ထျန်းပေါင်ဖူယောင်းလု (mmtrans)

🐦27🐦နွေဦးအာရုဏ်တက်

Chapter (27)
နွေဦးအာရုဏ်တက်

ဆောင်းဦးလေက ဖျင်ကန်းလီမှာတော့ ညစ်ညမ်းနေပါပြီ။ ညနေခင်းမှာတော့ လီကျင်လုံက ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း ပြည့်တန်ဆာအိမ်ကို လာရောက်လည်ပတ်ခဲ့သည်။

"အိုး.... စစ်သူ​ကြီးလီ.... မဟုတ်ဘူး အဲဒါက ဌာနခေါင်းဆောင်လီ--!"

လျိုယင်းချွန်းရှောင်သည် ချန်အန်းရှိ အကြီးဆုံးနှင့် တေးဂီတ အစုံအလင်ကို နားဆင်နိုင်သော ပြည့်တန်ဆာအိမ်ကြီးဖြစ်ပြီး သေးငယ်ပြီး ကဗျာဆန်သော ယီရှစ်လန်၊ ထောင်လင်ထင်းတို့နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ဤနေရာသည် လူတိုင်း၏ လိုအပ်ချက်နှင့်အညီ ပိုမိုဇိမ်ခံရှိတာကြောင့် ပိုမိုထင်ရှားပါသည်။

"ထွက် ထွက် သွား...ငါနဲ့ဝေးဝေးမှာ နေစမ်း!"

လီကျင်လုံမှာ မိန်းကလေးများ ထွက်လာသည်နှင့် စိတ်မသက်မသာ ခံစားလာရပြီး သူ့ရှေ့ကို ပိတ်ဆို့ရန် ဟုန်ကျွင့်ကို အလျင်အမြန် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဟုန်ကျွင့်မှာလည်း ပထမဆုံးအကြိမ် တရားဝင်လာရောက် လည်ပတ်ခြင်း ဖြစ်ရာ သူရုတ်တရက် ထိတ်လန့်သွားပြီး လီကျင်လုံ အနောက်တွင် အမြန် ဝင်ပုန်းနေခဲ့သည်။

"မင်းပဲ ဖျင်ကန်းလီကို လာချင်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား? ဘာတွေ ပုန်းနေတာလဲ"

လီကျင်လုံမှာ အတော်လေး ရင်ခုန်နေတာကြောင့် သူ့အသံက အနည်းငယ် ကျယ်လောင်လာသွားသည်။ ဟုန်ကျွင့် မျက်နှာမှာ နီရဲလာပြီး ချက်ချင်းဆိုသလို လီကျင်လုံဆီက နွေးထွေးမှုကို ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားလိုက်ရသည်။

"အိုး! အဲဒါ ဟူလူမျိုး ကိုကိုလေးပဲ!"

တစ်စုံတစ်ယောက်သည် အားထိုက်ကို တွေ့ရှိသွားခဲ့တာကြောင့် ချက်ချင်းထအော်ကာ အားထိုက်ဆီသို့ ဝိုင်းအုံလာခဲ့သည်။ အားထိုက်သည် ဖျင်ကန်းလီတွင် လူသိများပြီးသား ဖြစ်သောကြောင့် အနီရောင် ချယ်ရီပန်းများနှင့် စိမ်းလန်းသော မိုးမခပင်များက လာရောက် ကြိုဆိုကြရာ ဝင်ရောက်ရာတွင် အတော်လေး သက်တောင့်သက်သာ ရှိသလို ခံစားခဲ့ရသည်။

အားထိုက်: "ဒီနေ့ မတီးတော့ဘူး..... မင်းတို့တီးတာ နားထောင်မယ်"