İSTENMEYEN 【James Potter】

20-Melek Yüzlü Şeytan

Oy sınırı 100, yorum sınırı 100. İyi okumalar.

★

Violet

İnce ince doğradığım patatesleri baharatlayıp fırın tepsisine dizerken sinirimden ellerim titriyordu.

James, Lily'nin evine gitmişti. Daha birkaç gün önce ağlayarak benden özür dilemiş, bugünse apar topar onun yanına gitmişti. Ve ben bunu Mary'den öğrenmiştim.

Bana pişkin pişkin sırıtarak James'in sonunda gerçek aşkına döndüğünü söylemiş, sonra da Lily'yle James'in sarıldığı bir fotoğraf göstermişti. Bu fotoğrafın o gün çekildiğini biliyordum çünkü James'in üzerindekiler evden çıkmadan önce giydikleriyle aynıydı.

James yanımda olmadığı için öfkemin hedefi Mary olmuştu. Her ne kadar babamdan nefret etsem de ben de bir Montgomery'ydim ve acı çektirmek bizim kanımızda vardı.

Sonuç olarak Mary artık hamile bir kadının sancı çekerken canının ne kadar çok yandığını biliyordu.

Ellerimi yıkayıp tepsiyi fırına koyduktan sonra sırtımı mutfak tezgahına yaslayıp bakışlarımı saate çevirdim. James gideli üç saat olmuştu. On dakika içinde geri dönmezse de evden gidecektim.

James'in bana aldığı hediyelere bugüne kadar kıyamamış olsam da artık benim için hiçbir değerleri yoktu. Bir kısmını satıp farklı bir ülkeye taşınabilirdim. Hediyelerin geri kalanınınsa taşındıktan sonra geçinmeme epey yardımı olacağını biliyordum.

Kızım babasıyla birlikte büyüsün istemiştim. Ama James aynı anda Lily'yle ikimizi idare etmeye çalışıyorsa bu mümkün olmayacaktı.

Dakikalar geçip on dakika dolduğunda mutfaktan çıkıp kaldığım odaya yöneldim. Sonra da büyü yardımıyla tüm eşyalarımı toplayıp valizime doldurdum.

"Üzgünüm kızım." dedim sonra da karnımı okşayarak. "Babanla birlikte büyümeni gerçekten istemiştim. Ama onunla birlikte kalmaya devam edersem geriye kalan gurur zerrelerimi de kaybedeceğim."

Yaşaran gözlerimi silip konuşmadığım zamanlarda kullandığım kağıtla kalemi elime aldım. Sana Evans'la mutluluklar Potter. diye yazdım sonra da. Biz kızımla gidiyoruz. Hayatına biz hiç var olmamışız gibi devam edebilirsin.

***

James

"Saçmalayı kes artık Mary." dedim sinir olmuş bir ses tonuyla. "Violet'ten bahsediyoruz. Değil seni lanetlemek karıncayı bile incitemez o."

"Ben saçmalamıyorum James." dedi Mary. "O kız melek yüzlü şeytan. Resmen acılar içinde kıvrandırdı beni."

"Gerçekten saçmalıklarını daha fazla dinleyemeyeceğim Mary." dedim bıkkınlık dolu bir ses tonuyla. "Violet'in yanına dönüyorum ben. Yapmam gereken şey Lily'yi uyarıp evine koruma büyüsü yerleştirmekti onu da yaptım."

"James bir dakika bekle." dedi Lily yorgun bir ses tonuyla. Onu Francis Malfoy konusunda uyarmak için yanına geldiğimde yakın zamanda çok sevdiği teyzesini kaybettiğini öğrenmiştim ve bana sarılarak uzunca bir süre ağlamıştı. Şimdiyse ağlamayı bırakmış olsa bile çok bitkin görünüyordu. "Sadece bu geceliğine yanımda kalamaz mısın? Lütfen."

"Kalamayacağımı daha önce de söyledim Lily. Violet'in yanına dönmem gerekiyor artık."

Lily'nin gözleri dediğim şeyle birlikte yeniden dolu dolu olduğunda, "Yanlış yapıyorsun James." dedi Mary. "Lily'nin sana ihtiyacı var."

"Violet'in de bana ihtiyacı var." dedim. Lily'yi incitmek istemiyordum ama ikimiz için bir ihtimal kalmadığını anlaması gerekiyordu artık. "Hem sen Lily'nin yanında kalabilirsin. Böylece yalnız kalmamış olur."

"Yanımda Mary'nin kalmasını istemiyorum James." dedi Lily boğuk bir ses tonuyla. "Senin kalmanı istiyorum."

Cümlesinin peşi sıra elini yanağıma götürdüğünde elini uzaklaştırdım. "Lily yapma." dedim sonra da. "Violet'i sevdiğimi biliyorsun."

Lily sözlerime karşılık bir şey söylemezken koltuğa oturup ellerini yüzüne bastırdı. Bir an sonra ağlamaya başladığındaysa, "Yaptığını beğendin mi?" dedi Mary. "Zaten çok üzgün ama sen onu daha çok üzüyorsun."

"Lily niyetim seni üzmek değil ama boş yere bir şansımız olacağını düşünmeni istemiyorum." dedim Mary'yi duymazdan gelerek. "Hem ben seni severken de sen beni sevmiyordun. Böyle şeyler olabiliyor."

Mary bana dik dik bakarak Lily'nin yanına otururken ona sarıldı. Ben de, "Kaybın için üzgünüm." dedikten sonra Cisimlendim.

Eve döndüğümde gittiğim ilk yer Violet'in son zamanlarda en çok vakit geçirdiği mutfak oldu. Ama onu mutfakta bulamadım. Sonrasında odasında olduğunu düşünerek odasına yöneldim ama odasında da yoktu.

Bahçeye bakmak için odadan çıkacakken yatağın üzerine bırakılmış notu gördüm. Sonra da çatılı kaşlarla, Sana Evans'la mutluluklar Potter. yazısını okudum. Biz kızımla gidiyoruz. Hayatına biz hiç var olmamışız gibi devam edebilirsin.

Okuduklarımı algılamam birkaç saniyemi alırken Violet'in gitmiş olabileceğine inanamayarak tüm evi aradım ama onu bulamadım. Sonra eski evine baktım ama orada da yoktu. Remus'la Peter'ın yanına da gitmemişti.

O gün onu hiçbir yerde bulamadım. İlerleyen günlerde de durum değişmedi. Sonrasındaysa hayatımdaki tek amacım Violet ve kızımı bulmak hâline geldi.