Chapter (52)
ချမ်းတုန်စေတဲ့ အလောင်းအဆိပ်
"စစ်သူကြီး!"
ကဲရှူးဟန့် လဲကျသွားသည်နှင့် ရုတ်တရက် ရုတ်ချည်း ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်ကုန်သည်။ အိမ်ဖော်များနှင့် အိမ်အကူများအားလုံး ဝိုင်းအုံလာသည်။ ဟုန်ကျွင့်နှင့် လီကျင်လုံခမျာ အခြားလူအုပ်ထဲမှာ ဖျစ်ညှစ်ခံထားရကာ ရှေ့တိုးမရ နောက်ဆုတ်မရ ဖြစ်နေသည်။ ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် ဟုန်ကျွင့်လည်း မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေသည်။
"သမားတော်ကို အမြန်ခေါ်ပေးပါ... "
"အိုး! တစ်ယောက်ယောက် မြန်မြန်လာစမ်း! သမားတော်ကလည်း နေမကောင်းဘူးတဲ့!"
လီကျင်လုံ: "သွားပြီးတော့ အဘိုးကြီးကို ကြည့်ပေးပါလား"
ကဲရှူးဟန့်ဟာ အသက်ခြောက်ဆယ်ကျော် ရှိပြီဖြစ်ကာ ဇနီးစကားမှလွဲ၍ မည်သူ့စကားကိုမျှ နားမထောင်ပါ။ လက်ရှိတွင် မြို့အပြင်ဘက်ကို စစ်တပ်ကြီးများက ဝိုင်းထားသဖြင့် ကဲရှူးဟန့်က ရုတ်တရက် နာမကျန်း ဖြစ်လာလေရာ အတွင်းအပြင်မှာ အမှန်တကယ်ပင် ဒုက္ခရောက်နေပါသည်။
"သတင်းကို ပိတ်ထား!!" လီကျင်လုံ အစောင့်တပ်မှူးအား အလျင်အမြန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။
"ဒီကိစ္စ အပြင်လောကကို မပေါက်ကြားစေနဲ့... စစ်သူကြီးဟောင်းက တုံ့ပြန်မှုတွေ ဆွေးနွေးဖို့ အစည်းအဝေး လုပ်နေတယ်လို့ပဲ ပြောလိုက်... မြန်မြန်သွားတော့!"
အစေခံတွေက ကဲရှူးဟန့်အား အခန်းထဲကို ပို့ပေးကြသည်။ ဟုန်ကျွင့် တစ်ဖက်လူရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းကို စစ်ဆေးဖို့ ကူညီပေးပြီး ပြောလိုက်သည်။
"အခြေအနေက မစိုးရိမ်ရပါဘူး... ကြောက်နေတာကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားတာပါ အေးအေးဆေးဆေး အနားယူပြီး ဟင်းချိုလေးသောက်လိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားမှာပါ"
ထိုအခါမှ အိမ်ကလူတွေ အားလုံးလည်း သက်ပြင်းချလိုက်ကြသည်။ အဘွားအိုက ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ရင်း။
"အပြင်မှာ ရန်သူရှိလား... စစ်သူကြီး ဘယ်မှာလဲ သွားကြည့်စမ်း"
YOU ARE READING
ထျန်းပေါင်ဖူယောင်းလု (mmtrans)
Historische Romanejust fan translate. This is not my own story.
