Chapter (38)
မင်းသားလီဟန်
တစ်ရက်နှင့် တစ်ည အကြာ၊ ရှင့်ချင်နန်းတော်၏ အိပ်ခန်းထဲ၌။
ယန်ယွိဟွမ် တစ်ညလုံး အိပ်မောကျသွားပြီး အေးအေးဆေးဆေး နိုးလာခဲ့သည်။
"ခင်ဗျား သက်သာရဲ့လား?"
ဟုန်ကျွင့်အသံက သူမ နားထဲ ထွက်ပေါ်လာသည်။
ဟုန်ကျွင့်သည် ကောင်းကင်ပြာရောင် စစ်ဝတ်ရုံသို့ ပြောင်းသွားပြီး လှပသော ကျောက်စိမ်းပင်တစ်ပင်နှင့်တူသော ကုတင်ဘေးတွင် ထိုင်နေ၏။ သူက လေကို မျက်နှာမူထားသည့် ကျောက်စိမ်းပင်ကဲ့သို့ပင်။ သူက အေးစက်နေသော လက်ချောင်းများဖြင့် ယန်ယွိဟွမ်၏ လည်ပင်းကို ဖိလိုက်သည်။
ဒေါင်းအမွေးက လွင့်လာပြီး ယန်ယွိဟွမ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ အလင်းရောင် ငါးရောင်ဖြင့် ပျံ့နှံ့သွားသည်။ မိစ္ဆာမကော်ကော်က သူမကို တစ်ခုခုလုပ်ထားမှာကို ကြောက်လန့်ရတာကြောင့် စစ်ဆေးကြည့်နေတာပင်။ တိုက်ပွဲအတွင်း ထိုမိန်းမ၏ နောက်ဆုံး စကားလုံးများသည် ဆန်းကြယ်ပြီး တည်မြဲသော အထင်ကြီးမှုကို ချန်ထားခဲ့သည်။
ဟုန်ကျွင့်က လီကျင်လုံနဲ့ တခြားသူတွေဘက်ကို လှည့်ကာ အိပ်ယာရှေ့မှာပဲ ပြောပြလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် မိစ္ဆာအငွေ့အသက်ကို မခံစားရတော့ဘူး"
အားလုံးက သက်ပြင်းချပြီး လီလုန်ကျီးက ဆိုသည်။
"ကော်ကျုံးက ဟဲပေဘက် ရောက်နေတယ် ဒီကိစ္စကို သူ့ကို ရှင်းပြနိုင်အောင် အသေးစိတ် ချရေးထားရမယ်"
ယန်ယွိဟွမ်လည်း အဲဒါကို သတိရပြီး မျက်ရည်နှစ်ကြောင်း စီးကျလာခဲ့သည်။
"ကျွန်မရဲ့... အစ်မအကြီးဆုံး ဘယ်မှာလဲ"
"မင်း ဘာမှတ်မိသေးလဲ" ဟုန်ကျွင့် ဖန်ခွက်ကို ပေးလိုက်ပြီး။
"ဆေးကို ဒီပန်းကန်ထဲ ထည့်ထားပါတယ်"
ယန်ယွိဟွမ်၏ အတွေးများသည် တဖြေးဖြေးနှင့် မြေခွေးမိစ္ဆာ တစ်ကောင်ကို မြင်ယောင်မိလာသည်။ သူက ရှည်လျားသော အိပ်မက်ကို မြင်ရုံမျှသာ မှတ်မိနေသော်လည်း အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ကွဲသွားသော မှတ်ဉာဏ်သည် သူမအား အဖြစ်အပျက်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် ပြောပြရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။
YOU ARE READING
ထျန်းပေါင်ဖူယောင်းလု (mmtrans)
Tarihi Kurgujust fan translate. This is not my own story.
