Ramazan Time | texting

20.Bölüm

Selamün Aleyküm 🌸

Mevlana'nın güne başladığı gibi ben de bölüme böyle başlıyorum:

"Allah'ım, günümü mahvedecek, huzuruma göz dikecek insanlardan uzak eyle beni."

Amin çok aminnn

Bu bölümü çok kötü bir diş ağrısıyla yazıyorum.Günlerdir acısını çekiyorum o yüzden bölüm atmaya da mecalim yoktu.İlaçlarla bile zor duruyorum ve şişen yanağımla konuşamıyorum bile.Ama yine de sizler için bölüm yazdım.

İyi okumalar ❤

Bana şaşkınlıkla bakan gözlere ben utançla baktım.Elimi enseme atıp hafif sırıtmaya çalıştım ama ne kadar başarılı oldum bilmiyorum.Eve "Ben evleniyorum." diye bağırarak girmek hiç normal değildi.Gerçi benden normal bir şey beklemek de pek anormaldi.

Annem şaşkınlığını atlatmış çatık kaşlarla bana bakıyordu.Hani misafirlikte kızmayıp eve gelince kızan anneler var ya! Hah işte tam onlar gibi bakıyordu şimdi."Asaf gitsin ben sana göstereceğim." der gibi bakıyordu.

"Ne saçmalıyorsun kızım!" dedi dişlerinin arasından.Utançla yüzüne baktım.

"Evleniyor musun? Kiminle?" diye şaşkınlıkla sordu Asaf.Bakışlarımı ona çevirdim ve samimi bir gülüş sundum.

"İmam Beyim ile." Asaf kaşlarını havaya kaldırdı.Şaşırması büyük ihtimal eve "Ben evleniyorum." diye girmemdi.Ee haklı da, kim eve öyle girer ki?

Annem ayağa kalktı ve yanıma doğru adımlamaya başladı.Asaf gülümseyerek ama şaşırmış bir halde bana bakıyordu.

"Ee düğüne çağırırsınız o zaman hocam." dedi gülerek.Annemin sinirli bakışlarına bakmak yerine ben de Asaf'a baktım ve güldüm.

"Tabii ki çağırırız ama hemen de-" annemin sözümü kesmesiyle kafamı çevirdim.

"Saçmalamayı kes Masal!" Yanıma gelmiş ve kolumu tutmuştu.Asaf da ayağa kalktı ve gülümseyerek yanıma geldi.

"Ben kalkayım artık hocam.Sanırım sizin konuşacaklarınız var." dedi kinayeli bir sesle.Sonra bakışlarını bana çevirdi ve elini omzuma attı.

"Sana da hayırlı olsun! Ama mutlaka beni de çağır düğününe." Annem elini alına koyup ovalamaya başladı.Ben ise halimden memnundum ve bu çocuğu sevmişim.İlk seni çağıracağım çocuk düğünüme!

"Tabii ki çağırırım hem de ilk seni ça-" annem yine sözümü kesti.Neyi var ki bu kadının, hayır bir anda kötü kaynana rolünü mü üstlenmek istemişti?

"Masal!" Asaf büyük bir kahkahayı patlattı.Ben ise Asaf ile gülsem mi yoksa annem sinirlendiği için üzülsem mi bilemedim.

"Ne var ya? Suç mu evlenmek?" Annem eliyle şakaklarını ovmaya başladı.Asaf ise gitmeye hazırlanıyordu.Kapıya doğru gidince annem de onu uğurlamak için peşinden gitti.Giderken de kusura bakma falan diyordu.Hayır sanki ne yaptıysam?

Ben de uğurlamak için peşlerinden gidecektim ama yorgun olduğumu fark edip vazgeçtim.Oturma odasına gidip kendimi koltuğa attım.Koltuğun yanındaki kağıt ve kalemi görünce resim çizmeye karar verdim ve masaya oturdum.

Aslında olan bitenleri kızlara anlatmam gerekiyordu ama şimdi sırada annem varken onlara bir şey anlatamadım.Şuanlık resim çizmek en iyi fikirdi.

Annem içeri girince şaşkınca bana baktı.Bir önümdeki kağıt kaleme bir de bana bakıyordu.Ben de ona bakıp gülümsedim ve resim çizmeye devam ettim.