hissediyordum.

Cevap vermedim.

"Ne sordun Ural Bey'e ?" Diye sordu.Bu sefer benim kaşım çatıldı.

"Ne sorusu ?" Dedim çekinerek.Onu da mı biliyordu ?

"Asya yazmış ya ' Sordun mu Ural Beyciğine soruyu?' diye.Onu diyorum ne sordun ?" Sesi kızgın çıkmıyordu ama mutlu olmadığı da her halinden belliydi.

"Ne sormuşum ?"

Salağa yatmayı fazla mı abarttım ?

"Kızım beni delirtme! Sorduğum soruyu bana tekrar soruyorsun.Ne işler çeviriyorsun ya da çeviriyorsunuz?" Dedi artık cidden sinirlenerek.

"Bir şey çevirmiyoruz." Dedim yüzümü aşağıya eğerken.

"Masal kızım yüzüme bakar mısın ?" Dedi artık sabrı kalmayarak.

"Yüzüme bak ve yanıma gel." Dedi.

Yavaş adımlarla yanına gittim.Annem yanındaki sandalyeyi çekerek oturmamı sağladı.

"Nerde hata yaptım ?" Diye sordu.Sesi üzülmüş çıkmıştı.Gözünün içine baktım.Bana merhametle ve sevgiyle bakıyordu.

"Ne hatası?" Diye sordum.

"Senin benimle konuşmana engel olacak bir hata." Dedi.Vicdan azabı çekmeye başlamıştım.Kendini suçlu buluyordu.

"Hayır anne öyle bir şey değ-" lafımı böldü ve ayağa kalktı.

"Bugün beraber yatalım mı ?" Diye sordu.Cevabımı beklemeden odasına gitti.Peşinden geleceğimi biliyordu.

Yine yavaş adımlarla odasına gittim.Yatında uzanmış sırtını yatak başlığına dayamıştı.Beni görünce eliyle yanına vurdu elleriyle.Ben de yanına gittim ve yatağın ucuna oturdum.

Beni kendine doğru çekip kolunun altına aldı.Başımı onun göğsüne koydum.Kollarını iyice bedenime sardı.Kafama bir buse kondurdu.Işığı kapatmış sadece abajurun ışığı vardı.

"Şimdi anlat bakalım Ural Bey kim ?" Diye sordu.Sesi sakinleşmiş gibiydi.Artık kaçacak yerim yoktu mecbur anlatacaktım.Zaten yakında imam beyle de konuşmak istiyordum.O yüzden şimdi annem ile konuşmam daha iyi olurdu.