Chapter (59)
အိပ်မက်လိုလို
"လုရွှီ--!"
အပြင်မှာက လုံးဝ မှောင်နေပြီ။ ဟုန်ကျွင့် လုရွှီနာမည်ကို မကြာခဏ အော်ခေါ်သော်လည်း တစ်ဖက်က တုံ့ပြန်မှု လုံးဝ မရရှိခဲ့ပေ။
"လုရွှီ!"
“ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ” ငါးကြင်းနတ်ဆိုးက “အရမ်းအေးနေပြီ.... ပြန်ကြမလား”
"ဘယ်လိုလုပ် ဖြစ်မှာလဲ!" ဟုန်ကျွင့်က စိုးရိမ်တကြီးနဲ့။
"သူ အေးခဲသွားလိမ့်မယ်... မင်းတောင် အရမ်းအေးနေတာ... သူက အဝတ်နည်းနည်းပဲ ဝတ်သွားတာ မင်းလို အကြေးခွံနဲ့ အမွေးလည်း မရှိဘူး!"
ငါးကြင်းနတ်ဆိုးက "ဒါဆို မင်း ငါ့ခြေထောက်တွေကို အရင်ခြုံထားပေးရမယ်!"
"ထုပ်ထားပြီးသား မဟုတ်ဘူးလား?"
"ဟိုဘက် တစ်ဖက်က ထွက်နေပြီ!"
ဟုန်ကျွင့်သည် ငါးကြင်းနတ်ဆိုးကို သူ့လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ကာ မြင်းဇက်ကြိုးကို လှုပ်ရင်း ဆန့်ကျင်ဘက် တောင်တန်းများဆီသို့ ပြေးဆင်းသွားခဲ့သည်။
သူဘယ်သွားတာလဲ။ ဤရေခဲနှင့် နှင်းထဲတွင် လုရွှီ ခြေထောက်နဲ့ ပတ်ပြေးနေပါက တစ်ညအတွင်း နှင်းထဲတွင် အေးခဲသွားလိမ့်မည်။ ဟုန်ကျွင့် အနောက်မြောက်ဘက်သို့ အချိန်အတန်ကြာ ပြေးသွားပြီးနောက် မကြာမီတွင် ခြေရာများကို တွေ့သွားသည်။
သူပဲ!
ဟုန်ကျွင့် ခြေရာများအတိုင်း ချက်ချင်း လိုက်သွားသည်။ ယုတ္တိနည်းအရ ပြောရလျှင် လုရွှီက ခြေလျင်လျှောက်သူမို့ မြင်းစီးသူက တစ်နာရီ လေးပုံနှစ်ပုံခန့်အတွင်း ခြေရာများကို လိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လုရွှီသည် နာရီဝက်လောက်သာ အမြန်ပြေးနိုင်လိမ့်မည်။ ဟုန်ကျွင့် သူ့ရှေ့က နှင်းများကို အရောင်ငါးရောင်ဖြင့် လင်းထိန်သွားစေတဲ့အခါ ခြေရာများက တစ်နေရာတည်းတွင် ပျောက်ကွယ်သွားသည်ကို ရုတ်တရက် တွေ့လိုက်ရသည်။
ထို့ထက် ခြေရာများကို အစားထိုး၍ အဝေးသို့ ထွက်သွားသော မြင်းခွာများကို ထပ်တွေ့ရ၏။
YOU ARE READING
ထျန်းပေါင်ဖူယောင်းလု (mmtrans)
Ficción históricajust fan translate. This is not my own story.
